به گزارش  پرشین خودرو،  برآوردها حاکیست که هر ۱۵ سال ترافیک هوایی دو برابر می شود و تا سال ۲۰۳۶ میلادی نیز شمار مسافران نیز سه برابر خواهند شد.
در صورتی که این آمار دقیق باشد، به این ترتیب از هم اکنون تا آن سال نزدیک به ۳۵ هزار فروند هواپیمای جدید دیگر باید به پرواز درآید.

شرکت هواپیما سازی ایرباس در گزارشی که روزنامه «مردم» ارگان حزب حاکم چین به تازگی منتشر کرده، پیش بینی کرده است که ارزش این هواپیماها نزدیک به پنج هزار و ۳۰۰ میلیارد دلار خواهد بود.
این شرکت همچنین پیش بینی کرده تا سال ۲۰۳۶ میلادی کشورهای چین، هند و آمریکای لاتین با شش میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفر جمعیت بیش از نیمی از تقاضای پروازهای مسافربری دنیا را به خود اختصاص دهند و با توجه افزایش تقاضا در کشورهای مختلف، دنیا به ۵۳۰ هزار خلبان و ۵۵۰ هزار مهندس پرواز نیاز خواهد داشت که سهم چین در این بین پنج هزار و 363 فروند هواپیمای جدید است.
چین هم اکنون دارای حدود 50 درصد هواپیماهای بزرگ جهان است که بیش از 100 صندلی دارند و در 20 سال آینده، چین به بزرگترین کشور خریدار هواپیما در جهان تبدیل می شود.
کارشناسان اعلام کرده‌اند که رشد مستمر اقتصادی و تسریع روند شهری شدن یکی از علل عمده توسعه سریع صنعت هواپیمایی در چین به شمار می‌رود.

خطوط هوایی چین هم‌ اکنون در مجموع بالغ بر ۹۰۰ فروند هواپیما دارد که از هواپیماهای بوئینگ ۷۳۷، ۷۴۷، ۷۵۷، ۷۶۷، ۷۷۷ گرفته تا ایرباس ۳۰۰، ۳۱۰، ۳۱۹، ۳۲۰، ۳۲۱، ۳۳۰، امبرائر ERJ-۱۴۵ و مک‌دانل‌داگلاس MD-۸۲ و MD-۹۰ در آن مشاهده می‌شود.
بر اساس گزارش سازمان هواپیمایی غیرنظامی چین نیز، این کشور در سال 2015 میلادی، با رشد 30 درصدی در ظرفیت مسافربری هوایی و رشد خطوط جدید پروازهای بین المللی، رکورد جدید تاریخی از خود بر جای گذاشت و به دومین سیستم حمل و نقل هوایی جهان تبدیل شد.
این در حالیست که چین تا پایان سال گذشته، با 118 کشور دیگر توافقنامه حمل و نقل دو جانبه امضا کرد تا هواپیماهای 20 شرکت چینی به 138 شهر در 53 کشور و هواپیماهای 129 شرکت خارجی از 126 شهر نیز به 57 شهر چین پرواز کنند.
همین موضوع باعث شده تا شرکت های هواپیمایی داخلی چین به دلیل گرایش مردم در استفاده از هواپیما برای مسافرت، رقابت شدیدی در خرید انواع هواپیماهای مسافربری پیشرفته و بستن قراردادهای هنگفت با یکدیگر داشته باشند.

کشور چین در مجموع ۱۴۷ فرودگاه دارد که از این تعداد ۲۲ عدد از آنها قابلیت نشست و برخاست هواپیماهایی مانند بوئینگ ۷۴۷ و بوئینگ ۷۷۷ را دارا هستند.
سه فرودگاه بزرگ این کشور به عنوان مراکز ملی و منطقه‌ای شناخته می‌شوند که عبارتند از فروگاه بین‌المللی پکن (BCIA) در پایتخت، فرودگاه «پودونگ» در شانگهای و فرودگاه «بایون» گوانگجو که از طریق این سه فرودگاه مرکزی، بالغ بر 40 درصد از حجم کل مسافرین کشور چین طی سالهای گذشته جابجا شده‌اند.

دولت چین از سال ۲۰۰۸ سرمایه گذاریهای قابل توجه خود را در زیر ساخت‌های حمل و نقل آغاز کرد تا به این ترتیب پیامدهای منفی ناشی از بحران مالی جهانی را کمرنگ کند.
این کشور همچنین به منظور رسیدن به ایده بلندپروازنه در صنعت هوانوردی در نظر دارد تا سال ۲۰۲۰ شمار فرودگاه‌های غیرنظامی خود را به ۲۶۰ عدد برساند.
این فرودگاه‌ها تا پایان سال ۲۰۱۵ در مجموع ۲۰۷ عدد بود اما در سال ۲۰۱۵ فرودگاههای چین پذیرای 910 میلیون مسافر شد و انتظار می‌رود این رقم در سال ۲۰۲۰ به یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون و در سال ۲۰۲۵ به 2 میلیارد و ۲۰۰ میلیون نفر افزایش یابد.

این در حالیست که چین با به پرواز در آوردن اولین هواپیمای مسافربری بزرگ تولید خود در اواسط اردیبهشت ماه سالجاری، به جرگه هفت کشوری پیوست که پیش از این اقدام به ساخت هواپیما کرده اند.
همچنین بر اساس گزارش ها، کشور چین دارای یک طرح برای رسیدن به آمریکا به عنوان بزرگترین بازار هوانوردی تجاری در جهان تا سال 2030 است.

ایرنا