از پراید هر چه بگوییم کم گفته‌ایم، از سهمی که در اشتغال دارد تا سهم آن در سبد درآمد خانوارها.
کم نیستند کسانی که اقتصادشان به پراید وابسته است، غرورشان از پراید برمی‌خیزد و زندگیشان به چرخش چرخ‌های این خودرو بستگی دارد.
حالا آیا رواست که با جملاتی بی‌پشتوانه غرور آنها را جریحه‌دار کنیم؟ و بگوییم که «پراید مطلوب فقراست»؟
اگر کسی توانسته است با زحمت بسیار اندوخته‌ای گرد آورد و در این گیرودار دنیای وانفسا با چشم برگرفتن از ضروریات زندگی خودرویی بخرد، باید به چنین فردی گفت فقیر؟!
به نظرم فقر در نخواستن است. نه در خواستن؛ فقیر ماییم که دائم به دنبال متاع دنیاییم. فقیر ماییم که دائم در حال مقایسه زندگی این و آنیم.
دلم گرفت وقتی دیدم به ناحق یک رسانه تیتر زد «پراید مطلوب فقراست».
جالب است که این تیتر برآمده از استنباط یک خبرنگار از سخنان مدیرعامل سایپا بود. مدیرعامل سایپا در حاشیه رونمایی از نخستین موتور ملی سه سیلندر و کم مصرف کشور در پاسخ به سوال خبرنگاری گفته بود: با توجه به اینکه پراید تامین بخشی از اشتغال کشور و درآمد قشر کم درآمد جامعه را برعهده دارد، بر این اساس نگرانیم با خارج شدن این خودرو از چرخه تولید، این خانوارها با مشکل روبرو شوند.
باید از خودمان بپرسیم ابراز این نگرانی در قالب یک جمله بسیار صریح و روشن چگونه ممکن است به جمله «پراید مطلوب فقراست» تغییر ماهیت بدهد؟
پراید مطلوب فقرا نیست، بلکه پشتوانه زندگی کسانی است که چرخ زندگی‌شان به سختی می‌چرخد؛ کسانی که ما باید نگران سختی و رنج زندگی آنها باشیم.
پراید مطلوب فقرا نیست بلکه پشتوانه زندگی افراد آسیب‌پذیر است.
پراید مطلوب فقرا نیست بلکه ارزان‌ترین خودرو تولید شده در بازار ایران است.
پراید مطلوب فقرا نیست، بلکه مطلوب کسانی است که می‌خواهند این خودرو زودتر از بازار بیرون برود تا شاید منافعشان زودتر تامین شود.