به گزارش پرشین خودرو، به نقل از برترین ها،بیشتر شاعران یا درباری بودند و یا در جمع های محدودی شعرهای خود را می خواندند. انوری یکی از شاعران درباری بود. او در بازار دید که کسی شعرهای او را برای مردم می خواند.

پرسید: «این شعرها از کیست؟» گفت: «انوری.» پرسید: «انوری را می شناسی؟» گفت: «من خودم انوری ام.» انوری گفت: «شعردزد دیده بودیم، اما شاعردزد نه.» این یعنی شاعرانی کم و بیش بین مردم شناخته شده بودند، اما نه در این حد که کسی قیافه آنها را بشناسد.