به گزارش پرشین خودرو به نقل از ایرنا، زهرا عطایی دبیرعلمی سومین همایش اوتیسم، با اشاره به این که اوتیسم با اختلالات دیگر متفاوت است، اظهار کرد: این افراد در ارتباطات دیداری و کلامی با دیگران مشکل جدی دارند.

وی با تاکید بر این که هنوز به طور علمی و دقیق مشخص نیست کدام خانواده ها خطر ابتلا به اوتیسم در فرزندانشان وجود دارد، افزود: افراد جامعه، باید نشانه های کودکان مبتلا به اوتیسم را بشناسند.

عطایی با اشاره به این که دلیل شیوع گسترده اوتیسم در جامعه مشخص نیست، گفت: جهش ژنتیکی، عوامل محیطی و یا افزایش اقدامات تشخیصی می تواند از دلایل افزایش اوتیسم در ایران و جهان نام برد.

وی با بیان این که اقدامات درمانی برای درمان افراد مبتلا به اتیسم باید زیر دوسال آغاز شود، ادامه داد: این اقدامات درمانی مناسب می تواند از عقب افتادگی هوشی این افراد جلوگیری کند.

عطایی غربالگری هایی که ازسوی وزارت بهداشت و سازمان بهزیستی آغاز شده است را روند مطلوبی برای تشخیص زودهنگام اتیسم دانست، گفت: البته تنها شناسایی فرد مبتلا به اتیسم کافی نیست و آنچه باید به آن توجه شود، روند درمان در این افراد است.

وی با تاکید براین که دانشگاه های علوم پزشکی برای آموزش روانشناسان، کاردرمانگرهای متخصص این حوزه باید ورود جدی پیدا کنند، اضافه کرد: امکانات نرم افزاری و سخت افزاری موجود برای درمان افراد مبتلا به اتیسم کافی نیست.

دبیرعلمی سومین همایش اتیسم یکی دیگر از نیازهای جامعه برای درمان این افراد را مشکلات فرهنگی عنوان کرد وافزود: بسیاری از والدین در مواجه با این بیماری فرزندشان دچارمشکل می شوند و حاضر به قبول و آغاز روند درمان نیستند و در مرحله بعدی بسیاری از والدین افسرده می شوند.

وی با تاکید بر این که درمان اتیسم فرد به فرد است، گفت: درمانگر تنها ساعاتی از روز را می تواند به درمان کودک بپردازد و یکی از والدین باید در دیگر ساعات روز به آموزش هایی دیده اند به درمان فرزندشان کمک کنند.

وی با اعلام این که بر اساس آمار جهانی یک درصد از جمعیت جهان مبتلا به اوتیسم هستند، گفت: بر اساس این آمار در ایران نیز باید 700 هزار نفر مبتلا به این بیماری باشند که تنها 10 هزار نفر از آنها شناخته شده اند.

اوتیسم یک اختلال پیچیده نوروبیولوژیک است که معمولا تا پایان عمر یک فرد طول می کشد.اوتیسم در تمام گروه های گروه های نژادی ، قومی و اجتماعی رخ می دهد و احتمال ابتلای پسران چهار برابر بیشتر از دختران است.

توانایی مبتلایان به این بیماری در برقراری ارتباط با دیگران ضعیف است .همچنین این مبتلایان رفتارهای تکراری نیز زیاد انجام می دهند.

سومین همایش بین المللی اتیسم 18 و 19 آذر ماه به همت بنیاد بیماری های خاص، وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ، سازمان نظام مشاوره و روانشناسی ، سازمان بهزیستی کشور در باشگاه متعلق به نهاد ریاست جمهوری واقع در خیابان فیاضی برگزار شد.

6 نشانه کودکان مبتلا به اوتیسم چیست؟

طبق آمار رسمی سازمان جهانی بهداشت، در سال 1975 از هر 5 هزار نفر، یک نفر به اوتیسم مبتلا بوده اما در سال 2004 این میزان به یک در 166 نفر رسیده و در سال 2014 از هر 42 کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم بوده است.

امروزه دیگر تصویری که از یک کودک مبتلا به اوتیسم داریم، یک فرد ناتوان و گوشه گیر نیست، بلکه می دانیم اوتیسم طیف گسترده ای از علائم را به همراه دارد. آنچه در ادامه می خوانید، حقایقی درباره این بیماری به روایت دکتر میترا حکیم شوشتری، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران است.

1- کودک مبتلا به اوتیسم اختلال تکلم دارد

از نظر کلامی، کودک مبتلا به اوتیسم دچار تاخیر است. کودکان به مرور که بزرگ می شوند، درک بیانی بالاتری در مقایسه با قدرت بیان دارند. یک کودک طبیعی در یک سالگی می تواند تک کلمه ادا کند و در 1.5 سالگی 3-2 کلمه را با هم ترکیب می کند اما کودکان مبتلا به اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با سن شان دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند اما معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو می کنند.

متاسفانه گاهی والدینی را می بینیم که اوتیسم فرزندشان را انکار می کنند. آنها می گویند فرزندم کلام دارد و حتی باهوش است چون در سن پایین می تواند جمله های سنگین و طولانی را بیان کند اما برخی کودکان مبتلا به اوتیسم مثل طوطی کلمات و جمله های اطرافیان را تکرار می کنند.

این به معنی هوش بالای کودک نیست بلکه بدان معنی است که کودک درک و شناختی از محیط اطراف ندارد.

2- کودک مبتلا به اوتیسم «من» نمی گوید

در روند طبیعی رشد، کودکان به محض آنکه «من» را درک می کنند، دیگر از «نام خود» برای بیان خواسته هایشان استفاده نمی کنند در حالی که کودک مبتلا به اوتیسم شناختی از «من» ندارد و خود را با نام صدا می زند؛ مثلا می گوید: «به علی آب بدید!» این نشانه خوبی نیست. حتی کودک مبتلا ضمایر را هم اشتباه استفاده می کند.

3- ارتباط کودک مبتلا به اوتیسم یکطرفه است

کودک مبتلا به اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد، نمی تواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت دار نیست. ممکن است محتوای کلام با سنش متناسب نباشد یا بدون توجه به صحبت های دیگران فقط در مورد علایق خود صحبت کند.

در واقع کودک مبتلا به اوتیسم نمی تواند تبادل اطلاعات کند. این کودکان به لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و نمی توانند نوبت را رعایت کنند. آنها ارتباط یکطرفه برقرار می کنند و به همین علت ارتباطشان موثر نیست.

4- واژه سازی کودک مبتلا به اوتیسم غیرطبیعی است

ممکن است واژه سازی به شکل بازی در کودکان عادی هم دیده شود اما جایگزین کردن همیشگی واژه ها، مختص مبتلایان به اوتیسم است. مثلا کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است همیشه به «باب اسفنجی»، «بنگی» بگوید.

5- اوتیسم گاهی خفیف است، گاهی شدید

در گذشته اوتیسم به 5 گروه تقسیم می شد اما امروزه می دانیم که اوتیسم نوعی اختلال رفتاری است و طیف بندی دارد. ممکن است فردی تمام علائم را داشته باشد و در طیف شدید اوتیسم باشد و به شکل فردی در خودمانده در جامعه ظاهر شود و ممکن است فقط مشکل ارتباطی داشته باشد؛ مثلا نتواند دوست صمیمی داشته باشد و احساسات دیگران را درک کند و در گروه مبتلایان به اوتیسم خفیف دسته بندی شود.

6- کودک مبتلا به اوتیسم ساعت ها با یک وسیله سرگرم می شود

کودک طبیعی مدت توجه کوتاهی دارد یعنی شاید نهایتا 5 دقیقه با یک اسباب بازی بازی کند و بعد آن را رها کند و سراغ بازی دیگری برود. کودک طبیعی چون محرک های مختلف را آزمایش می کند، پیشرفت می کند اما کودک مبتلا به اوتیسم ساعت ها یک بازی تکراری انجام می دهد.