به گزارش «پرشین خودرو» به نقل از ایلنا، آن‌ها اکنون دیگر به این مقدار بسنده نمی‌کنند و در تلاش هستند تا یکی دیگر از بخش‌های جذاب بازار خودرو کشور را در اختیار بگیرند. به گونه‌ای که زمزمه ورود وانت‌های چینی هم به گوش می‌رسد و این مساله زنگ خطر را برای خودروسازان داخلی به صدا در آورده است. اما این مساله تنها موضوع نگران کننده بازار خودروهای تجاری سبک نیست و خودروسازان داخلی مشکلات دیگری را که در پی تدوین برخی قوانین و مقررات ایجاد شده، در کنار خود حس می‌کنند. آنچه در قانون ارتقای کیفیت خودروهای داخلی آمده و خودروسازان را ملزم به رعایت استاندادرهای ۵۱گانه کرده، حاکی از آن است که یک محصول استراتژیک دیگر در بازار وانت کشور با مخاطراتی مواجه شده که نیازمند توجه ویژه مسوولان ذی ربط است. این موضوع می‌تواند‌‌ همان نقطه آغازی باشد که خودروسازان چینی انتظار آن را می‌کشیدند و در مقابل می‌تواند تهدیدی بزرگ برای صنعت خودرو و قطعه سازی کشور باشد. با این حال باید در نظر داشت که رویکرد منفی نسبت به وانت نیسان چه مشکلاتی در بازار داخلی ایجاد می‌شود؟ تردیدی نیست که در شرایط کنونی این محصول منحصر به فرد و استراتژیک بخش قابل توجهی از فعالیت‌های حمل و نقل شهری و بین شهری و کشاورزی کشور را به دوش می‌کشد. خودرو وانت نیسان از آن جهت منحصر به فرد و استراتژیک به شمار می‌رود که در حال حاضر کمتر محصولی را می‌توان در صنعت خودرو جهان با چنین ویژگی‌هایی پیدا کرد. خودرو وانت نیسان با ظرفیت حمل سه تن بار و همچنین برخورداری از شبکه گسترده خدمات پس از فروش در سراسر کشور امروزه به یک خودرو محبوب برای فعالان این بخش از صنعت حمل و نقل کشور تبدیل شده است. گرچه ممکن است این خودرو با ایراداتی نیز همراه باشد، اما باید توجه داشت که از مدت‌ها قبل شرکت سازنده آن اقداماتی را در راستای بهینه سازی و استانداردسازی آن انجام داده و تلاش کرده است تا این محصول را به سطح استانداردهای موردنظر نزدیک کند. گرچه باید توجه داشت که استانداردسازی این محصول نیازمند سرمایه گذاری‌های جدید در خطوط تولید و از همه مهم‌تر در صنعت قطعه سازی است. از این رو تامین منابع مورد نیاز برای این منظور به تنهایی در توان خودروساز و یا قطعه ساز نبوده و در عین حال مدت زمان بیشتری را برای ایجاد زیرساخت‌های لازم طلب می‌کند. مدت زمانی که بیشتر از مهلت در نظر گرفته در قانون ارتقای کیفیت خودرو است. در همین زمینه بسیاری از کار‌شناسان صنعت خودرو معتقدند که برای اجرای این قانون دستکم می‌بایست شرایط برخی از خودروهای تولیدی کشور مورد توجه قرار می‌گرفت و مدت زمان بیشتری جهت ارتقای سطح کیفی و یا روزآمدی این محصولات در نظر گرفته می‌شد. گرچه نباید از یاد برد که خودرویی مانند وانت نیسان به سرعت فرآیند‌های بهبود و ارتقای کیفی را سپری می‌کند. اقداماتی مانند تولید وانت نیسان دیزلی، اصلاح پلت فرم، نصب ایربگ و ارتقای سطح قوای محرکه از جمله رویکردهایی است که شرکت خودروساز در پیش گرفته، اما طبیعی است که تحقق آن به سرعت و با توجه به امکانات و منابع موجود در صنعت خودرو امکان پذیر نخواهد بود. از طرفی اگر بخواهیم تمام این موارد را کنار بگذاریم، باید یک وجه مهم از ضرورت ادامه تولید این خودرو را در نظر بگیریم و آن حجم بالای اشتغال ایجاد شده در پی تولید این خودرو است. به گونه‌ای که هم اکنون ده‌ها هزار نفر به واسطه تولید این محصول در صنعت خودرو و قطعه سازی مشغول به کار هستند و حتی توقف یک روزه تولید آن می‌تواند مشکلاتی را برای جامعه کارگری در پی داشته باشد. با در نظر گرفتن مجموعه این شرایط، طبیعی است که نهادهایی همچون سازمان استاندارد و تحقیقات صنعتی، محیط زیست و پلیس راهنمایی و رانندگی می‌بایست با حساسیت بیشتری این موضوع را دنبال کرده و در نخستین گام منافع ملی را مورد توجه قرار دهند. در مقابل، دولت و مجلس شورای اسلامی نیز با تدوین قوانین و مقررات هوشمندانه از ورود محصولات خارجی بی‌کیفیت و غیر رقابتی به بازار داخلی جلوگیری کرده و فرصت مناسب تری را برای خودروسازان داخلی فراهم کنند.