به گزارش پرشین خودرو به نقل از باشگاه، هر چقدر که برای سالم ماندن و زندگی کردن انسانی تلاش کنیم دیر یا زود مجبور به ترک این کره خاکی به سوی مقصدی نامعلوم خواهیم بود. خوشبختانه معمولاً این اتفاق خیلی زود رخ نمی دهد و چند صباحی در این زندگی دنیوی خواهیم ماند اما هیچ کس آن اندازه که دوست دارد زنده نخواهد ماند. البته موضوع مرگ مبحثی ناراحت کننده است اما اگر مردید دوست دارید که مراسم خاکسپاری شما به چه شکلی انجام گیرد؟ برخی دوست دارند به خاک سپرده شوند و برخی دیگر سوزانده شدن را ترجیح می دهند.

گروهی پرت شدن از یک صخره بلند را ترجیح می دهند و برخی دیگر دوست دارند که در جنگل رها شوند. در بسیاری از تمدن ها، مراسم مربوط به تدفین مردگان نه تنها بسیار مهم بوده بلکه بسیار عجیب و غریب نیز هست. در ادامه این مطلب شما را با برخی از مراسم خاکسپاری تعجب برانگیز و ترسناک که در گوشه و کنار جهان انجام می شوند آشنا خواهیم کرد.

۱- مرده خواری

بله متاسفانه همانطور است که فکر می کنید. در برخی از تمدن های انسانی خوردن گوشت مرده ها یکی از بخش ها و قسمت های مهم سوگواری مردگان است. البته این سنت دیگر به ندرت انجام می شود اما در گذشته ای نه چندان دور رویه ای معمول در هنگام مرگ افراد در پاپوآ گینه نو و بخش هایی از برزیل بود. در واقع این افراد با خوردن گوشت مردگان خود تلاش می کردند آن ها را بخشی از خود قلمداد کنند و بدین ترتیب مردگانشان با آن ها بمانند. البته در برخی مناطق نیز که گوشت به اندازه کافی در دسترس نبود با این کار بخشی از گوشت مورد نیاز خانواده یا قبیله تامین می شد.

۲- زیر و رو کردن استخوان ها

مردم مالاگاسی در ماداگاسکار دوست ندارند مرده هایشان در آرامش باقی بمانند. در طی مراسمی به نام «فامادیهانا» به معنای «زیر و رو کردن استخوان ها»، اسکلت مردگان از دخمه ها بیرون کشیده شده و ان ها را در لباس ها و پارچه های جدیدی می پیچند. این سنت خود به اندازه کافی عجیب است اما پس از آن اتفاق عجیب تری رخ می دهد. آن ها سپس جنازه در حال پوسیدن فرد مرده را که در پارچه های تمیز پیچیده شده است بالای سر نگه داشته و همزمان به رقص و پایکوبی و آواز خواندن می پردازند.

۳- تدفین در آسمان

 در تبت، جنازه مردگان روی صخره ها رها می شوند تا کرکس ها و دیکر مردار خواران گوشت آن ها را بخورند. گاهی اوقات جنازه تکه تکه می شود و برخی اوقات نیز به همان شکل روی صخره ها رها می شود. در دین بودایی مردمان تبت مردگان را محمل هایی خالی می بینند که هیچ روحی یا تعلقی به آن ها وابسته نیست. از این رو این مراسم را به عنوان سیکل ادامه دار بودن زندگی در نظر می گیرند: مردگان غذای زندگان را تامین می کنند.

۴- تدفین سردسته وایکینگ ها

 این یکی واقعاً دیوانگی محض است و احمد بن فضلان که در قرن دهم میلادی به سرزمین وایکینگ ها سفر کرده اطلاعات کاملی در این باره ارائه داده است. اگر چه نمی توان با اطمینان کامل به گفته های او نگاه کرد اما وایکینگ ها کارها و سنت های عجیب و غریب کم نداشته اند و این مورد نیز می تواند یکی از آن ها باشد. بر اساس ادعاهای ابن فضلان وقتی که رییس وایکینگ ها می مرد، جنازه او را در یک قبر موقتی قرار داده و در این حین برای او لباس های جدیدی تهیه می کردند. در این میان یکی از زنان یا دختران برده او داوطلب می شد که در زندگی آینده نیز خدمتکار او باشد.

 ۵- خاکسپاری روی صخره ها

 مردم ساکن در دره همپ چوند در استان گونگ ژیان در جنوب غربی چین مردم بسیار متمدنی بودند تا اینکه توسط سلسله مینگ قتل عام شدند. اگر چه اطلاعات بسیار کمی در مورد آن ها در دست است اما هر آنچه که در مورد فرهنگ این مردمان باقی مانده نیز بسیار جالب و باورنکردنی است. آن ها مردگانشان را در تابوت های چوبی قرار داده و از صخره های بلند اطراف آویزان می کردند. برخی از این تابوت ها در ارتفاع ۱۴۰ متری از سطح زمین قرار داشتند. شاید این کار را به خاطر این که مردگان در زندگی آخرت خود دید بهتری به دنیای ما داشته باشند انجام می دادند.

۶- ساتی

 در هند، زنانی که به تازگی مردان خود را از دست می دادند در آتش جنازه شوهرشان وارد شده و همراه با جنازه او زنده زنده می سوختند. در ظاهر چنین عملی داوطلبانه بود اما در واقع به یک اجبار تبدیل شده بود. برخی می گویند که این سنت بدین حاطر شکل گرفت که زنان هندی را از کشتن شوهران خود و فرار کردن با معشوقه های ثروتمند بر حذر دارد اما بسیاری این نطریه را رد کرده اند. برخی دیگر نیز ادعا می کنند که زنان می خواستند با این کار در زندگی آخرت به شوهران خود ملحق شوند. البته این سنت در میان مصریان، یونانیان، گوث ها و سکاها نیز رواج داشت.

۷- بریدن انگشت

 مردم قبیله دانی در غرب پاپوآ گینه نو مراسم تدفین مردگان بسیار عجیبی دارند. اگر چه این سنت اکنون توس دولت این کشور ملغی شده است اما در اعماق جنگل های این منطقه هنوز رواج دارد. وقتی که مردی در این جامعه می میرد، زن و گاهی نیز فرزندان او باید یکی از انگشتانشان را قطع کنند. این سنت نشان دهنده درد عاطفی یوده و به عنوان روشی برای تهذیب نفس در نظر گرفته می شد. در واقع در این سنت، آن ها انگشتان خود را محکم بسته و سپس با تبر آن ها را قطع می کردند. سپس آن انگشت در جای مخصوصی نگهداری شده و یا سوزانده می شد.