به گزارش پرشین خودرو به نقل از باشگاه، در نظر بسیاری از افراد عامل اصلی رنگی‌شدن چشم‌ها مربوط به رنگی‌شدن عنبیه چشم است، اما محققان میشیگان در مطالعات اخیر به یافته‌های جالب‌توجهی در این مورد پی بردند.

با توجه به دانسته‌های ما در مورد نقش عنبیه در رنگدار دیده شدن چشم باید بدانیم که عنبیه از دو لایه به نام‌های بافت پوششی(اپیتلیوم) در قسمت عقب و استروما در جلو تشکیل شده است. اپیتلیوم تنها به اندازه دو سلول قطر دارد و مملو از سلول‌های رنگدانه‌دار سیاه و قهوه‌ای است و دلیل تیرگی چشم برخی افراد است.

مایع شفاف موجود در جلوی قرنیه "استروما" نامیده می‌شود که مملو از رشته‌های کلاژن بدون رنگ است که در بعضی موارد شامل سلول‌های رنگدانه‌دار ملانین است. در بعضی موارد نیز در این مایع مقدار بیشتری کلاژن وجود دارد.

پل فان اسلمبروک از محققان دانشگاه میشیگان می‌گوید، وجود رنگدانه در دو ردیف سلول عنبیه و مقدار ذخیره کلاژن در استروما دو عامل اصلی رنگی دیده شدن چشم است.

هنگامی که چشم قهوه‌ای دیده می‌شود، در واقع استروما یا مایع چشم مملو از سلول‌های ملانین‌دار است که بیشتر نور ورودی را جذب می‌کنند.

در چشمهای فندقی مقدار ملانین در استروما متوسط است و باعث میشود که چشم قهوه ای روشن و در بخش هایی سبز و زرد به نظر برسد.

در چشمان سبز رنگ ملانین زیادی وجود نداشته و همچنین هیچ ذخیره کلاژنی نیز در استروما ندارد.

هنگامی که نور وارد چشم می‌شود، بخش اعظم آن توسط سلول‌های رنگدانه‌دار جذب شده و ذرات درون استروما نیز نور را مشابه اثر تیندال که نور آبی تولید می‌کند پراکنده می‌کنند. در نتیجه نور آبی پس از ترکیب با نور قهوه‌ای ملانین به رنگ سبز تبدیل می‌شود.

اثر تیندال هنگامی قابل مشاهده است که پرتوهای نور با عبور از درون مخلوط سوسپانسیونی و کلوییدی منعکس شده و باعث تشکیل رنگ آبی می‌شوند. این پدیده به نوع پراکندگی نور توسط ذرات موجود در مایع مربوط می‌شود و ارتباطی با انعکاس نور ندارد.

علت آبی دیده شدن چشم‌های آبی‌ رنگ نیز در نوع خود شگفت‌انگیز است، چرا که تمام نور آبی ساخته اجزاء موجود در ساختار چشم است.

کسانی که چشم آبی دارند، عملا هیچ سلول رنگدانه‌داری در استروما ندارند و ذخیره کلاژن در چشم نیز بسیار کم است. استروما اساسا هیچ رنگی ندارد تا اینکه نور وارد آن شود و سپس به محیط بازتابیده شود. به همین دلیل است که رنگ چشم های آبی و سبز به کیفیت و کمیت نور موجود در محیط بستگی دارد. این ویژگی در عمل باعث می‌شود که تقریبا تمام نور ورودی به چشم منعکس شده و در نتیجه مشابه اثر تیندال، چشم آبی‌ رنگ به نظر می‌رسد.

چشم‌های خاکستری مورد نادری هستند. چشم های خاکستری همانند چشمه های آبی هیچ گونه ملانین ندارند ولی ذخیره کلاژن بیشتری در ناحیه استروما دارند که با پراکندگی تیندال تداخل دارد و مانع دیده شده رنگ آبی می‌شوند.