به گزارش پرشین خودرو به نقل از تسنیم، دکتر علی امینی‌ هرندی - عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اظهار کرد: علت بروز صرع در سنین مختلف متفاوت است و در نوزادی با نوجوانی و میانسالی تفاوت دارد؛ در نوزادان اختلالات ژنتیکی و متابولیکی و عفونت‌های سیستم عصبی، در افراد جوان آسیب‌های مغزی و در سنین بالاتر تومور و سکته مغزی از علل صرع به شمار می‌آید.

وی افزود: در گذشته اطلاعات جامعی در مورد بیماران مصروع در کشور نداشتیم و تصور می‌کردیم که آمار بیماران مصروع در ایران شبیه میانگین کشورهای آمریکایی و اروپایی است؛ اما با انجام طرح ملی اخیر در کشور مشخص شد آمار بیماران مصروع بیشتر از متوسط جهانی است.

امینی هرندی گفت: مراقبت، رسیدگی و توجه خاص به این بیماران امری ضروری است و مواردی همچون دارو، متخصصان مربوطه، کنترل بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیماران مصروع وابسته به مدیریت جامع است که باید مورد توجه قرار گیرد.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی اضافه کرد: آمارهای جدید نشان می‌دهد که به رغم شمار بالای بیماران مصروع در ایران، کیفیت نگهداری و رسیدگی به آنها در حد قابل قبول و نسبت به استانداردهای جهانی قابل تطبیق است.

بیست و پنجمین کنگره بین المللی نورولوژی و الکتروفیزیولوژی بالینی ایران روزهای 11 تا 14 اردیبهشت ماه جاری در تهران برگزار می‌شود.

صرع، نوعی اختلال سیستم اعصاب مرکزی (اختلال عصبی) است که در آن فعالیت سلول های عصبی در مغز مختل و باعث تشنج می‌شود که طی آن تجربه رفتار غیرعادی و از دست دادن هوشیاری رخ می‌دهد.

علائم تشنج متفاوت است؛ برخی از افراد مبتلا به صرع، به هنگام تشنج به سادگی برای چند ثانیه مستقیم خیره می‌شوند در حالی که برخی بارها دست و یا پاهای خود را حرکت یا کشش‌ها ناگهانی می‌دهند.

تشنج به اختلال عملکرد فیزیولوژیک قشر مغز گفته می شود که در آن تخلیه الکتریکی غیر طبیعی و همزمان دسته ای از سلول های مغزی به طور موقت و گذرا ایجاد می شود.

اگر این وضعیت تنها یک بار ایجاد شود یا اینکه در زمینه بیماری دیگری (مانند کمبود کلسیم یا کاهش قند خون) باشد، تشخیص صرع داده نمی‌شود، بلکه زمانی گفته می‌شود که این وضعیت'epilepsy' یا 'صرع' است که حملات تکرار شونده باشند.

در واقع صرع یک بیماری مزمن است که در آن حمله های تشنج به شکل یا اشکال خاصی هر از چند گاه ایجاد می‌شود. صرع انواع مختلفی دارد که بر حسب چگونگی خصوصیات آن از لحاظ بالینی و یا الکتروفیزیولوژیک -که در نوار مغزی نشان داده می شود- طبقه بندی می شود