به گزارش پرشین خودرو به نقل از "آبزرور"، مصرف بیش از اندازه قند پالایش شده می تواند موجب افزایش وزن شود و این حقیقتی اشکار به نظر می رسد، اما آیا تاکنون درباره اثر آن بر سلامت هورمونی خود فکر کرده اید؟ مصرف بیش از حد قند پالایش شده موجب سردرد، مشکلات گوارشی، علائم سندرم پیش از قاعدگی، گرفتگی های عضلانی، آکنه، مغز مه آلود و بسیاری موارد دیگر می شود.

اعتیاد به قند شرایطی واقعی است. در حقیقت، پژوهش های علمی نشان داده اند که اعتیاد به قند حتی با اعتیاد به کوکائین قابل مقایسه است. علائم ترک، هوس های غذایی و رفتار عودکننده افرادی که به قند اعتیاد دارند، مشابه با شرایط اعتیاد به یک ماده مخدر است. یک فرد عادی در آمریکا روزانه 82 گرم قند معادل با 19.5 قاشق چایخوری مصرف می کند، از این رو اعتیاد به این ماده چندان عجیب نیست. این در شرایطی است که اثرات قند بر سلامت انسان فاجعه‌بار است.

بدن انسان از قند (به شکل گلوکز) برای افزایش سریع انرژی استفاده می کند. اجداد ما از این افزایش ناگهانی انرژی برای انجام کارهایی مانند فرار از حیوانات وحشی استفاده می کردند.

در آن دوران قند تنها در قالب میوه ها و توت ها یافت می شد و همچنین میزان مصرف آنها زیاد نبود. اما در دنیای مدرن، مردم برای صبحانه، ناهار، شام و دسر به اشکال مختلف از قند استفاده می کنند.

زمانی که قند مصرف می کنیم چه اتفاقی در بدن رخ می دهد؟

زمانی که کربوهیدارت های ساده یا قند پالایش شده را مصرف می کنیم، این غذاها قند خون ما را افزایش می دهند زیرا هیچ ماده مغذی یا فیبری در آنها برای کمک به گوارش آهسته وجود ندارد. انسولین، هورمونی که قند خون را تنظیم می کند، هرچه بیشتر ترشح می شود تا قند خون اضافی را پاکسازی کند. طی مدت زمان کوتاهی، قند خون ما به همان سرعت که افزایش یافته بود، افت می کند که موجب شکل گیری هوس های غذایی برای مصرف قند و کربوهیدارت بیشتر می شود. اگر به مصرف قندهای پالایش شده ادامه دهیم، این چرخه باطل نیز همچنان ادامه می یابد.

زمانی که قند خون به سرعت و ناگهان افزایش می یابد، انسولین در جریان خون ترشح می شود. با گذشت زمان، قند خون ممکن است دیگر به انسولین واکنش نشان ندهد. به دلیل این که انسولین به طور مداوم در جریان خون وجود دارد، مقاومت به انسولین شکل گرفته و قندها دیگر از جریان خون خارج نمی شوند. این شرایط می تواند به دیابت، مغز مه آلود، خستگی، گرسنگی مداوم و افسردگی منجر شود.

اگر ظرفیت سلول های بدن انسان برای پذیرش قند تکمیل شود و دیگر قادر به ذخیره قند نباشند، انسولین قند اضافه را به کبد انتقال می دهد و در آنجا به عنوان گلیکوژن ذخیره می شود. زمانی که انبار گلیکوژن کبد پر شود، میزان مازاد به عنوان اسیدهای چرب و تری گلیسیرید در بافت های بدن ذخیره می شود و روند افزایش وزن را تجربه خواهید کرد.

و این تمام داستان نیست. پس از مصرف قند، سیستم ایمنی بدن انسان برای چند ساعت دچار افت عملکرد می شود، از این رو شما هرچه بیشتر مستعد ابتلا به بیماری ها مانند سرماخوردگی هستید. همچنین، قند پالایش شده به غدد آدرنال که وظیفه تنظیم سطوح کورتیزول، هورمون استرس، و آلدوسترون، هورمون تنظیم کننده فشار خون، را بر عهده دارند و غده تیروئید که هورمون های تنظیم کننده سوخت و ساز، عملکرد شناختی و دمای بدن را ترشح می کند، استرس بیشتری وارد می کند. سطوح کورتیزول اغلب با افزایش سطوح قند خون بیشتر می شود که به معنای کاهش توانایی ما در مدیریت سطوح استرس و افزایش احتمال احساس خستگی و اضطراب است.

همچنین، قند به کلاژن، پروتئین ساختاری که مسئول انعطاف پذیری و استحکام پوست و ترمیم سلول های مرده پوست است، نیز حمله می کند. از این رو، مصرف بیش از حد قند می تواند زمینه ساز بروز چین و چروک های زودرس و پیری چهره انسان شود.

افزون بر این، قند موجب تخلیه ذخایر ویتامین های B در بدن انسان می شود. ویتامین های B برای سلامت روانی، سلامت هورمونی و سطوح انرژی کلی بدن انسان ضروری هستند. بدون آنها، انسان هرچه بیشتر احساس اضطراب و افسردگی را تجربه می کند و احتمال بی خوابی افزایش می یابد، سطوح کروتیزول از کنترل خارج می شود، تولید هورمون های جنسی کاهش می یابد که به کاهش میل جنسی و افزایش احتمال مواجهه با مشکلات باروری منجر می شود.

مصرف بیش از حد قند با علائم سندرم پیش از قاعدگی مانند سردرد، گرفتگی های عضلانی، تحریک و نوسانات خلقی پیوند خورده است.

کلید تحت کنترل نگه داشتن هوس های قندی دنبال کردن یک رژیم غذایی است که سطوح قند خون ما را پایدار نگه می دارد. یک رژیم غذایی متعادل حاوی کربوهیدارت های سرشار از فیبر، پروتئین با کیفیت بالا و چربی های سالم موجب احساس سیری رضایت بخش می شود و از هوس های غذایی و پرخوری پیشگیری کرده و به تعادل هورمونی و عادی سازی سطوح قند خون کمک می کند. ورزش منظم و خواب کافی نیز قند خون بالا و سطوح کورتیزول را کاهش می دهند. این شرایط نیز از بروز هوس های غذایی برای خوراکی های شیرین پیشگیری می کند.