به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، پس از اعلام خروج یک طرفه آمریکا از برجام، اولین فکری که در ذهن فعالان اقتصادی متبلور شد، پای بندی و یا فرار شرکت های خارجی و سرمایه گذار در صنعت ایران به دلیل تهدید های امریکا بود.

در نگاه معمول به دلیل اینکه فرانسه، ژاپن و سایر کشورها، دارای حکومت مستقل بوده و عضوی از سازمان ملل متحد هستند، این مطیع بودن شاید غیر واقعی به نظر برسد یعنی وقتی فرانسه کشوری با رییس جمهوری و مجلس و البته مردمی است که در پای صندوق های رای حکومت خود را انتخاب می کنند؛ باید در تصمیم گیری های خود مستقل بوده و مانند یک کشوری که مستعمره کشوری دیگر است بله قربان گو نباشد اما؛ گویی این استقلال و این انتخابات آزاد تنها یک رویداد فرمالیته است.

پس از گذشت یک ماه از خروج امریکا از برجام به یکباره مدیران پژو- سیتروئن اعلام کردند که از ایران می روند یا به قول خودشان سرمایه گذاری در ایران را به حالت تعلیق در می آورند.

این رفتار با گفتار این انسان های مستقل و مقتصد در بدو ورد به ایران و حتی با حرف های 20 روز پیششان کاملا تفاوت دارد.

در اولین روزهای حضور پژو در ایران در جلسات خبری متعدد وقتی برخی از خبرنگاران در مورد بدعهدی پژو و فرار از صنعت خودرو در سال های قبل و به بهانه تحریم سخن می گفتند، هم مدیران این برند فرانسوی وهم برخی از مدیران داخلی از این سوالات برآشفته شده و اعلام می کردند: " گذشته دیگر گذشته است و باید به آینده نگاه کرد. ما آمده ایم تا کاری نو و سرمایه گذاری جدیدی در ایران انجام دهیم و خوب نیست که از اتفاقات سابق حرف بزنیم!"

حال باید این دوستان را پیدا کرد و این حرف ها و ادعاها را به رویشان آورد.

اما دلیل اینکه یک برند فرانسوی که به گفته بسیاری از کارشناسان از بازار امریکای شمالی کمترین بهره و استفاده را می برد به این راحتی حرف و قول خود را زیر پایش گذاشته و با قدرت آن را له می کند چیست؟ آیا بازار ایران به عنوان اولین بازار غیر اروپایی پژو خواسته های این برند را تامین نمی کند؟ آیا شرکای ایرانی تا به امروز در حق این برند فرانسوی جفا کرده اند؟

جواب این سوالات را مدیران پژو و البته شرکای ایرانی ایشان باید بدهند اما یک چیز بسیار واضح است فرانسوی ها سال هاست که فرمانبردار آمریکا هستند تا شاید تکه نانی از بازار این کشور را تصاحب کنند و جالب اینکه هرچه بیشتر تلاش می کنند کمتر به این مهم می رسند.

آمریکایی ها به بهانه حمایت از تولید داخلی اجازه ورود هر برندی را در داخل کشورشان نمی دهند و یکی از شرایط ورود به بازار بزرگ آمریکا تولید خودرو در داخل کشور به شرط صادرات است یعنی همان پیش شرطی که ما نیز در قراردادهای جدید خود گنجاندیم!

بسیاری از برندهای اروپایی و آسیایی در آمریکا تولید و از این بازار به سایر کشورها صادر می شوند و این یعنی بازی دو سر برد آمریکا است زیرا تولید خودرو توسط سایر کشورها در خاک آمریکا، یعنی سرمایه گذاری اندک کشور میزبان و البته سود فراوان به دلیل صادرات محصول نهایی.

در قراردادهای جدید و به دلیل فشار افکار عمومی و برخی رسانه ها، قرار شد قراردادهایی محکم با طرف های فرانسوی بسته شود زیرا این برند ها دیگر قابل اعتماد نبودند. به گفته مذاکره کنندگان ایرانی و البته دولت، قراردادهای جدید راه هر گونه ترک و فرار را بر پژو و سیتروئن خواهد بست اما گویی این بستن پا نیز چاره کار نشده است و این دو برند ایران را ترک خواهند کرد.

پرداخت غرامت قرارداد گذشته و سرمایه گذاری های این دو برند فرانسوی در ایکاپ و سایپا - سیتروئن، به این معنی است که در دوره جدید شراکت ایرانی ها و فرانسوی ها، اشتباهات گذشته در تقدیم یکطرفه بازار کشور به این دو برند رخ نداده و طرف فرانسوی با ترک مجدد ایران، جدای از اینکه وجهه خود را به عنوان یک برند محبوب در نزد ایرانیان از دست خواهد داد، خسارت های جدید را متحمل شده و راه بازگشت دوباره خود به این بازار بزرگ در خاورمیانه را خواهد بست.

از نگاه نگارنده این مطلب؛ یکی از عکس العمل های ایران در مقابل این بدعهدی طرف های فرانسوی می تواند کم کردن سهم این برندها از بازار داخلی باشد بدان معنی که در یک برنامه چند ساله با حذف مدل های قدیمی و حتی جدید این دو برند، محصولات داخلی و حتی آسیایی جایگزین شوند تا اینگونه به نظر نیاید که بازار ایران و صنعت خودرو در برابر فرار مجدد فرانسوی ها ساکت و دست بسته هستند.

اگر برند پژو و سایر شرکای بدعهد را از سبد تولید حذف کنیم شاید سود این ترک میدان از سوی ایشان در برنامه ای 5 تا 10 ساله در آخر به نفع صنعت خودروی کشور تمام شود و شاید خودروساز ایرانی بیشتر بر روی مراکز تحقیق و پژوهش و توسعه خود سرمایه گذاری کرده و محصولات و برند خودشان را تولید کنند.

در آخر باید گفت خروج پژو از صنعت خودروی کشور می تواند کاملا به نفع ما و به ضرر آنها شود اگر؛ این بار راه را درست انتخاب کرده و به دنبال تامین نیاز بازار و صنعت داخلی از راه واردات برندهای فراری از کشورهای ثالث نیفتیم.

- یادداشت از محمد علی رفیعی