به گزارش پرشین خودرو به نقل از ایسنا،  خودرو که قرار بود رفاه را برای انسان به ارمغان بیاورد، سالانه در جهان میلیون‌ها نفر را به کام مرگ می‌کشد. برخی مستقیم و در اثر تصادف جان می‌دهند و برخی دیگر به خاطر آسیب‌های ناشی از آلودگی.

نه تنها مشکلات تنفسی، بیماری‌های قلبی- عروقی و دیگر مشکلات جسمی از آلودگی خودروها ناشی می‌شود، بلکه کاهش تحرک و تنبلی اجتماعی ناشی از استفاده خودرو نیز در ایجاد مشکلات برای انسان‌ها موثر است که توجه چندانی به آن نمی‌شود.

مجموعه این دلایل باعث شده است متفکران جهان، به خصوص فعالان حوزه شهرسازی، ترافیک و برنامه‌ریزان شهری، به محدود کردن حرکت خودرو در شهر روی بیاورند و در این زمینه کتاب‌ها، مقالات و رویدادهای متعدد بسازند. جف اسپک در کتاب خود راهکارهایی برای دوری از خودرو محوری عنوان کرده است.

1- به دوچرخه‌ها سلام کنید

آمستردام شهری است که در سال 2015 نزدیک به 800 هزار نفر جمعیت داشت اما 400 هزار نفر از مردم این شهر همه سفرهای روزمره خود را با دوچرخه انجام می‌دهند. این یعنی 50 درصد از جمعیت که اگر میانسالان ناتوان و کودکان به سن استفاده از دوچرخه نرسیده را از آن کم کنیم تا 60 درصد جمعیت بخش عظیمی از سفرهای روزانه خود را با پاکروها انجام می‌دهند. این مساله آنقدر شایان توجه است که برعکس بسیاری از کشورها، در آمستردام، دوچرخه‌ها هستند که ترافیک ایجاد می‌کنند، نه خودروها! یه ترافیک پاک...

شهر باید دوچرخه‌نواز (hospitable to cycling) باشد. به خصوص در مراکز شهر و محورهای شلوغ و پرترافیک که ماندن پشت اگزوز خودروها برای دوچرخه سواری که ریه‌های فعال و بازی دارد خوشایند نیست. در محورهای دیگر شهر دوچرخه می‌تواند از همان بستر آسفالتی خودرو استفاده کند. البته در کشورهای کمتر توسعه یافته، رانندگان خودرو، شهر و خیابان را چنان متعلق به خود می‌دانند که نه تنها اجازه عبور ایمن دوچرخه را نمی‌دهند، بلکه عبور پیاده از خطکشی عابر هم چالش است.

2- فضاها را شکل دهید

طراحی صحیح و هوشمندانه فضا در هر اقلیمی موجب می‌شود مردم به پیاده‌روی گرایش پیدا کنند؛ همانطور که طراحی اشتباه فضا شهروندان را از پیاده‌روی دور کرده و فرهنگ پیاده‌مداری را در دراز مدت از یاد می‌برد. چیزی که بسیاری از مدیران شهر، حتی در کشورهای توسعه یافته فراموش می‌کنند، اهمیت ارتباط مسئولان ترافیک و طراحان فضاهای شهری است. در حالی که این ارتباط تنها به شکل شبکه معابر در طرح‌های موضوعی و موضعی محدود می‌شود، پیشنهادات معاونین حمل‌ونقل به طراحان شهری می‌توان راهگشای بسیاری از مشکلات باشد.

یکی از آسیب‌هایی که خودروها به خصوص در کشورهای کمتر توسعه یافته ایجاد می‌کنند، اشغال کردن بخشی از خیابان برای توقف‌های کوتاه و حتی بلند مدت است که طراحی شهر و تکنیک‌های آرام‌سازی (traffic calming) می‌تواند توسط طراحان مفید واقع شود.

3- درخت بکارید

کاشتن درخت یکی از بهترین شیوه‌های تبدیل یک خیابان به پیاده راه است. البته درخت‌ها باید مسن باشند تا سایه داشته باشند. هر مسیری که درختان سایه‌دار داشته باشد گنجی برای پیاده‌مداری است. گرچه برخی از کارشناسان ترافیک و حتی طراحان شهری معتقد هستند درختان را تصادفات ارتباط دارند و جلوی دید را می‌گیرند اما با قدری خلاقیت و تغییرات در زاویه‌ها این مشکلات بر طرف می‌شود.

درخت‌ها منافع بی‌شمار دیگری نیز دارند. آن‌ها خنک کننده‌های طبیعی هستند، گازهای گلخانه‌ای را کاهش می‌دهند، محیط را زیبا می‌کنند، مصرف انرژی را کاهش می‌دهند و روحیه انسان را آرام می‌کنند. ردیفی از درختان آنطور که کوین لینچ معتقد است به خوانایی فضا کمک می‌کند و پرسپکتیو آن‌ها حس دعوت کنندگی را افزایش می‌دهد.

4- بدنه‌های زیبا و دوستانه طراحی کنید

این بخش دیگر به کف و خیابان توجهی ندارد. اما حقیقت این است که بدنه‌ها نقش مهمی در شکل‌گیری فضاهای شهری پیاده‌مدار دارند. این مساله هم به زیبایی بدنه‌ها مربوط می‌شود و هم به کاربری‌هایی که در آنها جا خوش کرده‌اند. کاربری‌ها باید متنوع و متناسب با سرعت حرکت پیاده باشند.

مقیاس‌ها نیز باید انسانی‌تر شده و تابلوها و بدنه‌ها جزییات بیشتری داشته باشند. فرم‌ها می‌توانند انسان را به توقف یا حرکت وادار کنند و اگر طراح بدنه هوشمندانه عمل کند از هر فرم و زاویه و بافت برای این منظور استفاده می‌کند. نورپردازی را هم به اهل‌اش بسپارید. نورهای شارپ و سنگین برای فضاهای پیاده محور مناسب نیستند. از نورهای رنگی کمتر استفاده شود و در مقابل بدنه‌ها می‌تواند متنوع‌تر باشد.

5- اجازه دهید هرکس نقش خود را ایفا کند

مردم باید در یک فضای شهری مهر خود را بر فضا ضرب کنند. یعنی هرکس باید نقشی در فضا ایفا کند و بداند در پویایی فضا موثر است. بگذارید مردم در فضاهای پیاده‌مدار با دستان خود درخت بکارند. برای گل‌کاری‌های سالانه از مردمی که نشسته و با هم گپ می‌زنند کمک بگیرید. طرح‌ها را پیش از اجرا به اشتراک بگذارید و اگر جمع به این نتیجه رسید که آن خط را قدری تغییر دهید این کار را انجام دهید، حتی اگر از دید طراح این تغییر خوب نباشد.

فراموش نکنید شهر متعلق به انسان است و انسان با دو پا آفریده شده، نه با چهار چرخ...