به گزارش پرشین خودرو، رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران گفت: غفلت از حقوق عمومی در دهه‌ّهای گذشته ما را به وضعیت فعلی رسانده و برون رفت از وضع موجود هم جز از طریق اراده سیاسی قوی برای رجوع به حقوق عامه در چارچوب قانون اساسی ممکن نیست.

محمد سالاری در نطق پیش از دستور خود در جلسه امروز شورای شهر تهران با موضوع جایگاه حقوق عمومی در مدیریت شهری بیان کرد: این روزها به واسطه آلودگی غیرقابل تحمل هوا و مشکلات حمل و نقل عمومی بار دیگر کلانشهر تهران و معضلات پیچیده‌اش در کانون توجه افکار عمومی و رسانه‌های جمعی قرار گرفته است. نفس کشیدن در این شهر سخت شده اما تعارضات مبتنی بر بخشی نگری در حکم رانی ملی و بی توجهی جدی به ایفای تعهدات در قبال حکومت‌های محلی و البته اختلافات سیاسی مانع همکاری همه جانبه و همگانی میان نهادهای ذیربط برای حل مشکل است و به جای آن بازار اتهام، کارشکنی و سلب مسئولیت، داغ است و جامعه هم با احساسی مرکب از خشم، ناامیدی و اضطراب پیگیر اوضاع است. در چنین فضایی حرف زدن از ناامیدی و یا راه‌حل‌های سطحی، کمکی به ما نمی‌کند بلکه وظیفه دشوار ما این است که امیدوارانه به آسیب‌شناسی عمیق و ریشه‌ای نظام تدبیر بپردازیم و شجاعانه در جهت اصلاح امور برآییم.

فراموش کردن حقوق عمومی علت و العلل مشکلات شهر است

وی ادامه داد: آنچه در خصوص آلودگی هوا و در سایر مشکلات حاد شهر تهران و چه در مشکلاتی که امروزه در سطح ملی با آن روبرو هستیم، علت العلل است، فراموش کردن حقوق عمومی در تصمیم سازی ها و تصمیم گیریها و اجرا است. به عنوان مثال در همین قضیه آلودگی هوای کلانشهرها با مجموعه‌ای از حقوق عمومی نقض شده از جمله سوخت بی‌کیفیت، خودرو بی‌کیفیت، کمبود حمل‌ونقل عمومی، از بین بردن باغ‌های شهر که حکم ریه‌های شهر را داشتند، هزینه کردن منابع درآمدی بالقوه و بالفعل شهر اعم از منابع مالی و فضاهای شهری صرفاً برای بزرگراه‌سازی و خودرومحوری و مواردی از این قبیل.

مشکل آلودگی هوای تهران یک مسأله سیاسی است

عضو شورای شهر تهران با بیان اینکه مشکل آلودگی هوای تهران به هیچ عنوان یک مشکل تکنیکی نیست که حل اساسی آن معطل یک نهاد مثلاً شهرداری باشد بلکه یک مسأله سیاسی است، اظهار داشت: اگر سیاست داخلی ما طوری بازسازی نشود که جمعیت‌های مناطق محروم نیز به اندازه مرکز نشینان در قدرت، صدا و رأی مؤثر برای گرفتن حقشان داشته باشند، همچنان شاهد تخلیه روستاها و مسیر مهاجرت از روستا به شهرهای کوچک و از شهرهای کوچک به حاشیه کلانشهرها خواهیم بود. در چنین زمینه‌ای که شاهد عدم اجرای سند آمایش سرزمین هستیم، کلانشهرها به سیاه‌چاله‌ای تبدیل می‌شوند که هرچقدر هم سرمایه در آن خرج شود بازهم سرانه‌ها و زیرساخت‌هایش چند قدم عقب‌تر از نیاز جمعیت باقی خواهد ماند. اینجاست که به اهمیت تغییر اساسی نگاه به حقوق عمومی پی می‌بریم.

سالاری تصریح کرد: غفلت از حقوق عمومی در دهه‌ّهای گذشته ما را به وضعیت فعلی رسانده و برون رفت از وضع موجود هم جز از طریق اراده سیاسی قوی برای رجوع به حقوق عامه در چارچوب قانون اساسی ممکن نیست. مقصود ما از حقوق عمومی در درجه اول یک گفتمان اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است که باید در همه سطوح جامعه جاری شود و تنها یک راهبرد مدیریتی و یک کنش قانون‌گذارانه نیست، بلکه با تک تک شهروندان سر وکار دارد.

رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای شهر تهران با بیان اینکه گفتمان حقوق عمومی به این معنا است که عموم شهروندان از یک سری حقوق غیرقابل چشم‌پوشی برخوردارند که باید آن‌ها را در زندگی روزمره خود تمرین و استیفا کنند گفت: حق بر آزادی، حق بر برابری، حق بر اعتراض، حق بر آموزش، سلامت، مشارکت، حق بر شکل دهی به فضای زیست، حق برخورداری از محیط زیست سالم و پایدار، حق بر برخورداری از فضاهای عمومی، فضاهای سبز و… و. حقوق عمومی از نظر مفهومی مانند یک چتر گسترده است که بسیاری از اهداف مطلوب دیگر را نیز در پوشش خود می‌گیرد. اهدافی مانند حکمروایی خوب، شفافیت، مشارکت‌پذیری، زیست‌پذیری شهرها، رضایت عمومی و غیره همگی به گفتمان حقوق عمومی برمی‌گردند.

وی اضافه کرد: اگر نگاه ما به شهر، نگاه اقتصادی آن هم از نوع سوداگرانه اش تقلیل یابد، حقوق عمومی جامعه را به راحتی زیر پا می‌گذاریم، مانند نگاهی که حاضر است به خاطر تأمین درآمد، شهر خود شهر را بفروشد، آن نگاهی که زیست‌پذیری کلیت شهر را به نفع سودمحوری اقلیتی قربانی می‌کند. واقعیت اما این است که شهر صرفاً یک بستری برای هدف درآمدزایی نیست. شهر شبکه‌ای است از انسان‌ها که حق دارند شاد، آرام، آزاد و خلاق باشند. اقتصاد شهر اگر در خدمت باروری همه جانبه زندگی همه شهروندان نباشد به عاملی مخرب بدل می‌شود.

سالاری ادامه داد: شهرفروشی که زمانی راهبرد اصلی اداره شهر محسوب می‌شد موجب شده بود نگاه مدیریت شهری به شهرسازی و معماری به بستری برای درآمدزایی تقلیل یابد و وجوه اصلی و اساسی شهرسازی و معماری که عبارتند از توسعه پایدار شهر، هویت بخشی، ارتقا کیفیت زندگی و ایجاد فضایی انسان محور و آرامش بخش برای شهروندان است به فراموشی سپرده شود.

منبع: مهر