به گزارش «پرشین خودرو»، خودروی تویزی که در بخش فناوری های اسپورت شرکت رنو طراحی شده با باتری 13 کیلوواتی کار می کند و فقط 17 اسب بخار توان دارد یعنی به اندازه یک اسکوتر 125 سی سی. فرمان آن سفت است و مرکز ثقل آن خیلی به زمین نزدیک است. از پشت سر شیشه ندارد و به همین دلیل آینه پشت سر در درون خودرو تعبیه نشده است. بنابراین دید از عقب فقط از طریق آینه های بقل ممکن است. عرض آن هم فقط به اندازه یک نفر است در عوض آینه های بقل آن دید بسیار خوبی از اطراف می دهد. سرعت 80 کیلومتر بر ساعت برای درون شهر کافی به نظر می آید. در هر صورت نمی توان آن را خودرو دانست در کشور سازنده اش هم در طبقه بندی چهارچرخ ها می گنجد و در این طبقه بندی اجازه ورود به بزرگراه ها داده نمی شود. بنابراین با این خودرو به حومه شهر نمی توان رفت. در خیلی از شهرها تا فرودگاه هم نمی توان رفت. نه آن که در این وسیله نقلیه به اندازه کافی برای بار در نظر نگرفته اند، بلکه به خاطر تأمین امنیت از ورود آن به بزرگراه جلوگیری می کنند. صندلی سرنشین هم خیلی جا دار نیست و معلوم نیست چرا آن را دوسرنشین در نظر گرفته اند. نکته دیگر این که در برای آن اختیاری است و برای صرفه جویی 755 دلاری می توان بدون در خریداری کرد. جنس درب این وسیله نقلیه ورق های پلکسی گلاس است. شاید این وسیله نقلیه فقط برای مکان هایی مناسب باشد که همیشه بهار است. چون نه پنجره دارد، نه تهویه هوا دارد، نه کولر و نه بخاری! ماشین مشتی ممدلی مدرنی است که بوق و صندلی دارد اما رادیو و امکانات دیگر خیر! روی داشبورد آن فقط سرعت گزارش می شود و عمر باتری تا شارژ بعدی. با هر بار شارژ هم فقط تا 60 کیلومتر می پیماید. شارژ آن هم سه ساعت و نیم طول می کشد. فرق آن با اسکوتر در این است که اسکوتر زیگزاگ می رود، همه جا می توان آن را پارک کرد و ارزان است در حالی که تویزی از هر سه موهبت محروم است. برای همین سؤال این جا است: چه کسی وسیله ای را می خرد که همه معایب یک خودرو و همه معایب یک اسکوتر را با هم دارد!