به گزارش «پرشین خودرو»، در این مناظره یک عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی و همچنین رییس دانشکده مهندسی خودرو که به‌عنوان مدعوین حاضر در این نشست شركت داشتند نه‌تنها لقب ملی را برازنده برخی خودروهای داخلی ندانستند؛ بلکه نسبت به هزینه و سرمایه‌گذاری بالای شرکت‌های خودروساز برای تحقق این امر انتقادات تند و تیزی را متوجه دست‌اندرکاران حاضر در این مناظره کردند. در این بین ایده برگزاری مناظره تلویزیونی برای آگاهی افکار عمومی در موضوعات خاص و چالش برانگیز هر چند امری پسندیده است، اما ناپختگی در انتخاب سوژه و سوالات مطرح شده، جز انتقاد و توهین مدعوین به یکدیگر و دوری از موضوع اصلی، نتیجه‌ای نخواهد داشت. هم‌اکنون در شرایطی که تولید در شرکت‌های خودروساز به پایین‌ترین حد خود رسیده و وعده‌های دولت مبنی بر تامین بخشی از نقدینگی شرکت‌های مذکور راه به جایی نبرده و خودروسازان در تامین بازار نیز با چالش‌های جدی مواجه هستند، سرنوشت خودروی ملی چه دردی می‌تواند از آنها و مشتریان دوا کند. به عنوان مثال در بخش اول این مناظره سوالاتی برای میهمانان مطرح شد که هریک موظف به ارائه پاسخی در مورد آن شدند. این سوالات به این شکل در نشست مذکور مطرح شد: آیا خودروی ملی داریم یا خیر؟ و اگر نداریم چرا؟ و اینکه آیا می‌توانیم خودروی ملی داشته باشیم یا خیر؟ به گزارش دنیای اقتصاد، مجری این برنامه با طرح این سوالات از همان ابتدا وجود چهار خودرو ملی در کشور را نادیده گرفت و از دست‌اندرکاران صنعت خودرو که زحمات زیادی برای به ثمر رساندن این خودروها کشیده‌اند پرسش می‌کند که اصلا خودرو ملی در کشور داریم؟ اما ناپختگی این برنامه تنها به طرح سوالات این چنینی از مدعوین ختم نمی‌شود؛ بلکه پرسش نظرسنجی نیز به نظر می‌رسد در ادامه گزارش‌های همان خبرگزاری باشد که به نقل از یک منبع آگاه برخی جنایات خودروسازان خارجی در ایران را فاش می‌کند. این در حالی است که پرسش‌های نظر سنجی‌چندین بار توسط میهمانان مورد انتقاد قرار گرفت و آن را اشتباه خواندند.