به گزارش «پرشین خودرو»، نگاهی به آنچه در این سال‌ها بر صنعت خودرو کشور گذشته، نشان می‌دهد خودروسازان بیشتر وقت و سرمایه و هنرشان را روی تیراژ گذاشته‌اند و «طراحی محصول» در این صنعت، همواره مهجور مانده است. کار سختی نیست! کافی است محصولات دیروز و امروز خودروسازی کشور را نگاهی جزئی بیندازیم تا متوجه شویم بیشتر آنها (شاید به‌نوعی همه آنها) مولود خودروسازان و طراحان خارجی بوده‌اند و به‌ندرت می‌توان خودرویی یافت که از طراحی داخلی بهره برده باشد. به‌نظر می‌رسد اوج طراحی در خودروسازی ایران، به «سمند» و «تیبا» مربوط می‌شود و این در حالی است که طراحی بدنه سمند توسط یک شرکت انگلیسی انجام و طراحی دومی نیز به‌نوعی از پراید الهام گرفته شده است. با این حساب، شاید حتی نتوان یک خودرو داخلی را مثال زد که طراحی آن کاملا ایرانی و بدون هیچ وابستگی خارجی باشد و این چالشی بسیار بزرگ برای دومین صنعت بزرگ کشور و به‌عبارت بهتر «حلقه مفقوده» این صنعت به‌شمار می‌رود. گمان می‌رود خودروسازان نیز ضعف بزرگ خود در حوزه طراحی را پذیرفته‌اند و از همین رو به تازگی روی به استخدام طراحان خارجی آورده‌اند تا به‌واسطه آنها حلقه مفقوده شان را بیابند. به گزارش دنیای اقتصاد، کارشناسان بر این باورند که یکی از الزامات «خودروساز شدن»، رسیدن به قدرت طراحی محصول است و بزرگان دنیا نیز اگر اسم و رسمی دست و پا کرده‌اند، بدون شک بخش بزرگی از نام و اعتبار خود را مدیون طراحی خاص محصولاتشان هستند. به اعتقاد آنها، خودروسازی ایران نیز اگر می‌خواهد به معنای واقعی «خودروسازی» باشد، باید بداند که راه خودروساز شدن از مسیر «طراحی محصول» می‌گذرد، راهی که هرچند سخت و طاقت‌فرسا است، اما بدون شک رشد و توسعه دومین صنعت بزرگ ایران را به همراه خواهد داشت.