به گزارش «پرشین خودرو»، «مامان می‌خوام بشینم»، «خسته شدم»، «مامان پام درد اومد، کجا بشینم؟»، «مامان کی می‌رسیم؟» این بخشی از حر‌ف‌های پسربچه چهار ساله‌ای بود که در اتوبوس‌های به اصطلاح تندروی بی.آر.تی خط آزادی - تهرانپارس شنیده می‌شد. «خانم‌ها یه کم جابجا بشید. چندتا ماشین اومده و رفته ولی پُر بوده»، «خانم همین الان اومدی، سریع هم سوار میشی؟!»، «من زودتر از تو اومده بودم، منو ندیدی؟!»، «اون جلو خالیه، دم در حاجت می‌دن که وایستادید؟» و ...؛ اینها هم جملاتی است که گاه قبل از شروع بگومگوها، دعواها و حتی کتک‌کاری‌ها در اتوبوس‌های بی.آر.تی می‌شنوید. همه این‌ها بخشی از بحث‌ها و سر و صداهایی است که اگر از بی‌.آر.تی استفاده می‌کنید، باید هر روز شاهد آن باشید و بعد از آن باید تا بعدازظهر را با سردرد و اعصاب خراب بگذرانید. ازدحام بیش از حد مسافر در بی‌.آر.تی‌ها و اختصاص تنها بخش کمی از اتوبوس‌ها (حدود یک‌سوم) به خانم‌ها با وجود وسایلی در دست و گاه بچه‌های همراه، رفت‌وآمد با این وسیله عمومی را برای این نیمی از جامعه دشوار کرده است. میزان بالای سرقت در این نوع رفت‌وآمد‌ها هم معضل دیگری است که به شنیدن حرف‌های نامربوط و گاه خلاف شئون اسلامی و شوخی‌های نامناسب اضافه می‌شود؛ حالا از خرابی وسایل خنک‌کننده این اتوبوس‌ها در تابستان و وسایل گرمایشی آنها در زمستان می‌گذریم. مسئولان اما ظاهراً چندان کاری به موضوع ندارند. یادم هست برای انتخابات مجلس هشتم از طرف خبرگزاری برای پوشش خبری یک مراسم انتخاباتی دو نماینده زن مجلس (که یکی از آنها سابقه نمایندگی دو دوره را در کارنامه خود داشت) به محل برگزاری برنامه رفتم. قبل از شروع برنامه پیش او رفتم و گفتم: خانم! تا حالا سوار بی‌.آر.تی شده‌اید؟‌، با خونسردی گفت: نه؛ چطور؟! گفتم قسمت در نظر گرفته شده برای خانم‌ها از یک‌سوم اتوبوس هم کمتر است و گاهی مشکلاتی برای آنها ایجاد می‌شود. صدای مردم به جایی نمی‌رسد. اگر برایتان مقدور است این مسأله را پیگیری کنید. فوراً موبایل خود را برداشت و گفت: باید این موضوع رو به فلان مسئول بگویم. کمی بعد گفت: عزیزم بعد از جلسه دوباره بهم یادآوری کن. بعد از مراسم، خدمتشان رسیدم و گفتم خانم! موضوع یادتون نره. گفت: حتماً توی ماشین با مسئول مربوطه تماس می‌گیرم. حالا بیش از هفت سال از این مسأله می‌گذرد و این نماینده محترم برای دو دوره دیگر بعد از این قضیه رأی آورده، اما دریغ از این که مشکلی حل شود. یکی از مسافران خانم در بی.آر.تی می‌گفت: از ابتدای راه‌اندازی بی.آر.تی از آن استفاده می‌کنم، اما متأسفانه از همان ابتدا خانم‌ها با مشکل جا مواجه بوده‌اند و هر روز شاهد درگیری خانم‌ها با هم هستیم. خانم دیگری نیز گفت: دلم برای خانم‌هایی که بچه دارند و مجبورند از این اتوبوس‌ها استفاده کنند، می‌سوزد. بچه‌ها خیلی در این اتوبوس‌ها زجر می‌کشند. او با انتقاد از عملکرد برخی جوانان در کمک نکردن به زنان سالخورده و بچه‌دار می‌گوید: البته شاید آنها هم حق دارند، چون خیلی خسته هستند و نای ایستادن ندارند. متأسفانه در بخش خانم‌ها تعداد صندلی‌ها بسیار کم است و در برخی اتوبوس‌ها این تعداد به 5 تا 7 تا می‌رسد که این منصفانه نیست. یکی دیگر از مسافران خانم که مسیر رفت و برگشت خود را با این اتوبوس‌ها طی می‌کند نیز گفت: واقعاً این ازدحام جمعیت در اتوبوس‌ها انسان را کلافه کرده است. پدرِ بی‌پولی بسوزه؛ اگر حقوقم کفاف می‌داد با تاکسی رفت‌وآمد می‌کردم تا این همه کمردرد در این اتوبوس‌ها نکشم. وقتی از اتوبوس‌ها پیاده می‌شوی انگار بدنت را کوبیده‌اند. به قول بعضی خانم‌ها، فشار قبر کمتر از فشار در این اتوبوس‌هاست! خانم دیگری وقتی فهمید خبرنگارم، از من خواست مشکل کم‌جایی خانم‌ها در اتوبوس‌های بی‌.آر.تی‌ را به گوش مسئولان برسانم: مردم چه گناهی کرده‌اند که با آنها این گونه برخورد می‌شود. اتوبوس‌ها از اول یا آخر خط آنقدر پُر می‌کنند که برای مسافر وسط خط جایی نیست و معمولاً این مسأله همراه با تنش و دعوا بین مسافران و حتی با رانندگان است. تنها 5 صندلی به خانم‌ها اختصاص داده شده ولی آقایان که توان بیشتری دارند و می‌توانند بایستند بیش از 30 صندلی برایشان در نظر گرفته شده است. یکی از مسئولان خطوط بی‌.آر.تی‌ خط تهرانپارس - آزادی هم با تأیید کم بودن بخش مخصوص خانم‌ها در این اتوبوس‌های این خط گفت: 4 الی 5 سال است به مسئولان امر گزارش داده‌ایم که خانم‌ها با مشکل کمبود جا و صندلی مواجهند، اما کسی به حرفمان گوش نداد و هیچ اتفاقی نیفتاد تا این که اخیراً دو صندلی از قسمت آقایان به بخش خانم‌ها اضافه کرده‌اند. همچنین، یکی از رانندگان خط تهرانپارس - آزادی هم در این‌باره گفت: بارها گفته‌ایم جا و صندلی در بخش خانم‌ها کم است، ولی کسی به حرف ما گوش نمی‌دهد. متأسفانه برخی خانم‌ها فکر می‌کنند این مسأله تقصیر راننده‌هاست و گاهی سر این قضیه با ما دعوا و بگومگو می‌کنند‌. مردم اگر به این مسأله معترضند باید با 1888 تماس بگیرند. البته اخیراً دو صندلی نیز به بخش خانم‌ها اضافه شده است! این راننده دلیل اختصاص دادن بخش جلویی اتوبوس به خانم‌ها را صرفاً برای احترام به آنها عنوان کرد و ادامه داد: آقایان معمولاً سریع سوار یا پیاده می‌شوند، ولی در مورد خانم‌ها این‌گونه نیست. بنابراین از وقتی جلوی اتوبوس‌ها به خانم‌ها اختصاص پیدا کرده، راننده بر سوار و پیاده شدن خانم‌ها تسلط بیشتری دارد و به موقع در را باز و بسته می‌کند. با فرض اینکه دلیل اقدام شهرداری و شرکت اتوبوسرانی تهران برای اختصاص بخش جلویی اتوبوس‌ها به بانوان، صرفاً احترام به آنها بوده، دیده‌ها و شنیده‌ها در این اتوبوس‌ها نشان می‌دهد که اکثر خانم‌ها ترجیح می‌دهند عطای این احترام را به لقایش ببخشند و همان بخش عقب اتوبوس را با صندلی‌های بیشتر داشته باشند. مصداق این مَثَل می‌گویند «از طلا بودن پشیمان گشته‌ایم؛ مرحمت فرموده ما را مِس کنید!» ایده این خطوط، که با وجود برخی مشکلات، در مجموع ایده خوب و قابل دفاعی است، اولین‌بار در مرداد سال 86 در مسیر میدان آزادی تا تهرانپارس اجرا شد. از آن تاریخ تاکنون شش خط بی‌.آر.تی دیگر نیز در مسیرهای دیگری راه‌اندازی و فعال شده است. منبع: ایسنا