به گزارش «پرشین خودرو»، زمانی که تاتا موتورز هندوستان گفته بود می خواهد ارزانترین خودروی دنیا را به آمریکا ببرد هیچ کس خیلی جدی نگرفت. قرار هم بود که این خودرو بین 7 تا 8 هزار دلار در آمریکا به فروش برسد. وقتی این خبر منتشر شد این سؤال هم مطرح شد که آیا سه غول خودروساز دیترویت در آمریکا [جنرال موتورز، فورد و کرایسلر] هیچکدامشان نمی توانند خودروی 5 هزار دلاری بسازند؟

کار نشد ندارد. اما در آمریکا قوانین استاندارد اجباری ایمنی و حداقل استانداردهای خودرویی در حد یک کتاب قطور است و این استانداردها دیکته می کنند که خودرو چگونه باید باشد. شاید روزگاری آمریکا برای هر جیب و هر کاربری یک خودرو در آستین داشت اما امروزه با توجه به قوانین سخت گیرانه و اقتصاد پیشرفته آمریکا ارزان ترین خودرو از 12 هزار دلار به بالا است. حتی ارزان سازهای آمریکا (تویوتا، هوندا و نیسان) که در آمریکا کارخانه دارند خودروهای دست دومشان هم زیر 7 هزار دلار نیست. پایین ترین قیمت خودروهای نو در آمریکا مربوط به نیسان ورسا و هیوندایی اکسنت است. این خودروها هم از حداقل امکانات امروزی برخوردارند.

خیلی از آمریکایی ها امروزه حتی روغن خودروی خود را خودشان عوض نمی کنند و کمترین اطلاعات را راجع به مسائل فنی آن دارند. حتی مردم دیگر مثل سابق به جزئیات خودروها علاقه نشان نمی دهند و مفهوم رانندگی و تحرک در حال تغییر بنیادی است.

اگر قرار باشد خودرویی به مبلغ 5 هزار دلار هم تولید شود نمی توان انتظار داشت همه ی امکانات و لوازم خودروهای امروزی را داشته باشد و سطح ایمنی آن با خودروهای گران قیمت قابل مقایسه باشد. با این حال ارزانترین خودروهای امروزی هم به ارزش چند هزار دلار امکاناتی دارند که 20 سال پیش خودروها از آن بی بهره بودند. کیسه هوا، ترمز ضد قفل، شیشه بالابر برقی، سیستم ضد سرقت (ایموبلایزر) و... دیگر اکنون جزو عادی ترین امکانات یک خودرو به حساب می آیند. در چنین شرایطی عده ای می گویند چرا خودروسازان آمریکایی خودرویی نمی سازند که فقط ضروریات را داشته باشد؟ برای مثال همین تاتا نانویی که قرار است به آمریکا برود و 7 هزار دلار به فروش برسد نه ترمز ضد قفل دارد، نه شیشه بالابر برقی و سیستم صوتی آن هم تشکیل شده از یک رادیو کوچک (نه سی دی پلیر) و یک ام پی تری پلیر، یعنی فقط امکاناتی را دارد که بتوان با آن رفت و آمد کرد. این خودرو را فقط می توان تا 3 سال مورد استفاده قرار داد. می پرسید چرا 3 سال؟ چون بعد از آن کار نمی کند و شما مجبور هستید خودرو را به خودروساز برگردانید تا به چرخه بازیافت برگرداند و در نسل بعدی همان خودرو به کار گرفته شود؛ نیمی از پول شما باز می گردد. اگر بخواهید بعد از 3 سال خودروی شما را می گیرند و یک نو می دهند و مابه التفاوت میگیرند.

حال سؤال را کمی دقیقتر می پرسیم؛ آیا خودروسازان آمریکا می توانند خودروی 5 هزار دلاری بسازند و سود هم ببرند. در آن صورت جواب این است: در خود آمریکا بعید است اما در مکزیک شاید. چون کارگر و مواد اولیه ارزان است. در مکزیک خودروی «فورد فیستا» را با قیمت 13 هزار دلار هم می توان ساخت. اما چرا خودروسازان ژاپنی مثل هندی ها فکر نکردند و خودروی ارزان برای بازار آمریکا طراحی نکردند. آیا از لحاظ اقتصادی امکان پذیر نیست؟ شاید هم می توانند خودرویی با 7 یا 8 هزار دلار بسازند اما بازار آمریکا را خوب شناخته اند. این که هندی ها می خواهند در آمریکا خودروی 7 هزار دلاری بفروشند و سود هم ببرند کمی خوش خیالی است چون اگر فکر کرده اند که به دلیل ارزانی و با یک خودروی حداقلی می توانند مردم آمریکا را به نمایشگاه های خودرو بکشانند بازار آمریکا را درست نشناخته اند.

ممکن است این فقط یک رؤیا باشد چون در آمریکا مردم با شنیدن خبر آی پد جدید شاید هیجان زده شوند اما با شنیدن خبر کاماروی جدید سرشان را هم بالا نمی آورند. اولویت های مردم فرق کرده اند.