به گزارش «پرشین خودرو»، امیر حسین کاکایی استاد دانشکده مهندسی خودرو دانشگاه علم و صنعت، با بیان این مطلب گفت: پیش از این، سند چشم‌انداز با توجه به ظرفیت تولید ۴ میلیون دستگاه خودرو تدوین شد اما در این دوره با ظرفیت ۳ میلیون دستگاه خودرو در سال به تصویب رسید. به گفته وی، با این حال ما در بهترین زمان به تولید بیش از یک میلیون و ۶۰۰ هزار دستگاه خودرو دست پیدا کردیم که اگر چه نشان از افزایش توان تولید ایران داشت اما گسترش فناوری برای توسعه محصول را نیز در آن زمان می‌طلبید که متاسفانه این اتفاق رخ نداد. کاکایی با تاکید بر زیانده بودن خودروسازی در چند سال گذشته، گفت: با توجه به این روند، متنوع نشدن محصولات خودروسازان امر طبیعی بوده است لذا زمانی‌که شرایط اقتصادی موجب می‌شود خودروسازان و قطعه‌سازان در فرآیند تولید زیان دهندنمی‌توانند روی خرید و توسعه فناوری‌های جدید سرمایه‌گذاری کنند. وی در ادامه با اشاره به جهش صنعت خودرو در اوایل دهه ۸۰ تصریح کرد: در این میان صنعت خودرو و قطعه‌سازی دچار تحول شد اما در ادامه به دلیل آنکه این صنعت از درآمدهای سرشاری برخوردار شد، استفاده از این درآمدها در مسیرهایی خارج از توسعه صنعت در سایه فناوری‌های جدید اختصاص داده شد. مشاور مدیرعامل ایران خودرو با انتقاد از اینکه مدیران خودروساز در گذشته با تزریق منابع حاصل از رشد تولید به بخش‌های غیرتولید موجب توسعه‌نیافتگی در این صنعت شدند، عنوان کرد: براساس پیش‌بینی‌ها مقرر شد برای رقابت‌پذیری این صنعت تعرفه خودرو کاهش پیدا کند اما به این دلیل که خودروسازان نتوانسته بودند شرایط رقابت‌پذیری و توسعه محصول را در آن زمان ایجاد کنند، با این طرح مقابله کرده و کاهش تعرفه واردات را متوقف کردند. استاد دانشکده مهندسی خودرو دانشگاه علم و صنعت در ادامه پیامد تحریم‌ها در ۲ سال اخیر را زیان‌دهی خودروسازان عنوان کرد و گفت: در این میان اگر دیدی مستمر برای توسعه وجود نداشته و دیدگاه سیاسی در بنگاه‌های تولیدی وجود داشته باشد، منجر به دنبال کردن اهداف به‌صورت کوتاه مدت می‌شود که در این شرایط کسب سود در کنار حل مشکلات نیز با دیدی کوتاه‌مدت و آنی انجام خواهد شد که خروجی نامناسب را در پی خواهد داشت. وی ادامه داد: به‌طور مثال برای حل مشکل فناوری به جای آنکه این معضل از پایه مرتفع شود اقدام به خرید فوری فناوری شد و به دلیل اینکه پیش از این صنعت با دیدگاه روزمرگی اداره شده (سالانه نه بلند مدت)جایگاهی برای رشد و توسعه آن در نظر گرفته نشده است. کاکایی با اشاره به اینکه برای تحول خودروسازی نیاز به توسعه محصول و خطوط تولید در سایه فناوری‌های جدید داریم، اظهار کرد: در این بین فناوری لازم برای توسعه نیاز است اما نه سرمایه‌گذاری مناسب وجود دارد و نه اینکه تحریم‌ها امکان مشارکت با خودروسازان بزرگ و بهره‌گیری از دانش این بخش را برای ما فراهم می‌آورد. وی در این میان اتکا به مراکز تحقیق و توسعه و دانشگاه‌های مرتبط را نیز نیازمند فرآیندی چند ساله برای تحقیق و توسعه و صنعتی کردن یک پروژه دانست و تاکید کرد: این درحالی است که خروجی این بخش نیز در کوتاه مدت پاسخگو نبوده و تحقق آن نیازمند زمانی مناسب است. کاکایی با اشاره به صنعت برق و توسعه و شکوفایی این صنعت در دل محدودیت‌ها تصریح کرد: این صنعت در یک دهه جهش قابل توجهی داشت که این اتفاق می‌تواند برای صنعت خودرو نیز رخ دهد؛ با این حال پیش شرط‌هایی لازم است که یکی از آنها مشخص شدن مالکیت شرکت‌های خودروسازی است. وی تصریح کرد: تعیین مدیریت خودروسازی‌ها از طریق دولت‌ها انجام شده و همین امر دیدگاه صنعت خودرو را کوتاه‌مدت خواهد کرد که در خودروسازی دیدگاهی کمتر از ۵ سال تحول خاصی در حوزه صنعت خودرو پدید نخواهد آورد. استاد دانشکده مهندسی خودرو دانشگاه علم و صنعت با تاکید بر اینکه در شرایط تحریم نیز می‌توان به اهداف سند چشم‌انداز خودرو دست یافته و این صنعت را متحول کرد، گفت: در این شرایط حتی به جای بهره‌مندی از خودروسازان آسیایی می‌توان به توان و دانش داخلی نیز اتکا کرد. این درحالی است که ما نسبت به یک دهه گذشته پیشرفت قابل توجهی در حوزه صنایع مختلف همچون برق، خودرو و داروسازی داشته‌ایم. وی در پایان همکاری‌های بین‌المللی را نیز راه‌گشا دانست و خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه چین به یکی از سازندگان و تولیدکنندگان بزرگ خودرو در جهان تبدیل شده است، بهره‌مندی از توان ساخت خودرو این کشور می‌تواند در تحول خودروسازی ما تاثیر بسزایی داشته باشد.