رتبه ۸ – ۱۰۵ میلیون دلار – پرتره جوزف رولین
ونسان ون گوگ فعالیت هنری خود را به عنوان طراح و نقاش از سال ۱۸۸۰ و در سن ۲۷ سالگی شروع کرد. وی پس از مواجهه با آثار ژان فرانسوا میله عمیقاً تحت تاثیر نقاشی‌های او و پیام اجتماعی آنها قرار گرفت و در همین زمان بود که طراحی را به‌صورت جدی و حرفه‌ای شروع کرد. او از آنجاکه در سن ۳۷ سالگی درگذشت، در واقع تمام آثارش را در ۱۰ سال آخر عمر خویش آفرید که شامل بیش از ۹۰۰ نقاشی، بیش از ۱۱۰۰ طراحی و ۱۰ چاپ می‌باشد. برخی از مشهورترین آنها در ۲ سال پایانی عمرش کشیده شده‌اند.این نقاشی هم در سال ۱۸۸۹ به وسیله ی ونسان ون گوک کشیده شده است و از سری نقاشی هایی معروف به ” خانواده ی رولین ” می باشد.
رتبه ۷ – ۱۱۹ میلیون دلار – جیغ
جیغ، اثر ادوارد مونک، هنرمند نروژی را معمولاً پلی میان آثار هنرمندان جنبش پست‌امپرسیونیسم مانند وان‌گوگ و گوگن، و جنبش اکسپرسیونیسم آلمان در اوایل قرن بیستم می‌دانند. آثار مونک تأثیری چشمگیر بر توسعهٔ جنبش اکسپرسیونیسم داشته‌است. نقاشی‌های مونک، هرچند آشکارا به نمایش واقعیت می‌پردازد، از تخدیش و رنگ‌های اغراق‌آمیز برای تجلی دادن جهانی درونی‌تر استفاده می‌کند. مونک سبک چرخشی و رنگ‌های تند را از وان‌گوک وام گرفت تا به آثارش قدرت و شور ببخشد. حرکت‌های گردابی قلم‌موی او، پژواک‌های بصری در اطراف شخصیت‌های تابلوهایش ایجاد می‌کند. این شیوه به او کمک می‌کند تا آثاری مانند جیغ را آکنده از احساس وحشت کند و انرژی ویرانگری را به نمایش بگذارد که نمی‌توان مهارش کرد. جیغ بخشی از سه گروه آثار مونک با مضامین عشق، رنج و مرگ است که خود مونک آنها را مجموعاً «کتیبهٔ زندگی» می‌نامید
رتبه ۶ – ۱۲۶ میلیون دلار – پسری با پیپ
پسری با پیپ از آثار نقاش اسپانیایی پابلو پیکاسو است که پیکاسوی ۲۴ ساله، آن را در سال ۱۹۰۵ و اندکی پس از رسیدن به Montmartre در پاریس خلق کرد. این اثر در دومین دوره طبقه بندی سیر تکامل آثار هنری پیکاسو موسوم به دوره سرخ کشیده شده است، زمانی که پیکاسوی جوان از زمینه سرد و دلگیر آبی به زمینه‌ای گرم و دلگشا با ترکیبی از قرمز و نارنجی روی آورد. در این پرتره، پیکاسو پسری جوان به نام «لویی کوچک» را به تصویر کشیده است که معمولاً در اطراف استودیو وی در Montmartre وقت را به بطالت می گذارند. پسرک لباسی یکپارچه آبی بر تن دارد و پیپی را قلم گونه در دست گرفته است در حالی که تاجی از گل سرخ بر سر دارد.
با این که این اثر در زمره کارهای درجه ۲ و نه چندان مشهور پیکاسو قرار دارد، نمی‌توان از تلاش نقاش در تبدیل پسربچه پاریسی به قدیسی خدای‌گونه در نهایت آرامش و زیبایی گذشت. تلاشی که در طرح زیبای تاج گل سرخ بر سر پسربچه، پس زمینه‌ای کلاسیک از دوره سرخ و ترکیب آن با لباس تماماً آبی وی که گریزی است به دوره آبی، شکل گرفته است.
رتبه ۵ – ۱۳۸ میلیون دلار – رقص در مولن دلا گالت
رقص در مولن دلا گالت یکی از مشهورترین آثار نقاش فرانسوی پیر آگوست رنوار و یکی از بهترین آثار سومین نمایشگاه نقاشان امپرسیونیست در سال ۱۸۷۷ میلادی است.
رنوار این اثر را در سال ۱۸۷۶ میلادی در پاریس و با الهام از باغی بر فراز تپه‌های montmartre خلق کرد. وی در زیباترین شکل ممکن زندگی پاریسی اواخر سده نوزدهم را به تصویر کشیده است، جایی که دختران کارگر با مردها زیر سایه درختان اقاقیا در بعدازظهری از یکشنبه، زنده‌ترین و طبیعی‌ترین صحنه‌ها را خلق می‌کردند. حضور مداوم نقاش در مولن و خلق سه نگاره دیگر از این منظره خود گواهی بر این مدعاست.
بیشتر چهره‌ها در این اثر، مشتری‌های عادی مولن و مردم عادی نیستند و در واقع، دوستان خود نقاش در حالت‌هایی کاملاً اتفاقی و گاهی کاملاً حرفه‌ای به تصویر کشیده شده‌اند. این نگاره فراتر از نمایش رسمی مشتریان مولن، پرتره‌ای است گروهی در نهایت وسواس و دقت در ترکیب چهره‌ها و اندام طوری که مرزها را در هم می‌نوردد و فقیر و پولدار، پیر و جوان، زشت و زیبا را همگی کنار یکدیگر قرار می‌دهد. با وجود فضایی مرکب از تابش مستقیم آفتاب و سایه‌های کدر، ثبت چنین جمعیتی با تمام حس جنب و جوشی که در خود نهفته دارد فقط و فقط از عهده سالهای ابتدایی امپرسیونیسم با ضربات جادویی قلم مویی مرتعش آغشته به رنگ‌هایی روشن بر می‌آید.
رتبه ۴ – ۱۴۶ میلیون دلار – پرتره دکتر گاشه
در سال ۱۸۹۰ تئو برادر ون گوگ به دنبال خانه‌ای برای او که از بیمارستان روانیدر سنت رمی مرخص شده بود می‌گشت. با توصیه کامی پیسارو – بیمار سابق دکتر گاشه که به تئو دربارهٔ علاقه گاشه برای کار با هنرمند گفته بود-تئو برادرش را به دومین خانه دکتر در اواز فرستاد. اولین برداشت ون گوگ از گاشه خوب نبود. در نامه‌ای به برادرش خاطر نشان کرد: فکر می‌کنم ابداً نباید روی دکتر گاشه حساب کنیم. فکر می‌کنم او از من بیمارتر است، زمانی که مرد نابینایی، نابینای دیگری را هدایت کند، هر دوی آنها در گودال نخواهند افتاد؟ اگر چه در نامه‌ای که تاریخ دو روز بعد را دارد به خواهرش ویلهلمینا، اطمینان داد: «دکتر گاشه یک دوست واقعی است، آنقدر از نظر بدنی و فکری به هم شبیه هستیم که او را مثل برادرم می‌دانم.»
در بیمارستان روانی ون گوگ بارها به نقاشی اوژن دولاکروا از تورکواتو تاسو فکر کرد. بعد از ملاقات با پل گوگن در مون‌پلیه با دیدن مجموعه آثار آلفرد برویاس در موزه فابر، ون گوگ نامه‌ای به برادرش تئو نوشت و تقاضا کرد نسخه‌ای از لیتوگراف بعد از چاپ را برایش پیدا کند. سه ماه ونیم قبل، در مورد نقاشی به عنوان نمونه‌ای از پرتره‌هایی که قصد کشیدنش را داشت اندیشیده بود و نقاشی دکتر گاشه حاصل همین بوده است.
رتبه ۲ – ۱۵۲ میلیون دلار – پرتره از ادل بویر
این نقاشی توسط گوستاو کلیمت در سال ۱۹۰۷ کشیده شد و برای کامل کردن آن ۳ سال وقت گذاشت. محبوبیت و افزایش قیمت تابلوهای گوستاو کلیمت در حراجی‌ها از سده بیستم میلادی آغاز شد.
کلیمت طراحی زبردست بود. از او بیش از سه هزار طراحی باقی مانده، که از نگاه دقیق و دست پرقدرت او خبر می‌دهند. قلم جسور و چابک او در رسم پیکرها و حالت‌های انسانی، به گروهی از هنرمندان جوان‌تر مانند اگون شیله درس بسیار داد. تابلوهای کلیمت به راحتی با هر نگاهی انس می‌گیرند و به دیوار هر اتاق خواب، سالن نشیمن یا دفتر کاری می‌خورند. نباید فراموش کرد که این حسن و کمال با عمری تلاش و تقلا به دست آمده است. انقلاب در هنر تزئینی وین در آغاز قرن بیستم و دوره‌ای که به پایان قرن یا مرحله انحطاط شناخته شده‌است، از پایگاه‌های اصلی هنر مدرن بود
رتبه ۲ – ۱۵۹ میلیون دلار – شماره ی ۵ در ۱۹۴۸
این نقاشی توسط نقاش آمریکایی جکسون پولاک در سال ۱۹۵۰ خلق شده است. جکسون پولاک با نام کامل «پال جکسون پولاک» در شهر کودی واقع در شمال غرب ایالت وایومینگ به دنیا آمد. با لی کرزنر ازدواج کرد و نوجوانی را در کالیفرنیا گذراند و همانجا درسهای مقدماتی هنر را فراگرفت. در سالهای۱۹۳۳ -۱۹۳۱ در اتحادیهٔ هنرآموزان نیویورک به تحصیل نقاشی و مجسمه‌سازی پرداخت. با نقاشان مکزیکی، ریورا و سیکیروس تماس برقرار کرد. از ۱۹۳۷ به طور متناوب به روانکاوی یونگ روی آورد و در اسپرینگز نیویورک در یک سانحهٔ رانندگی کشته شد.
رتبه ۱ – ۲۵۴ میلیون دلار – کارت بازها
گرانترین نقاشی در این لیست اثری است از هنرمند فرانسوی پل سزان که بین سال های ۱۸۹۴ و ۱۸۹۵ کشیده شده است. در هر تاش قلم‌موی سزان ساختاری استوار را می‌توان دید. نوآوری‌های او چه در شیوهٔ اجرای نقاشی‌ها و چه در سبک، بعدنمایی، ترکیب‌بندی و رنگ‌آمیزی آنها بر هنر سدهٔ بیستم تاثیر شگرفی گذاشت. پیکاسوترکیب‌بندی‌های سطوح او را به شیوهٔ کوبیسم گسترش داد و ماتیس به رنگ‌آمیزی‌هایش دلبسته بود. از هر دوی این نقاشان آمده‌است که «سزان پدر همهٔ ما است».
وی در همهٔ زندگی هنری‌اش بس آزرمگین و کم‌سخن بود و از این‌رو همواره در جمع هنرمندان بیگانه به شمار می‌آمد. شهرت هنری او دیرگاه فرا رسید و در دورهٔ کهن‌سالی‌اش بود که نقاشان جوان به اهمیت او پی بردند.
نظر شما