به گزارش «پرشین خودرو»، یک ساعت مانده به ساعت صفر عاشقی. در تونل توحید. تونلی که نمی توان بیش از 60 کیلومتر در آن سرعت رفت. تونلی که ورود موتور سواران و خودروهای سنگین در آن ممنوع است. از شمال به جنوب تونل در آن ساعت شب ترافیک شده است. باز چه شده، خودرویی خراب شده، در سربالایی بعد از تونل خودرویی در حال جان کندن است یا شاید هم تصاف شده؟ در آن ساعت کم تردد تونل با سرعت 10 کیلومتر در حال حرکت هستیم. آرام آرام هویدا می شود، جریان خیلی تلخ تر از این حرف هاست. این را از رنگ قرمزی که عرض تونل را طی کرده می توان متوجه شد. صحنه دلخراش تر از آن است که در کلمه بیان شود و حال ها را خراب کند. از موتوری که دیگر هیچ چیز از آن نمانده مشخص است چه اتفاق ناگواری برای راکب موتور افتاده است. یاد چند ثانیه قبل از حادثه می افتم. حکما جوان ناکام داشته به روزهای آینده زندگی اش فکر می کرده، به روزهایی که وقتی به خانه باز می گردد دختر نوزادش چهار دست و پا به سمت در ورودی خانه می رود و با لبخندی دلبرانه به پدر خوشامد می گوید. به روزهایی که وقتی مشماء به دست به خانه می رود و همسرش با ذوق وسایل پر تعداد در دستش را تحویل می گیرد. احیانا تجربه یادآوری کرده که زنان، مردی که به همراه خود خوراکی به خانه نیاورد را خیلی تحویل نمی گیرند. آن جوان داشته به چه فکر می کرده؟ به خرید های طولانی مدت از هایپر مارکت های بزرگ یا به فرزندانش که داخل سبد در حال بازیگوشی هستند. شاید هم در آن لحظه، خرید هر 3 ماه یکبار وسایل خانه پس از زندگی مشترک را مجسم می کرده، بی تردید بزرگترها گفته اند خانه کامل و محیا خیلی به زوجین صفا نمی دهد. شاید در هنگام این تصورات خوشترانه، از آن نیشخند های معروف مردانه بر لبانش نقش بسته که ناگهان صدایی مهیب، ضربه ای شنیع و مرگی شدید. همه آرزوها و آمال ها و ایده آل ها تمام شد و رفت پی کارش. 50 سال مانده به مرگ طبیعی جوانکی 25 ساله، نهال تنومند خشکیده شد؛ تیک تیک ساعت متوقف شد و همه چیز به چشم بر هم زندنی سیاه شد. تونل رعب آور توحید در غرب تهران. تونلی که مادام ساخته شدنش ساکنین غرب شهر چه مشقت هایی که طی 3 سال نکشیدند. تونل بیش از 2 کیلومتری توحید که البته شمال و جنوب شهر را زودتر به هم وصل می کند از زمان ساخته شدن تا همین لحظه همواره داستان هایی با خود به همراه آورده است. تصادفات متعدد در آن که البته نمی توان مقصر را پیدا کرد. خوبی تونل این است که رانندگان از شر چراغ قرمزهای بی پایان چهار راه توحید خلاص می شوند اما این دلیل نمی شود موتورسواران و کامیون ها با توجه به ممنوعیت درون آن بیایند. به خاطر لحظه ای زودتر رسیدن، جان یک جوان؛ جوانی که احتمالا هنوز به بسیاری از آرزوهایش نرسیده گرفته شد. تمام شد و رفت. وقتی می نویسیم تمام شد یعنی دیگر هیچ راه برگشتی وجود ندارد. دیگر جوان از دست رفته نمی تواند قول دهد همیشه کلاه ایمنی بر سر داشته باشد؛ دیگر نمی تواند قول دهد سرعت را در این خیابان های غیر استاندارد رعایت کند و ویراژ ندهد؛ دیگر نمی تواند قول دهد لحظه ای حواسش را به جایی غیر از جاده رو به رویش جمع نکند. چون دیگر همه چیز تمام شد ... - محمد گلچین زاده