علیرضا عصار پس از خواندن قطعه اول خطاب به حاضران گفت: «شش سال است که به این لحظه فکر و خودم را برای آن آماده می‌کنم. بارها با خود تصور کرده‌ام که در این لحظه چه خواهم گفت و احساسم را چگونه بیان خواهم کرد اما با توجه به حادثه تلخ ساختمان پلاسکو هیچ کدام از تصوراتم را برای این لحظه مناسب نمی‌دانم.»

او پیش از اجرای قطعه دوازدهم خطاب به تماشاگران گفت: «این آهنگ را از طرف خودم و شما به آن دسته از هم وطنانمان تقدیم می‌کنم که با وجود زندگی در کشوری سرشار از ثروت، در گور می‌خوابند، به کسانی تقدیم می‌کنم که شریف‌اند، فامیل وزیر و وکیل، آقازاده و رانت‌خوار نیستند و برای حداقل دستمزد، روزانه بسیار بیش از هشت ساعت کار می‌کنند. به جوانانی تقدیم می‌کنم که تحت فشار مالی ناچار به فروش کلیه‌شان می‌شوند و امیدوارم روزی فرا برسد که نیازی به خواندن این گونه ترانه‌ها برای توصیف ایران عزیزمان نباشد.»

منبع: عصر ایران