به گزارش پرشین خودرو، شرکت تویوتا به‌عنوان دومین خودرو‌ساز بزرگ دنیا در بخش تولید خودروهای هیبرید با سامانه پیل سوختی پیشتاز بوده است. این شرکت اولین اتوبوس پیل سوختی خود را با ظرفیت 75 مسافر وارد خیابان‌های توکیو کرده است و اتوبوس دوم هم در ماه مارس وارد مسیر مشخص خود می‌شود. توکیو قرار است از 100 دستگاه اتوبوس هیدروژنی و هیبرید در جریان المپیک و پارالمپیک توکیو 2020 استفاده کند و در حال آماده شدن برای این موضوع است.

شرکت تویوتا پیش از این از خودروی هیدروژنی و تجاری خود با نام میرای در سال 2014 رونمایی کرده است. تویوتا میرای توانست عنوان اولین خودروی تجاری‌سازی شده پیل سوختی را از آن خود کند و این موضوع خود موفقیتی برای این برند ژاپنی به حساب می‌آید. اتوبوس تویوتا با استفاده از مخزن 600 لیتری که سوخت مورد نیازش را در خود جای می‌دهد و نیروی مورد نیاز دو موتور الکترونیکی را در مجموع با قدرت 303 اسب بخار و گشتاور 670 نیوتن بر متر فراهم می‌کند. ژاپن با توجه به شرایطی که باید برای میزبانی رقابت‌های المپیک فراهم کند به‌صورت محدود قرار است از این اتوبوس‌ها که از اگزوز آن فقط بخار‌ آب خارج می‌شود استفاده کند تا نشان دهد که به موضوع فناوری و انرژی‌ها پاک اهمیت زیادی قائل است و البته این موضوع برای شرکت تویوتا هم مهم به نظر می‌رسد که نشان دهد راهی که برای خودروهای سواری در نظر گرفته است راهی موثر برای مبارزه با آلودگی گازهای آلاینده در جو زمین است.

هر چند سیستم پیل‌های سوختی منتقدان خاص خودش را دارد اما تویوتا با فروش بیش از 2000 دستگاه تویوتا میرای تلاش دارد نشان دهد که می‌توان به این نوع خودروها اعتماد کرد و بر اساس بررسی‌های صورت گرفته مدل 2016 از تویوتا میرای می‌تواند 502 کیلومتر را با یک بار سوختگیری طی کند. در واقع مصرف انرژی و سوخت در این خودرو 6/ 3 لیتر در هر 100 کیلومتر محاسبه شده است که در حالت رانندگی ترکیبی (شهر و بزرگراه) به‌دست آمده است. اعداد و ارقامی که در رابطه با مصرف سوخت مطرح شده است به نظر مناسب می‌آید اما دسترسی به سوخت هیدروژنی چیزی نیست که به راحتی بتوان آن را تامین کرد و در مقایسه با برق دسترس پذیری به منبع تامین انرژی در آن آسان نیست.

از طرفی تولید هیدروژن خود فرآیندی پر هزینه است که عموما از سوخت‌های فسیلی برای این‌کار استفاده می‌شود هر چند برخی شرکت‌ها مانند نیکولای به دنبال استفاده از منابع تجدید‌پذیر در تولید هیدروژن هستند اما رسیدن به این نقطه کار بسیار دشواری است و هزینه‌های بالایی هم خواهد داشت و ناگفته نماند که در رابطه با تولید برق هم این موضوع در نظر گرفته می‌شود و خودروها در محل مصرف آلایندگی ندارند اما برای تولید هر کیلووات برق در صورت استفاده از روش‌های سوخت فسیلی مقداری آلایندگی ایجاد شده است؛ بنابراین نمی‌توان گفت این روش‌ها کاملا پاک هستند.

در رابطه با وسایلی مانند اتوبوس‌های شهری که مسیرهای مشخصی را طی می‌کنند این نوع سوخت قابلیت پشتیبانی دارد و تامین سوخت در یک مسیر مشخص یا برای حمل‌و‌نقل عمومی بسیار راحت‌تر از تامین سوخت آن هم از نوع هیدروژن برای خودروهای سواری است که ممکن است به هر جایی بروند. بر همین اساس رشد خودروهای هیدروژنی نسبت با برقی با کندی صورت گرفته است و در نقاط محدودی از دنیا این نوع خودروها قابلیت استفاده شدن دارد. اتوبوسی که تویوتا معرفی کرده است جنبه تبلیغاتی برای محصولات سواری این شرکت را دارد و اینکه این خودرو‌ساز به آینده این نوع سوخت امیدوار است.

در کنار سیستم محرک هیدروژنی شرکت تویوتا از باتری‌های 235 کیلوواتی استفاده می‌کند که در مواقع لزوم و بحرانی می‌توانند وارد عمل شده و مسافران را به نقطه‌ای مناسب برساند. در نظر گرفتن چنین توانی برای اتوبوسی با ظرفیت 75 نفر به دلیل اینکه فضای کافی در آن وجود دارد مثبت به نظر می‌رسد، اما این محدودیت‌ها در خودروهای سواری مانع از آن می‌شود که خودرو‌ساز‌ها سیستم‌های پشتیبانی دوم را هم در نظر بگیرند یا اگر در نظر گرفته شوند بسیار محدود خواهد بود. تویوتا با طراحی این اتوبوس درون شهری نشان داده است که قابلیت‌های زیادی در بخش وسایل حمل‌و‌نقلی سنگین دارد و قصد دارد مانند برخی برندهای مطرح دنیا فناوری‌های خود را به درون سیستم حمل‌و‌نقل شهری ببرد.

دنیای ماشین