به گزارش پرشین خودرو، سال 96 را می توان یکی از سال های پر التهاب برای صنعت و بازار خودرو عنوان کرد. در صنعت، بحث تولید خودروهای جدید و سهم و نقش داخلی ها در روند توسعه فعالیت پر حاشیه شد و بیشترین حاشیه در این حوزه مربوط به داخلی سازی رنو توسط شرکت مادر بود.

اما در بخش بازار و خودروهای وارداتی بحث کمی فرق می کرد. ابتدا پس از سال ها فعالیت بدون اشکال، واردات خودرو و ثبت سفارش برای گری مارکت ها ممنوع شد. سپس کل واردات ممنوع شد. دست آخر واردات آزاد شد و البته تعرفه ها صد برابر شد! و موضوع خودروهای هیبریدی به واقعی و غیر واقعی تبدیل شد.

تمام این اتفاقات در عرض چند ماه رخ داد و این سوال همیشه وجود داشت که تصمیم گیران و تصمیم سازان کشور با چه شخصی مشورت می کنند که این مقدار شوک به بازار وارد کرده و در آخر نیز در برابر انتقادات جامعه تنها روزه سکوت می گیرند.

هیچ کدام از انجمن ها و کارشناسان جز عده معدودی، در این مدت برای گرفتن جواب این سوالات مجهول اقدام نکردند زیرا درست است که در ظاهر واردات خودرو ممنوع شده بود اما در باطن برخی از نمایندگی های مجاز و البته غیر مجاز دارای رانت اطلاعاتی آن قدر خودرو وارد کرده بودند که اگر سال ها ممنوعیت ادامه پیدا می کرد، به قول دوستان ککشان نیز نمی گزید!

از این رو موضع نگرفتن قاطعانه ایشان در مقابل این تصمیم و تنها انجام چند مصاحبه با رسانه ها آنهم بسیار ملو، زیاد عجیب نبود.

در این میان بودند افرادی که در مورد تصمیمات یک شبه و بدون کارشناسی دولت هشدار داده و از افزایش پلکانی قیمت های بازار سخن گفته بودند و شاید دلیل ادامه دار نشدن برخی از تصمیمات همین هشدار ها بود البته برخی از تصمیمات در بخشنامه های جدید این مطلب را نشان می دهد که دولتی ها برخی از هشدارها را جدی نگرفتند.

میثم رضایی یکی از معدود افرادی بود که در قامت یک بازرگان موفق( که البته گویی موفقیت وی خوشایند برخی از دوستان نبوده است) و رییس انجمن صنفی واردکنندگان خودرو بارها نسبت به نتایج تصمیمات عجیب دولتی ها هشدار داد و سعی کرد در جلسات مختلف با نمایندگان و برخی از مدیران این مهم را گوشزد کند که در میان هیاهوهای بازار خودرو، تنها مردم هستند که ضرر می کنند و گرنه واردکننده خودرو در هر حال سود خود را می برد.

محمد شریعتمداری وزیر صنعت دولت دوازدهم این بازرگان موفق و البته جوان را بر عکس برخی تفکرها که می گوید باید زیر پا له کرد، به عنوان عضوی از شورای اندیشه ورزی وزارت صنعت، معدن و تجارت منصوب کرد و پس از آن خبر رسید که نامبرده به کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی نیز در باب مسائل خودرویی مشاوره می دهد.

خودرویی ها این اتفاق را به فال نیک گرفتند زیرا نشان می داد که بدنه تشکیل دهنده بازار خودرو نیز برای تصمیم گیری ها دیده شده است. البته اینجا ایران است و آزاد و هر شخصی می تواند نسبت به یک یا چند انتخاب انتقاد داشته و حتی آن را ابراز کند و این همان روح دموکراسی است که همگان به دنبالش هستند.

اما وقتی مسیر انتقاد به تخریب تغییر می کند کمی اوضاع تغییر می کند.
در این میان برخی از دوستان رسانه ای (که البته از سبک غلط نوشتاری ایشان و استفاده از افعال ممنوعه در رسم الخط خبری نیک می توان فهمید که خبرنگار نیستند و تنها از کنار یک روزنامه و یا خبرگزاری رد شده اند) محیط رسانه را با بازار مالی و دریافت و پرداخت اشتباه گرفته و می شوند قلم اعتراضی و تخریبچی برخی از منتقدان، آن هم تنها به خاطر مشتی ریال!

ایشان در متنی که به ظاهر یک گزارش یا یادداشت انتقادی است، سوالاتی را مطرح می کنند که حرف دل افراد دیگری است اما آن قدر در دل فعالیت غیر رسانه ای خود غرق شده اند که حتی متن منتشر کرده را یکبار مطالعه نمی کنند که حداقل رسم الخط را درست کرده و یا در آخر مطلب سوالات عجیب و غریب نپرسند.

در مطلب منتشر شده در یکی از سایت های اینترنتی ابتدا به شخصیت اجتماعی "میثم رضایی" به عنوان یک بازرگان و رییس انجمن حمله شده و با اشاره به تاجر بودن وی این سوال پرسیده شده است که مگر یک تاجر می تواند که برای تصمیماتی که برای مردم و تولید گرفته می شود؛ مفید باشد؟!

شاید نویسنده و یا تایپ کننده این مطلب یادش رفته است که در خیابان طالقانی تهران ساختمانی عظیم وجود دارد به نام اتاق بازرگانی صنایع و معادن ایران یا همان پارلمان بخش خصوصی. البته از دیدگاه نویسنده مطلب تخریبی، این نهاد برای مردم و کشور مضر است زیرا همه تاجر هستند!

در بخشی از مطلب آمده است که رئیس و اعضا کمیسیون اصل90 اساسا "میثم رضایی" تاجر را نمی شناسند بعد در چند سطر پایین تر نویسنده خودش جواب خود را با یک سوال داده و گفته پس چگونه است که این تاجر در جلسات این کمیسیون حضور دارد؟( شاید برای گرفتن عکس یادگاری رفته بوده است!)

در بخشی دیگر از این نوشته فرمایشی، دوست به ظاهر کنجکاو و رسانه ای ما دلیل اعلام نشدن مشاور بودن میثم رضایی از سوی کمیسیون را ممانعت نهاد های نظارتی را تفسیر کرده است و باز گویی ایشان نمی داند که برای گرفتن هر مجوزی مانند تاسیس انجمن آن هم در حوزه واردات نیز از همان نهاد های نظارتی استعلام می شود و اگر جواب منفی باشد برای همه جا منفی است!

در جایی از مطلب گفته شده است که "رضایی" با وزیر فعلی صنعت رفیق گرمابه و گلستان بوده و با یکی از اعضای کمیسیون اصل90 که عضو یکی از فراکسیون های مردمی مجلس است نیز رفاقت دارد و این دلیل برای متهم کردن وی کافی است. حال سوال اینجاست که اتهام این متهم چیست؟ تاجر بودن و یا دفاع کردن تمام قد از حق مردم برای دسترسی به خودروهای با کیفیت و با قیمتی معقول!

و نکته جالب اینکه نویسنده در ابتدای مطلب خود اساسا کمک حال بودن یک تاجر برای صنعت خودرو و مشاوره را زیر سوال می برد اما در آخر از یکی از فعالان خوب و خوشنام بازار خودرو که مدیریت یکی از هلدینگ های بزرگ فعال در تجارت کشور را دارد نیز برای مشاوره به نمانیدگان و دولت پیشنهاد می کند. این دوگانگی را کجای دلمان بگذاریم؟

اما بیان چند نکته ضروری است:
1- برای کمک به ایران و ایرانی تفاوتی نمی کند که شما یک تاجر باشی یا یک کارگر و به نظر نگارنده همه افراد در جایگاه خود اگر دلشان برای کشورشان بتپد، می توانند مشاوران خوبی باشند.
2- دوست بودن با این و آن نقطه منفی و سیاه کارنامه افراد نیست اما اگر این رفاقت برای چاپیدن ملت و پر کردن جیب خود مورد بهربرداری قرار گیرد آن وقت است که مطلوب هیچ شخص و گروهی نیست
3- نام بردن از افرادی که به نظر شما می توانند مشاور باشند دقیقا نشان می دهد که شما با انتخاب شخص میثم رضایی مشکل دارید!
4- در رسم الخط خبری استفاده از افعالی مانند « می باشد» غلط است و متاسفانه وقتی می خواهند خبرنگار بودن یا ... کسی را تشخیص بدهند ابتدا در نوشته هایش به دنبال همین فعل می گردند و اگر بود بقیه مطلب را نمی خوانند.
5- استفاده از القاب مانند آقا و خانم در متن خبری غلط است و القابی مانند دکتر و مهندس نیز به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد.
6- وقتی خبری را از روی یک سایت فروشنده خودرو کپی می کنید، حداقل یکبار آن را بخوانید تا ما مجبور نشویم رسم الخط خبری را به شما تعلیم دهیم.
و در آخر امیدواریم روزی را در ایران ببینیم که همه از پیشرفت رقبا و دوستان خود خوشحال شوند و دیگر نیازی به نوشته های فرمایشی برای تخریب نباشد.
ان شاالله