به گزارش پرشین خودرو به نقل از میزان، این چسب زخم به تدریج اکسید نیتریک آزاد می‌کند که باعث انعقاد رگ‌های خونی می‌شود و جریان خون را به منطقه افزایش می‌دهد. این کار با افزایش میزان خون غنی از اکسیژن که به زخم می‌رسد، رشد بافت سالم را افزایش می‌دهد.

سازندگان چسب زخم EDX۱۱۰، آن را روی بیماران مبتلا به زخم‌های شدید پای دیابتی آزمایش کردند و عملکرد آن را در ترمیم کامل تعداد بیشتری از جراحات، بهتر از سایر انواع چسب‌های استاندارد یافتند.

محققانی که این چسب زخم را ابداع کرده اند امیدوارند که این چسب زخم بتواند از شمار قطع پا‌های مرتبط با دیابت بکاهد. دستکم در یک نفر از هر ۱۰ بیمار دیابتی، جریان خون در پا‌ها و کف پا به دلیل سطوح بالای قندی خون که باعث ضخیم شدن دیواره مویرگ‌ها و کاهش جریان خون می‌شود، کاهش می‌یابد.

ترمیم بیش از ۴۰ درصد زخم‌های دیابتی سه ماه طول می‌کشد و در حدود ۱۴ درصد موارد زخم‌ها حتی بعد از یکسال وجود دارند.
بیشتر این زخم‌ها با استفاده از مرهم‌هایی التیام می‌یابند که ضمن محافظت از زخم در برابر عفونت، آلودگی و کثیفی زخم را به خود جذب می‌کنند.

اما برخی اوقات درصورتی که نشانه‌ای از عفونت نیز بر این زخم‌ها وجود داشته باشد از بانداژ‌های آغشته به داروی آنتی بیوتیک استفاده می‌شود و همچنین به بیمار استفاده از کفی‌های خاص کفش تجویز می‌شود تا از فشار ناشی از راه رفتن بر زخم‌هایی که بر کف پا قرار دارند، پیشگیری شود.

اما براساس این گزارش، چسب زخم جدید مبنتی بر گاز می‌تواند درمان زخم پای دیابتی را متحول سازد. اکسید نیتریک نه تنها موجب افزایش جریان خون می‌شود بلکه باکتری‌های موجود در زخم را نیز از بین می‌برد. اما در بافت‌های به شدت آسیب دیده مکانیزم طبیعی بدن برای انتشار این گاز آسیب می‌بیند که با مرهم جدید این مشکل مرتفع می‌شود. پزشکان ابتدا زخم را با پانسمانی که حاوی ماده شیمیایی نیتریت سدیم است، می‌پوشانند سپس یک ورق حاوی ژل مخصوص را روی آن قرار می‌دهند.
این ژل از آب و اسید کربوکسیلیک (carboxylic acid) ساخته می‌شود که به طور طبیعی در چربی‌ها و میوه‌های مرکبات ایجاد می‌شود. زمانی که این اسید در تماس با نیتریت سدیم قرار می‌گیرد، واکنش شیمیایی باعث تولید اکسید نیتریک می‌شود.
چسب زخم جدید به گونه‌ای طراحی شده است که اکسید نیتریک زیادی را تا ۲۰ دقیقه به طور مستمر برای شروع ترمیم زخم ساطع می‌کند و سپس در عرض ۲۴ تا ۴۸ ساعت میزان کمتری از این گاز را منتشر می‌کند و بعد از این زمان، این چسب زخم با یک چسب زخم جدید تعویض می‌شود.

محققان برای آزمایش این چسب زخم، ۱۳۵ بیمار دیابتی مبتلا به زخم‌های پا متوسط تا شدید را به دو گروه تقسیم کردند و برای ترمیم زخم‌های یک گروه از چسب زخم ساطع کننده گاز و برای گروه دیگر از یک مرهم متداول استفاده کردند.

محققان متوجه شدند که بعد از یک دوره ۱۲ هفته‌ای زخم‌های تقریبا نیمی از بیمارانی گروه نخست کاملا التیام یافت، اما تنها یک سوم بیماران در گروه دوم بهبود یافتند.