روزنامه قانون نوشت: «به شروع بازی که نزدیک میشیم تبلیغات از چیپس و پفک و باقالی گلپری میرسه به اپلیکیشن‌های مختلف یعنی آدم ماهی دو بار گوشی شارژ میکنه اما روزی ۴۳ بار از تلویزیون باید گوش بده که این یک دونه شارژ رو از کجا بخره. یعنی آنقدر حجم این تبلیغات زیاد شده که آدم حاضره مشخصات کارت بانکیش رو به یه جا بفرسته بگه آقا این حساب بانکی من، خودتون از هر جا که صلاح می‌دونید برام شارژ بگیرید، قبض‌ها رو هم پرداخت کنید، یک پولی هم برای شیرینی خودتون بردارید، فقط دست از سر ما بردارید. تبلیغات تا سه دقیقه قبل از شروع مسابقه ادامه داره. بعد مجری برنامه سلام میده و به کارشناس‌ها میگه ۲۲ ثانیه وقت داریم که درباره مسابقه صحبت کنیم. بعد مسابقه شروع میشه و از اینجا تبلیغات زیرنویسی روی ذهن بیننده رژه میره.

مثلا نمیدونم اولین بار به ذهن چه کسی رسید که توی نیمه نهایی جام جهانی، بازی بلژیک - فرانسه، زمانی‌که ادن هازارد داره ماتوئیدی رو دریبل میزنه، ممکنه برای تماشاچی این سوال پیش بیاد که چه ماکارونی‌ای بخره. اندازه تبلیغات زیرنویس هم در حدیه که کلا نصف بازی میفته تو طرح یعنی مثلا باید دعا کنی کلا بلژیک از سمت راست حمله نکنه چون یکهو می‌بینی فرتونگن از پایین این یکی بانک پاس میفرسته، فلینی در حالی که فقط موهاش از بالای تبلیغ اون یکی بانک معلومه توپ رو میگیره. حجم تبلیغات هم در حدیه که احساس می‌کنی تو واگن مترو نشستی و فقط تبلیغ ماست‌بندی سر کوچه پخش نشده طوری که هر لحظه منتظری پخش بازی قطع بشه و عادل فردوسی پور کفی کفش فری سایز تبلیغ بکنه.

وقتی که همزمان گزارش بازی رو گوش میکنی و زیرنویس‌ها رو می‌خونی بازی به این صورت درمیاد: بازیکنان فرانسه مدام ارتباط بازیکنان بلژیک رو قطع می‌کنند. بسته‌های رویایی اپراتور نسل هفتم با پوشش فور جی. با وجود بازیکنان سرعتی فرانسه مثل امباپه، بلژیک حملات گسترده‌ای رو انجام میده که نشون میده خیلی جرات و تخمه‌های ساده، گلپری و آبلیمویی.

حالا یک خطای شدید و داور کارت به کارت با اپلیکیشن تاپ در کوتاه‌ترین زمان. بازیکنای فرانسه برای رسیدن به گل به هر در و پنجره‌های یو پی‌وی‌سی. حالا توپ رو برمیداره و فرار میکنه. هرجا سخن از اعتماد است، نام بانک ما می‌درخشد.»