به گزارش «پرشین خودرو»، در صنعت خودرو داخلی، فناوری از چند کشور خاص وارد شده است که می‌توان به انگلیس، فرانسه و آلمان اشاره کرد. به‌ طور مسلم با توجه به پیشینه خوبی که این صنعت در کشور دارد، برای سرمایه‌گذاری باید به دنبال خودروسازان درجه یک دنیا رفت. برای مثال چینی‌ها و کره‌ای‌ها انتخاب درستی نیستند زیرا قرارداد با خودروسازان این کشورها، چیزی به صنعت خودرو اضافه نمی‌کند. چنانچه صنعتگران خودرو بتوانند قردادهای مشترک خوبی با نشان (برند)های مطرح جهان و مجموعه‌های تولیدی توانمند منعقد کنند، در صنعت خودرو قدم‌ها و گام‌های بزرگی برداشته خواهد شد. در این بین برای الگوبرداری مناسب از کشورهای موفق در صنعت خودرو باید فاکتورهایی نظیر کیفیت محصول و میزان بازاری که در اختیار دارند، مورد توجه قرار گیرد. امکان دارد، کشوری نوظهور در صنعت خودرو تصمیم به ظهور و نشان دادن قابلیت‌های خود داشته باشد. برای نمونه سهم ۱۰درصدی از بازار جهانی را یک هدف ایده‌آل برای مجموعه‌اش تعریف کرده باشد که در این موارد مدل‌های مناسبی برای الگوبرداری نیستند. از این‌رو کشورهایی که سابقه خوبی در صنعت خودرو داشته و توانمندی‌های‌شان به اثبات رسیده است، می‌توانند به‌عنوان الگو یا شریک خوب تجاری انتخاب شوند. در صنعت خودرو، دانش فنی از اهمیت بسزایی برخوردار است. هنگامی‌که دانش فنی در یک مجموعه نهادینه می‌شود، به‌ عنوان یک دستاورد مهم به حساب می‌آید که رسیدن به این نقطه در کشور نیازمند سال‌ها تلاش و کوشش است. به‌ گونه‌ای که مهندسان نخبه جوان باید در کنار مهندسان باتجربه به فعالیت پرداخته و درصدد به‌دست آوردن این دانش برآیند. در حال‌حاضر صنعت خودرو در این زمینه با ضعف مواجه است، بنابراین رسیدن به نقطه‌ای که خودروسازان ایرانی به‌عنوان خودروسازانی بزرگ یا الگوهایی جهانی معرفی شوند، فاصله زیادی وجود دارد و به نظر می‌رسد تحقق این امر با برنامه‌ریزی‌ها و سرمایه‌گذاری‌های مناسب تا ۱۵ سال آینده امکان‌پذیر باشد. * عضو کمیسیون صنایع مجلس شورای اسلامی