به گزارش «پرشین خودرو» یکی از مهمترین دلایل حمایت کشورها از صنعت خودروسازی اشتغال زائی این بخش و در دست داشتن سهم بالائی از اشتغال در هر کشوری است بطوریکه بنا بر آمار یک چهارم از سهم اشتغال کشور آمریکا به خودروسازی اختصاص داشته و همواره تمامی دولتهای مستقر در این کشور برنامه های حمایتی خود از صنعت خودرو را افزایش می دهند. در اواخر سال 2008 جنرال موتورز، فورد و کرایسلر از جمله خودروسازانی بودند که در کشور آمریکا در آستانه ورشکستگی کامل قرار گرفته بودند و دولت آمریکا با اختصاص کمک مالی 34 میلیارد دلاری به کمک این شرکتهای بحران زده شتافت و مانع از فروپاشی این صنعت کاملا خصوصی شده و نه (شبه دولتی) شد. این مساله خودروسازی آمریکا را از ورشکستی کامل نجات داد تا آنجا که رئیس جمهور کنونی آمریکا نیز طی روزهای گذشته با افتخار کامل می گوید: دولت آمریکا برای نجات شرکتهای خودروسازی اقداماتی را انجام داد که مردم می توانند و باید به آن افتخار کنند. اما در ایران این وضعیت جور دیگری است، کمک دولت به خودروسازان صرفا در تعرفه واردات خودروهای خارجی خلاصه می شود. حمایتی که ازسالها پیش برای جلوگیری از رکود در صنعت خودروی کشور در نظر گرفته شد که عموم مردم برای خرید خودروهای داخلی به نمایندگی های فروش خودروسازان کشور مراجعه کنند و از مراجعه مشتریان به خودروسازانی که کشورایران راتحریم کرده اندجلوگیری کنند. صاحب نظران صنعت خورو این اقدام را حمایتی قابل قبول در چند سال گذشته می دانند، اما با گذشت زمان و براساس سیاست های کلی نظام هنوز کمک های دولتی در همان مقدار باقی مانده و در مقایسه با کشورهای توسعه یافته حمایت ها بسیار کم و ناچیز بوده، چرا که بیشتر کشورهای دارای سایتهای خودروسازی از اهمیت وجود صنعت خودرو و نقش آن در رشد و بالندگی کشورها و افزایش شاخص توسعه آگاهی داشته و حاضر نیستند این صنعت مهم را از دست بدهند. به نوشته سیبنا، مشابه این طرحها قرار بود در برهه حساس کنونی که صنعت خودروی کشور با مشکلات متعد روبر شده است به سرانجام برسد اما و در این باره دولت و مجلس (بخشی از مجلس) با پرداخت تسهیلات به خودروسازان موافقت کردند. اختصاص 2000 میلیارد تومان از سوی دولت در قالب تسهیلات به خودروسازان نوید آینده بهتری برای این صنعت میداد و با موافقت اکثریت اعضای کمیسیون صنایع مجلس رفته رفته خودروسازان برنامه ریزی های مختلفی در خصوص پرداخت مطالبات به قطعه سازان انجام دادند تا بتوانند بخشی از دیون خود به این صنعت را ادا کرده و باعث بازگشت رونق به لوکومتیو قطعه سازی کشور که با رکود و تعدیل نیرو و تعطیلی روبرو شده باشند. چرا خودروسازان دلسرد شدند؟ پس از تصویب این طرح بانک مرکزی حتی شرایط وامهای گذشته را نیز در این طرح حمایتی برای مشتری های همیشگی و مطمئن خود قائل نشد و با اجرای شروط متفاوت سعی در سنگ اندازی در اجرای طرح کمک به خودروسازان کرد. این مرجع مبلغ تسهیلات را کاهش و به 500 میلیارد تومان به هر خودروساز رساند و در بخشنامه دیگری خواستار پرداخت این مبلغ ظرف مدت 6 ماه به بانک شد. باید در نظر داشت این مبلغ از ابتدای تصویب در کارگروه حمایت از تولید با شرط پرداخت مطالبات قطعه سازان تصویب شد که اگر بازپرداخت 6 ماهه به بانک را برای خودروسازان متصور شویم برای بازپرداخت تسهیلات مراحلی ازجمله 1- پرداخت مطالبات به قطعه سازان 2- دریافت قطعه ساز و خرید مواد اولیه 3- بهبود روند تولید در قطعه سازی 4- بازگشت روند عادی تولید در قطعه سازی5- ارسال قطعات به خودروسازی 6- بهبود تولید خودروسازان 7- بازگشت تولید به روال عادی 8- فروش محصولات در بازار -9 تامین نقدینگی و پرداخت اقساط تسهیلات باید پشت سر گذاشته شود. سوال اینجاست؛ آیا خودروسازانی که با چنگ و دندان از این صنعت مراقبت کرده و با صورتی سرخ از سیلی در حال تولید بوده اند و چیزی در حدود یک و نیم میلیون سرپرست خانواده های کشور بطور مستقیم و غیر مستقیم در این بخش ها فعال هستند چرا حمایتهای مجدانه آنها مورد پیگیری قرار نمی گیرد و اختیارات یک بخش اقتصادی باعث به خطرافتادن صنایع کشور می شود؟ مشکلات و مسائل در صنعت خودرو بسیار بیشتر از این گنجاندن سطور بوده و پرداختن به این مساله در حوصله این یادداشت نمی گنجد ولی باید دانست که وقتی خودروسازی بواسطه مشکلات بوجود آمده کماکان باعزمی راسخ بدنبال برون رفت از مسائل بوجود آمده است چرا کسی به داد این صنعت مهم که نان آور میلیونها ایرانی بوده نمی رسد و ترس از آن روزی است که این صنعت از هم بپاشد و همچنان تماشاگران، بیننده و دلالان خودروهای خارجی خوشحال شوند.