به گزارش «پرشین خودرو»، هیچ‌کس، هیچ‌وقت، هیچ‌چیز بدی درباره‌اش نگفته. آنها که یکی دارند، نمی‌توانند رهایش کنند. آنهایی هم که یکی داشتند و الان دیگر ندارند، بدجوری پشیمان هستند. از ماتیز تا ماتیز آن موقع‌‌ها که دوو برای خودش بر و بیایی داشت، یک محصول وارد بازار می‌کرد به اسم Tico محصولی شبیه رنو5. البته نه به آن محبوبیت. دوویی‌ها تیکو را بر پایه پلت‌فرم سوزوکی Alto طراحی کرده بودند. همه این داستان‌ها برمی‌گردد به اواخر دهه 80 و ابتدای دهه 90 میلادی. درست زمانی که خودروسازان کره‌ جنوبی داشتند جان می‌گرفتند. از هیوندای گرفته تا کیا. دوو هم یکی از آنها. شرکتی که در کنار خود مهندسی ژاپنی را می‌دید. این شركت همان سال‌ها بود که تصمیم گرفت یک گام بلند بردارد. آنها برای جانشین Tico دست به دامان موسسه بزرگ طراحی ایتال‌دیزاین شدند. تا اینجای کار رسیدیم به سال 1998. حاصل کار پدیده‌ای شد به اسم ماتیز کد کارخانه‌ای M100. این خودرو در بازار اروپا و آمریکا با اسم‌های دیگری مثل شورولت Spark و پونتیاک G2 فروخته می‌شد. این خودرو طی چهار سال توانست پرفروش‌ترین خودرو اروپا و بازار هندوستان شود. افتخاری که بسیاری از بزرگان آلمانی و انگلیسی نتوانستند از عهده‌اش بربیایند. ماتیز را خط تولیدهایی در ازبکستان، لهستان، رومانی، ویتنام، پاکستان، تایوان و مهم‌تر از همه کرمان‌خودرو ایران تولید می‌کردند. پیشرانه 800 سی‌سی 3 سیلندر ماتیز را شرکت Tickford انگلستان تولید می‌کرد. شاید به همین دلیل بوده که بازده آن چیزی بیشتر از روش نمونه‌های هم‌كلاس آسیایی بوده. سال 2000 اولین فیس‌لیفت ماتیزبا کد M150 معرفی شد. ماتیز جدید در حالی وارد بازار می‌شد که خودروساز کره‌ای بخش فنی حرفه‌ای را به کلی در انگلستان راه‌اندازی کرده بود. پیشرانه یک لیتری چهار سیلندر در همین بخش تولید شد. گفتنی است مدل M150 هنوز هم در کارخانه UzDaewoo ازبکستان تولید می‌شود. سال 2000 وقتی این خودرو برای تست‌های ایمنی به آزمایشگاه یورو NCAP برده شد، نتایج تاسف‌باری به دست آمد. در قسمت امنیت بزرگسال 3 ستاره از 5 ستاره کسب شد. در قسمت عابر پیاده نیز 2 ستاره از 4 ستاره. ماتیز در ایمنی کودکان اصلاً ستاره‌ای به دست نیاورد. سال 2005، نسل دوم ماتیز با چهره‌ای جدید‌ ظهور کرد. درست مثل پسر جوانی که حالا تبدیل به یک مرد پخته شده است. آن چراغ‌های گرد و فانتزی جای خود را به کاسه‌هایی مربعی و کمی خشن داده بودند. شورولت یک سال قبل از آن، نمونه‌ای مفهومی از ماتیز نسل 2 را به اسم M3X در نمایشگاه پاریس رونمایی کرده بود. شاید همین آماده‌سازی ذهن‌ها بوده که زمینه را برای موفقیت مجدد ماتیز فراهم کرده بود. در طراحی ماتیز جدید، ایتال‌دیزاین کاری کرد که ضریب اصطکاک به طرز چشم‌گیری بهبود پیدا کند. دلیل اصلی‌اش بهبود زوایا و کشیده‌تر شدن ستون‌های اصلی بود. سیستم تعلیق نیز با ابداعاتی دیده می‌شد. روی اکسل عقب بازوهای‌ منعطف دو قلو نصب شده بود. برای اکسل جلو نیز فنر پیچ‌های ساده برای جذب ضربه مشاهده می‌شد. وقتی ماتیز نسل 2 را به همان موسسه یورو NCAP بردند، نتایج جور دیگری به دست آمد. در بخش امنیت بزرگسال با یک کاهش، 2.5 ستاره از 5 ستاره دریافت شد. در عوض، امنیت کودکان به 3 ستاره از 5 ستاره رسید. قسمت ایمنی عابر پیاده نیز بدون تغییر 2 ستاره از 4 ستاره باقی ماند. و اما نسل سوم آنچه به عنوان ماتیز 2009 در نمایشگاه نیویورک معرفی شد، هاچ‌بک سایز کوچک شهری بود که بر پایه مفهومی 2007 شورولت Beat طراحی شده بود. ماتیز جدید را با نام Creative نیز می‌شناسند ولی بازارهای جهانی اغلب او را شورولت Spark صدا می‌زنند. در نمونه جدید، دیگر خبری از آن پیشرانه کوچولوی 3 سیلندر نبود. یک و 1.2 لیتر، حجم‌های جدیدی بودند که ماتیز تجربه می‌کرد. به نوشته بازار خبر، پس از سال‌ها علاوه بر آن پیشرانه 5 سرعته دستی، یک نمونه 4 سرعته اتوماتیک نیز به لیست فروش اضافه شد. ماتیز نسل جدید را علاوه بر کره‌جنوبی، کارخانه‌های هندوستان، ازبکستان و کلمبیا نیز تولید می‌کنند. این خودرو با برند شورولت در فیلم ترنسفورمرز نقش اتوبات Skids را بازی می‌کرد. از همه اینها که بگذریم، آنچه ماتیز جدید را بسیار بحث‌برانگیز می‌کند چهره خارق‌العاده آن است. چراغ‌هایی کشیده تا پیش از این در سنت طراحی این خودرو جایی نداشت. بازی زیبای LEDها نشان می‌داد که این هنر آمریکایی‌هاست و نه خلاقیت کره‌ای‌ها. چیزی که این اواخر کم‌کم این داستان تغییر می‌کند. داستان جنرال موتورز پیش از آنکه جدال و کشمکش جی‌.ام و تویوتا بر سر تصاحب عنوان بزرگ‌ترین خودروساز دنیا، به اوج برسد طرف آمریکایی آنقدر قدرت داشت که به هر چیز که می‌رسید آن را می‌خرید. با شروع سال 2000 میلادی اوضاع دوو به هم ریخت. در حقیقت به گونه‌ای که می‌شد آن را ورشکسته خواند. جنرال‌موتورز پیشنهادی داد که طرف کره‌ای نمی‌توانست از آن صرف نظر کند. همین شد که سال 2001 دوو موتورز کره‌جنوبی تبدیل به یکی از زیرمجموعه‌های جنرال‌موتورز آمریکا شد. یکی از عواقب این اتفاق، قطع رابطه دوو با ایران به دلیل مسایل تحریم بود. عدم ارسال محصولات و قطعات اصلی و عدم پشتیبانی فنی کاری کرد که Matiz و Cielo آرام آرام از کرمان‌خودرو خداحافظی کردند. سال 2011 اسم شرکت از GM Daewoo به GM Korea تغییر کرد که دیگر هیچ اثری از نام دوو در تاریخ نباشد. چهره بحث‌برانگیز از آنجا که پشت تیم طراحی ماتیز، تیم صاحب‌نام ایتال‌دیزاین قرار گرفته بود،‌ پیش‌‌بینی می‌شد داستان این خودرو به دور از هر جنجالی باشد. ولی اینطور نشد. همان اوایل رونمایی شایعاتی مبنی بر چهره تقلیدی آن به گوش رسید. عده‌ای معتقد بودند که ماتیز بر اساس اصول طراحی فیات Cinquecento طراحی شده است. این فیات بعدها تبدیل به مدل موفق 500 شد. فیات و ایتال‌‌دیزاین هر دو این اتهام را رد کردند. سال 2003 جنجالی دیگر دامان ماتیز، دوو و جنرال‌موتورز را گرفت. کمپانی چری، خودروساز همیشه پر سر و صدای چینی، مدلی به اسم QQ را با کپی‌کاری تمام از ماتیز معرفی کرد. حالا از دوو و جنرال‌موتورز اصرار از چری انکار. حتی کار به دادگاه حمایت از حقوق معنوی نیز کشیده شد. ولی هیچ‌کس حریف چینی‌ها نشد. آخر سر هم دیدید که سر و کله QQ با اسم ام‌وی‌ام 110 به ایران باز شد. سایت کار اند درایو خودروی چینی را یک کپی کاربنی از ماتیز توصیف کرده بود. مورد دیگری که ماتیز با آن روبه‌رو شد، Zebra از شرکت آمریکایی ZAP بود. اگرچه شباهت این دو مدل قابل چشم‌پوشی بود اما باز هم می‌شد فهمید که طراحی ماتیز بسیار جاودانه است. چینی ها می گویند اصلاً كپی نكرده اند. واقعاً؟پ