به گزارش «پرشین خودرو» به نقل از پارس، این روزهای خبرهایی از خودروسازان به گوش می رسد که هوش از سر آدمی می برد. به عنوان مثال همین دیروز شنیدم که کی از غول های خودروسازی کشور، برند اصلی خود را بدون سپر عقب تحویل می دهد و یا اخیرا یکی دیگر از خودروسازها گفته که قیمت ضبط و باند بالاست و دیگر برای ما به صرفه نیست که ضبط و باند روی ماشین بگذاریم، به همین جهت پولش را به مشتری پس می دهیم تا خودش ضبط دلخواه را بر روی آن نصب کند! البته بماند که پیش از این نیز این خودروساز - که تا همین چند ماه پیش افتخارش تولید خودروی زیر 10 میلیون تومان بود - ضبط قابل قبولی به مشتری تحویل نمی داد؛ به عنوان نمونه در جدیدترین محصول این شرکت ضبط ها آنقدر هوشمند هستند که با ترمز یا صدای موبایل روشن شده و راننده در یک سفر درون شهری باید بارها و بارها ضبط خود را خاموش کند. از این حرفها که بگذریم، خبر تحویل خودرو بدون ضبط و باند آخرین خبری بود که می شد از توسعه صنعت خودرو در کشور شنید، آنهم در شرایطی که میانگین قیمت خودروها در ایران بیش از 50 درصد رشد داشته است. علاوه بر این، زمانی که از تولید خودرو ملی در کشوری سخن به میان می آید، غرور ملی به یکباره هر ایرانی را متحول می کند، زیرا داشتن یک خودرو تمام ایرانی که به دست فرزندان این خاک و بوم ساخته می شود افتخار است. اما اخیرا شنیده شده که این افتخار ملی بدون سپر عقب به مشتری تحویل داده می شود زیرا خودروساز توان تامین آن را ندارد و اگر می خواهید سفارش خود را در زمان مقرر تحویل بگیرید باید قید سپر فابریک را زده و در بازار آزاد به دنبال آن بگردید. مدیران این خودروسازی ها چه می کنند؟ آنها خود را با چه گروه ها و شرکتهایی مقایسه می کنند که ادعای حضور پررنگ در بازار صادرات را نیز دارند؟ در شرایطی که تویوتا آخرین مدل خودرو بدون سرنشین را تولید می کند و شرکتهایی مانند بنز و بی ام دبلیو، خودرو خود را بین 2 تا 5 سال مشمول گارانتی تعویض می کنند، آیا انصاف است که غولهای خودروسازی ایران برای تولید سپر عقب خودرو و یا تولید ضبط و باند اینگونه عاجز بمانند؟