به گزارش «پرشین خودرو»، اگر صنعت خودروسازی ایران را بین دو غول این عرصه یعنی ایران خودرو و سایپا تقسیم کنیم دیگر چیز زیادی از آن باقی نمی‌ماند. اما زمانی که به خبرهای این غول‌ها گوش می‌سپاریم، گردی از ناامیدی در ضمیرمان پراگنده می‌شود. راستی؛ اینها تا کی می‌خواهند بر روی تولید یک محصول بایستند؟ سایپا تا کجا می‌خواهد به تولید انواع و اقسام پراید بپردازد؟ ایران خودرو تا کی می‌خواهد انواع سمند و پژو و تندر را تولید کند؟ ته این کار کجاست؟ به گزارش فرارو،‌ وقتی خودروساز‌ها در معرض این سوالات قرار می‌گیرند، پاسخ آنها قابل تامل است. درست مثل حکایت شتر مرغ؛ زمانی کهاز او در خواست پرواز می‌کنند، می‌گوید من شترم و وقتی از او طلب بارکشی دارند پاسخ می‌دهد که من مرغم. خودروسازان عزیز ما هم دچار همین گرفتاری هستند اگر آنها نام خودروساز را یدک می‌کشند، که می‌کشند؛ باید رفتارشان جور دیگری باشد باید تولیداتشان سمت و سوی جدید‌تری بیابد اینکه همه‌اش به تغییر چراغ و سپر فکر کنند پیشرفتی در کار حاصل نخواهد شد برای خودروسازی باید الزامات خودروسازی را دانست و بدان پایبند بود. بد نیست دوستان خودروساز نگاهی به وضعیت تولیدات سایر شرکت‌ها بیندازند به عنوان مثال وقتی خودروسازی مثل کیا خودروی اسپورتیچ را تغییر می‌دهد واقعاً این تغییر فقط در شکل و شمایل چراغ‌ها و سپر آن محدود نمی‌شود بلکه تا اعماق خودرو شما تغییرات را احساس می‌کنید. خوب این را مقایسه بفرمایید با تغییرات ایران خودروی روی سمند که خودروی ملی ما محسوب می‌شود! اما اگر آنان خودروساز نیستند و فقط عنوان این صنعت را یدک می‌کشند، که هیچ؛ در این صورت می‌توانند با کاهش هزینه‌های بسیار زیاد بخش‌های تحقیقات و نوآوری و مهندسی خود را تعطیل کنند و راه را با هزینه کمتری طی نمایند درست مثل راهی که شرکت‌هایی چون کرمان خودرو و مدیران خودرو گروه بهمن و ... رفته‌اند یعنی خودرویی را انتخاب کنند و در ایران مونتاژ نمایند و هزینه‌های گزاف واحدهای طراحی و مهندسی را از دوش مصرف کنندگان بردارند. به عبارت دیگر توصیه این است که صنعت خودرو بهتر است همیشه شتر مرغ باشد به عنوان یک موجود. نه شتر مرغ، که گاهی شتر است و گاهی هم مرغ!