به گزارش «پرشین خودرو»، نیسان و رنو می خواهند 70 درصد توسعه محصولات جدید را به صورت مشترک انجام دهند و برای این کار از متد «خانواده ماجول مشترک» common module family استفاده خواهند کرد. 15 سال پیش، رنو کارلوس قصن [در زبان انگلیسی گُن تلفظ می کنند] را انتخاب کرد تا نیسان در شرف ورشکستگی را به سوددهی بازگرداند. این کار چنان موفقیت آمیز بود که اکنون در مدارس عالی کسب و کار به متون درسی تبدیل شده است. با این حال بقا در سال 2014 به یک سری مهارت های جدید نیاز دارد. برای مثال برای همپیمان شدن و پیوند با سایر خودروسازان، اتحاد رنو-نیسان نیاز به مهارت های جدید دارد. اما در این پیوندها و اتحادهای تجاری، موضوع مهم کاهش هزینه در توسعه محصولات جدید است. با این که دو برند فرانسوی و ژاپنی رنو و نیسان در دو دهه با هم همکاری تنگاتنگی پیدا کرده اند اما هر کدام هویت خود را به طور کامل حفظ کرده اند. یکی از دلایلی که هر دو تلاش می کنند دیگری موفق شود این است که رنو بخش عظیمی از سهام نیسان را در اختیار دارد و نیسان بخش مهمی از سهام رنو را خریداری کرده است و در عین حال هر دو شرکت مدیریت واحد دارند و زیر نظر کارلوس قصن اداره می شوند. در آخرین تلاش برای کاهش هزینه ها این دو غول خودروسازی تصمیم گرفته اند 70 درصد از یک خودرو را به صورت مشترک بسازند و آن 30 درصدی که باقی می ماند هویت و ظاهر خودروهای دو برند را حفظ خواهد کرد. برای این کار نوعی معماری در طراحی به کار گرفته شده که در زبان فرانسه از سرواژه CMF برای آن استفاده می شود. جالب این جا است که دو غول فولکس واگن و تویوتا هم برای کاهش هزینه های نوآوری در خودرو و توسعه محصولات جدید با هم همکاری می کنند، هر چند که آلمان ابایی از منتشر شدن اخبار آن ندارد اما تویوتا خیلی خجالتی است و در باره این نوع پیوندها خبری منتشر نمی کند. در این همکاری های مشترک تا 70 درصد خودرو که هیچ نشانی از هویت یک برند ندارند با معماری های جدید طراحی می شوند و بخش های مشترک شامل بخش های مهندسی، موتور و متعلقات، شاسی، بخش های الکتریکی و غیره هستند. در عوض ظاهر بدنه که هویت برند را تشکیل می دهد مشترک نخواهد بود. نکته قابل توجه این است که نیسان برای احیای برند داتسون که مخصوص خودروهای ارزان قیمت در بازارهایی مثل هندوستان است از همین معماری جدید بهره گرفته است. نکته قابل توجه این است که اکنون اتحاد رنو-نیسان مشارکت هایی را با دایملر آلمان (کمپانی مادر مرسدس بنز)، متیسوبیشی ژاپن و آفتاواز روسیه آغاز کرده که به تدریج نتایج آن نمایان خواهد شد. برای مثال میتسوبیشی با نیسان در حال طراحی یک خودروی برقی کوچک هستند که برای بازار جهانی طراحی شده است. در مرحله بعدی میتشوبیشی با همکاری رنو در سگمنت D بازار یک خودروی مشترک خواهند داشت. به نظر می رسد که خودروسازان به اهمیت همکاری و تعامل به جای رقابت کورکورانه پی برده اند و می دانند که اگر وارد این بازی نشوند محکوم به فنا هستند. ذکر این نکته همین بس که اگر یک خودروساز بخواهد در این فضا دوام بیاورد و سوددهی کافی داشته باشد باید سالانه 8 میلیون خودرو بفروشد و این کار برای یک خودروساز به تنهایی در این فضا ممکن نیست. مخصوصا در جایی که تویوتا با فولکس و نیسان با رنو همکاری می کنند تا زنده بمانند. حتی بنز هم دیگر نمی گوید چون بنز است نیازی به خودروسازان دیگر ندارد. به همین دلیل است که دامنه مشارکت های خود با سایر خودروسازان را افزایش داده است.