به کزارش«پرشین خودرو» به نقل از فارس، محمدرضا روشنی مقدم، اظهار داشت: سال گذشته كارگروه بررسی كننده موضوع تولید تندر 90، مشكلات تولید این محصول و راهكارهای دستیابی به تولیدی مقرون به صرفه را بررسی كرد و در نهایت نیز این راهكارها به عنوان یك جمع‌بندی به خودروسازان ارائه شد. وی تصریح كرد: ولی این جمع‌بندی به دلایل بسیار زیادی اجرایی نشد و در حال حاضر مسیری كه دو خودروساز تولید كننده تندر 90 باشند، پیگیری می‌شود. روشنی مقدم افزود: مدل E1 برای تندر 90 یك آپشن محسوب می‌شود و در قرارداد تولید این محصول نیز ذكر نشده كه چقدر از تندر 90 تولیدی باید مدل E1 یا E2 باشد. وی ادامه داد: در قرارداد تولید تندر90 ذكر شده كه تولید آپشن‌ها باید براساس نیاز بازار و میزان تقاضای خریدار تنظیم شود و علاوه بر این، سود خودروساز نیز باید تأمین شود و مشخص شود كه تولید كدام مدل برایش سود آور است. منطقی نیست كه فقط از دید سودآوری به تولید تندر توجه شود روشنی مقدم با بیان اینكه سودآوری تولید تندر 90 مدل E1 برای خودروسازان كمتر از E2 است و یا بعضاً تولید این محصول در حاشیه زیان قرار می‌گیرد، گفت: تا یك سال پیش برآوردها نشان می‌داد تمایل بازار نسبت به مدل E2 تندر 90 بیشتر از E1 است كه در این صورت توقع می‌رود خودروسازان نسبت به E2 تمایل بیشتری داشته باشند ولی اینكه صرفاً از دید سودآوری به تولید تندر توجه كنیم منطقی نیست، بلكه منطقی این است كه اگر همچنان مشتری برای مدل E1 وجود دارد خودروسازان راهكاری را برای تولید اقتصادی این محصول و عرضه آن داشته باشند. وی تأكید كرد: جمع‌بندی كارگروه تولید تندر 90 این بود كه رویكرد بازار نسبت به E0 كم شده و فقط حدود 10 درصد از نیاز بازار به این محصول اختصاص دارد اما 90 درصد بقیه به مدل‌های E1 و E2 تعلق دارد كه البته بیشتر این نیاز به E2 برمی‌گردد. مشكل قیمت بالای تولید تندر90 با پیشنهادات كارگروه برطرف می‌شد رئیس كارگروه خودرو سازمان گسترش با بیان اینكه در ابتدا تولید تندر 90 از طریق مونتاژ و رنگ توسط خودروسازان صورت می‌گرفت، اظهار داشت: به این ترتیب خودروسازان 100 درصد قطعات تندر 90 را از شركت رنو پارس تحویل می‌گرفتند و پس از مونتاژ نهایی و رنگ‌آمیزی با حاشیه سود مناسبی آن را به مشتریان عرضه می‌كردند. وی ادامه داد: هر چقدر قیمت قطعات بالاتر رفت، قیمت خودرو نیز افزایش یافت و این در حالی بود كه خودروسازان باید در قیمت تمام شده قطعات مدیریت می‌كردند تا قیمت تولید خودرو در حد مناسبی قرار گیرد. روشنی مقدم افزود: این موضوع در كارگروه تندر 90 بررسی شد و راه‌حل‌هایی نیز برای كاهش قیمت تولید ارائه شد كه می‌توانست مشكل قیمت تمام شده بالا را برای خودروسازان حل كند و علاوه بر این، هم مشكل قیمت قطعات برای رنو پارس برطرف می‌شد و هم تیراژ تولید تندر 90 افزایش می‌یافت و نیاز بازار نیز پاسخ داده می‌شد. وی تصریح كرد: مكانیزم رنو پارس براساس دریافت سود 5 درصدی در تولید تندر 90 مدل E1، E0 و E2 تعریف شده ولی خودروسازان به تولید خودرویی تمایل دارند كه قیمت تمام شده تولید آن مناسب باشد. رئیس كارگروه خودرو سازمان گسترش در پاسخ به این سؤال كه آیا با اجباری شدن نصب كیسه هوا و ترمز ضد قفل بر روی خودروها، تقاضای خرید تندر 90 مدل E0 و E1 با توجه به قابلیت رقابتی از نظر قیمت نمی‌تواند افزایش یابد؟ گفت: طبق تعریف انجام شده، مدل E0 این خودرو بدون ایربگ و ترمز ABS تولید می‌شود كه با توجه به اجباری بودن نصب ایربگ از سال آینده امكان تولید آن وجود ندارد و بر این اساس در مورد E1 و E2 نیز باید تصمیم‌گیری شود.