به گزارش «پرشین خودرو»، معاون صادراتی گروه خودروسازی سایپا با اعلام این خبر گفت که اجرای این پروژه تا پرداخت مطالبات خودروسازان ایرانی از سوی طرف ونزوئلایی و بهبود ارزش پول این کشور معلق خواهد ماند تا با جریان مالی امکان راه‌اندازی خطوط تولید فراهم شود.
کشور ونزوئلا با بیش از ۲۷میلیون جمعیت از نظر اقتصادی وضعیت متوسطی دارد که می‌تواند با در نظر گرفتن ذخایر بالایی از مواد اولیه تولید خودرو که شامل فولاد، آلومینیوم، مس و... است، سهم خوبی از تولید خودروسازان ایرانی کسب کند، چراکه دستمزد نیروی انسانی که نقش مهمی در قیمت تمام شده محصول دارد، در این کشور بالا نیست و همین موضوع منجر شده بسیاری از خودروسازان امریکایی و اروپایی در کشور مکزیک که شرایط مشابه با ونزوئلا دارد، سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای انجام دهند.
با این حال در سال‌های اخیر براساس گزارش بلومبرگ بسیاری از خودروسازان ازجمله شرکت فورد، تولید خودرو در ونزوئلا را به‌دلیل کاهش حجم ارز خارجی در این کشور کاهش داده که بخشی از این تصمیم‌گیری اقتصادی ناشی از کنترل قیمت ارز و بازار از سوی دولت بوده است.
سایت «فوکوس آکانمیک» نیز با انتشار آمار فروش خودرو ونزوئلا در امسال میلادی که کاهش تقاضای ۳۸درصدی بازار خودرو را نشان می‌داد، موضوع عمق رکود اقتصادی این کشور را به تصویر کشید و پیش‌بینی کرده سال ۲۰۱۶م نیز این رکود همچنان با کمی بهبود در بازار ادامه داشته باشد.
معوقات پرداختی ونزوئلا
توسعه بازار با راه‌اندازی خطوط تولید در بازارهای هدف، یکی از برنامه‌های خودروسازان در تسهیل صادرات و کاهش قیمت تمام‌شده محصول است، هرچند این موضوع تحت‌تاثیر سایر مولفه‌های اقتصادی می‌تواند در آینده دچار چالش شود.
محسن دستخوش جوان، معاون صادرات و امور بین‌الملل گروه خودروسازی سایپا درباره برنامه این شرکت برای ورود به بازار ونزوئلا به صمت گفت: در سال ۸۵ با توجه به اینکه در بازار خودرو این کشور نزدیک به ۴۰۰هزار دستگاه تقاضا وجود داشت، بر اساس تفاهم بین ایران و دولت بولیواری ونزوئلا قرار شد، شرکتی با نام «ونیز اتو» در ونزوئلا برای تولید خودروهای سواری به شکل مونتاژ راه‌اندازی شود که مسئولیت اجرایی این پروژه، در قالب شرکت توسعه صنایع خودرو (ایدکو) به عهده شرکت‌های سایپا و ایران‌خودرو قرار گیرد.
بر پایه این تفاهم تولید داخلی قطعات مورد نیاز این خودروها با همکاری سایپا و ایران‌خودرو تهیه می‌شد و قطعاتی مانند رادیاتور، صندلی، باتری، رینگ و شیشه در شرکت‌های ونزوئلایی که به خودکفایی رسیده بودند، برای تامین نیاز خط تولید پیش‌بینی شده بود، بنابراین ۳۰ تا ۴۰درصد از قطعات مورد نیاز خودروهای ایرانی در ونزوئلا تامین می‌شد.
وی با نگاهی به عواملی که مانع از فعالیت خط مونتاژ خودروی ایرانی در ونزوئلا شد، افزود: کاهش قیمت نفت و نابسامانی‌های اقتصادی بهای هر بولیواری را به شدت با افت همراه کرده به گونه‌ای که در زمان سرمایه‌گذاری ایران هر دلار معادل ۴/۳ بولیواری ارزش داشت، در حالی که هم‌اکنون هر ۷۵۰ بولیواری در بازار آزاد معادل یک دلار است و همین مسئله نرخ ارز دولتی ونزوئلا را نیز کاهش داده که هر ۶/۳ بولیواری معادل یک دلار است.
این موضوع تا جایی بر اقتصاد این کشور اثر گذاشته که تقاضای خودرو در بازار ونزوئلا را به کمتر از ۱۰۰هزار دستگاه رسانده است. مشکلات اقتصادی و پرداخت نشدن مطالبات خودروسازان ایرانی از سوی طرف ونزوئلای عامل دیگری بود که اجازه اجرایی شدن این پروژه را نداد و تا بازگشت ثبات اقتصادی به این کشور، همکاری خودروسازان ایرانی با ونزوئلا به تاخیر افتاد.
با این حال بر اساس برنامه‌ها ۲ محصول سایپا ۱۴۱ (با نام تجاری Turpial) و سمند ایران‌خودرو (با نام تجاری Centauro) خودروی تولید ایران در ونزوئلا در نظر گرفته شده بود.
هر چند در شرایط کنونی با توجه به درخواست طرف ونزوئلایی وانت پراید۱۵۱ نیز در صورت اجرایی شدن پروژه در دستور کار قرار خواهد گرفت. با این حال در ابتدای تفاهمنامه برای دستیابی به راهبردهای توسعه سبد محصول و پس از تولید تعداد بیش از ۵۵۰۰ دستگاه از محصول سایپا ۱۴۱، خودروی سایپا ۱۳۲ به بازار این کشور صادر شد.
در واقع در سرمایه‌گذاری مشترک ایران با ونزوئلا در قالب شرکت «ونیر اتو» سهم طرف ایرانی ۳۶درصد و سهم طرف ونزوئلایی ۶۴درصد تعیین شده بود.
دستخوش‌جوان با تاکید بر اینکه ظرفیت تولید این خط مونتاژ ۱۰هزار دستگاه برای یک شیفت بود، تصریح کرد: با توجه به نیاز بازار در گام نخست تولید ۱۰هزار دستگاه خودرو در سال در نظر گرفته شده بود که با توجه به بهبود بازار تا ۳۰هزار دستگاه امکان ارتقای ظرفیت تولید پیش‌بینی شده بود.
راهبرد پیش‌بینی توسعه محصول
عرضه محصول به هر بازار جدیدی می‌تواند برای چند سال موفقیت‌آمیز باشد که در ادامه بازار با واکنش اشباع روبه‌رو خواهد شد، به گونه‌ای که تقاضای بیشتر به سوی محصولات جدید متمایل شده و خودروسازانی که برنامه برای جلب رضایت مشتری نداشته باشد، به‌طور قطع بازار را از دست خواهند داد.
این موضوع سرمایه‌گذاری ناشی از راه‌اندازی سایت را راکد می‌کند و در بلندمدت توسعه بازار و هدفگذاری خودروساز را با شکست مواجه خواهد کرد.
یک استاد دانشکده خودروی دانشگاه علم و صنعت ضمن تاکید بر داشتن راهبرد محصول برای ورود به راه‌اندازی سایت در ونزوئلا اظهار کرد: از آنجایی که ایران سابقه راه‌اندازی خطوط تولید در کشورهایی همچون مصر، سوریه، عراق و... دارد، ورود به بازارهای جدید می‌تواند چشم‌اندازی برای توسعه بازار خودرو باشد اما باید در ۲ بخش این موضوع مورد بررسی قرار گیرد، به‌طوری‌که علاوه بر تامین مواد اولیه و چگونگی عرضه محصول سیاست کلان خودرو نیز برای ورود به بازار جدید مورد ارزیابی قرار گیرد.
در واقع خودروساز باید در ابتدای ورود به بازار خارجی راهبرد محصول را تعیین کند تا جایی که مشخص شود در آینده چه محصولاتی را در آن کشور تولید خواهد کرد، چراکه براساس تجربه گذشته ایران در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶م در مصر سمند تولید کرد اما در ابتدای سال ۲۰۰۷م این کشور خواستار تولید محصول جدید شده که این مسئله چالشی برای تولید خودرو در این کشور به همراه داشت، از این‌رو باید پیش از ورود به بازار هر کشور، توسعه محصول در نظر گرفته شود تا در ادامه تولید با مشکل مواجه نشوند.
به گزارش گسترش صمت، ابوالفضل خلخانی با بیان اینکه درحال‌حاضر بازار این کشور از سوی تولیدکنندگان چینی و ژاپنی نیز هدفگذاری شده است، افزود: برنامه خودروسازان ایرانی برای ورود به بازار ونزوئلا تولید محصولات اقتصادی است.
حال از آنجایی که کشوری مانند چین نیز از همین راهبرد برای ورود به بازارهای ضعیف اقتصادی استفاده می‌کند، شناسایی رقبا در بازار ونزوئلا و در نظرگرفتن محصولات جذاب برای ورود به آن بازار، از اهمیت بالایی برخودار است تا بتوانند سهم خوبی از فروش محصول را کسب کنند.
نظر شما