به گزارش «پرشین خودرو»، کشورهای پیشرفته با استفاده از این روش، هزینه قطعات تولیدی را کاهش داده و کیفیت قطعات را ارتقا می‌بخشند این درحالی است که به گفته کارشناسان از این روش برای تولید قطعات خودرو در کشور استفاده نمی‌شود، چراکه در ابتدا باید نسبت به ارتقای کیفیت قطعات داخلی اقدام و زیرساخت‌های قطعه‌سازی را تقویت کرد و سپس برای تولید خودروهای جدید از این روش بهره گرفت.
افزایش تیراژ تولید قطعات
دبیر انجمن قطعه‌سازان کشور نیز در این زمینه به صمت گفت: زمانی‌که کار طراحی پلتفرم‌های جدید آغاز می‌شود قطعه‌سازانی که باید کار طراحی را آغاز کنند مشخص شده و برای فعالیت‌های آنها برنامه‌ریزی انجام می‌شود اما روشی که کشورهای پیشرفته برای تامین قطعات خودروهای جدید به کار می‌برند، متفاوت از روشی است که در کشور ایران برای تامین قطعات خودرو مورد استفاده قرار می‌گیرد. به گفته ساسان قربانی، روشی که در کشورهای خارجی برای تامین قطعات خودرو اجرایی می‌شود، روش «یک قطعه برای یک تامین‌کننده» نام دارد که براساس این روش برای یک قطعه از خودرو تنها یک تامین‌کننده درنظر گرفته می‌شود و خودروسازان قراردادهای بلندمدتی را با شرکت‌های قطعه‌سازی منعقد می‌کنند. این درحالی است که در ایران برای تولید یک قطعه، چندین تامین‌کننده در نظر گرفته خواهد شد. قربانی اظهار کرد: خودرو از قطعات مختلفی تشکیل می‌شود.
به‌عنوان نمونه تزئینات داخلی (تریم)، صندلی، داشبورد، رویه صندلی، سیستم فرمان و سیستم ترمز از قطعاتی است که در ساخت خودروها به کار می‌رود که در روش یک قطعه برای یک تامین‌کننده، در زمان تولید خودروهای جدید قطعه‌سازانی که باید این نوع از قطعات را تولید کنند، مشخص می‌شوند. بدین ترتیب هر کدام از این شرکت‌های قطعه‌سازی همزمان با شروع کار طراحی خودروهای جدید، فعالیت خود را آغاز کرده و قطعات خودروهای جدید را براساس طرح‌هایی که از شرکت‌های اصلی گرفته‌اند، طراحی می‌کنند. آنطور که دبیر انجمن قطعه‌سازان کشور می‌گوید: در روش «یک قطعه برای، یک تامین‌کننده»، شرکت‌های قطعه‌سازی باید توان لازم به منظور همکاری با خودروسازان را داشته باشند زیرا اجرای این روش زمانبر بوده و لازم است سرمایه زیادی به این کار اختصاص داده شود، چراکه باید قطعه‌سازان توان سرمایه‌گذاری برای تولید قطعات خودرو را داشته باشند.
قربانی تصریح کرد: این شرایط در حالی است که در ایران برای تولید یک قطعه، چندین تامین‌کننده در نظرگرفته می‌شود که این امر باعث کاهش تیراژ تولیدی قطعات شده و باعث می‌شود، شرکت‌های قطعه‌سازی نتوانند بخش‌های مهندسی قوی به منظور طراحی، ساخت و تولید قطعات خودرو را تشکیل دهند. از سوی دیگر برای تولید قطعات از روش‌های دستی استفاده شده و جای خالی روش‌های اتوماتیک و پیشرفته در ساخت قطعات خودرو به شدت احساس می‌شود زیرا در تیراژ پایین بهره‌گیری از سیستم‌های پیشرفته صرفه اقتصادی ندارد.
زیرساخت‌های قطعه‌سازی را تقویت کنیم
یک عضو هیات‌مدیره انجمن قطعه‌سازان نیز در گفت‌وگو با صمت معتقد است که روش «یک قطعه برای یک تامین‌کننده» باعث می‌شود، دو طرف یعنی شرکت خودروساز و شرکت قطعه‌ساز به یکدیگر وابستگی پیدا کنند که به این ترتیب مشکل خودروساز مشکل قطعه‌ساز نیز می‌شود و برعکس. به گفته محمدرضا نجفی‌منش، شرکت رنو نیز براساس این روش قطعات خود را تامین می‌کند که برای این شرکت نتیجه بخش بوده است. روش تامین یک قطعه برای یک تولیدکننده مزایای بسیاری دارد. از جمله اینکه باعث می‌شود، شرکت‌های تولیدکننده قطعه در مقیاس اقتصادی تولید کنند و هزینه قطعات تولیدی نیز کاهش پیدا کند.
این درحالی است که در کشور ما بهره‌گیری از این روش در شرایط فعلی نتیجه بخش نیست. این گفته مشاور انجمن قطعه‌سازان کشور در گفت‌وگو با صمت است. محسن رزم‌خواه اظهار کرد: شرکت‌های قطعه‌سازی در کشورهای پیشرفته به سطحی از دانش، امکانات و تخصص رسیده‌اند که پی‌پی‌ام قطعات تولیدی عدد پایینی است. به‌عنوان نمونه در یک میلیون قطعه‌ای که تولید می‌شود، حدود ۶۰ قطعه خرابی دارد و این یک عدد دورقمی است. بدین ترتیب خودروساز برای تامین قطعات خود از یک شرکت قطعه‌ساز دچار زیان نخواهد شد، در صورتی که اگر (پی‌پی‌ام) قطعات رقم زیادی باشد و به‌عنوان نمونه یک عدد ۳رقمی باشد، باعث می‌شود خودروساز برای تامین قطعات خود که تنها از یک شرکت قطعه‌ساز خواهد بود، دچار زیان شود.
محسن رزم‌خواه معتقد است: نخست صنعت قطعه‌سازی باید تقویت شود و ماشین‌آلات و تجهیرات این بخش برای ارتقای کیفیت قطعات نوسازی شود، دانش فنی ساخت قطعات به‌روز شده و سطح مدیریت شرکت‌های قطعه‌سازی نیز ارتقا پیدا کند در صورتی که این سطح از دانش و تخصص در قطعه‌سازان ایجاد شود و میزان خرابی قطعات تولیدی نیز کاهش پیدا کند، می‌توان روش «یک قطعه برای یک تامین‌کننده» را در کشور به کار برد. آنطور که رزم‌خواه می‌گوید، باید تعداد تولیدکنندگانی که یک قطعه از خودرو را تامین می‌کنند، کاهش و در مقابل کیفیت قطعات تولیدی برای رقابتی شدن افزایش پیدا کند اما در شرایط حاضر نمی‌توان این روش را در کشور به کار برد.
براساس این گزارش، روش «یک قطعه برای یک تامین‌کننده» روشی است که کارشناسان بهره‌گیری از آن را امری موثر در کاهش هزینه تولید قطعات خودرو و تمرکز در بخش مهندسی و تحقیق و توسعه برای طراحی قطعات می‌دانند که بهره‌گیری از این روش ارتقای کیفیت قطعات تولیدی را به‌دنبال خواهد داشت. با این وجود برخی معتقدند استفاده از این روش در شرایط فعلی برای کشور چندان مناسب نیست زیرا نخست باید کیفیت قطعات خودرو را ارتقا بخشید، سپس به‌دنبال بهره‌گیری از روش‌های این‌چنینی برای ساخت قطعات خودروهای جدید بود.
منبع: گسترش صمت
نظر شما