به گزارش «پرشین خودرو»، آیا روزی فرا خواهد رسید که تمام ما انسان‌ها بالاجبار از آب بازیافتی سرویس بهداشتی بنوشیم؟ تعداد خشکسالی‌های شدید بیشتر و جمعیت جهان نیز رو به افزایش است؛ چاره‌ای جز پذیرش قبول طرح «از توالت به شیر آب» وجود ندارد. گفتنی است شهرهایی نظیر پرت استرالیا از این لحاظ پیشرو هستند.
حتی کارشناسان مسائل آبی و مدیران این مجموعه‌های نیز به ناچار با طرح «از توالت به شیر آب» باید کنار بیایند. فاضلاب (شامل آب سرازیر شده از توالت به شبکه فاضلاب) در برخی از نقاط جهان بازیافت شده تا به اندازه آب چشمه پاک شود و سپس به آب لوله کشی شهرها وارد می‌شود.
شاید حتی صحبت در مورد آن هم شما را آزار دهد، اما آب بازیافتی کاملا بهداشتی بوده و مزه آب معمولی لوله کشی و یا معدنی را می‌دهد. آناس گادوآنی، مهندس محیط زیست دانشگاه استرالیای غربی در شهر کراولی می‌گوید: «مزه فاضلاب بازیافتی حتی کمی شیرین است.»
با این حال، درک این مسئله که روزی باید از فاضلاب خانگی بازیافتی بنوشیم، امری بسیار دشوار و غیرقابل هضم است. اما برخی از شهرها با مشکلات فراوان ناشی از خشکسالی و افزایش جمعیت روبه‌رو هستند و ناگزیر باید با طرح فاضلاب بازیافتی برای تامین آب شرب کنار بیایند. البته طرح بازیافت، یا بهتر بگوییم تصفیه آب، نه تنها به یک نیاز تبدیل شده که آینده آبی جهان نیز چنین می‌طلبد.
بنابراین اگر تاکنون از فاضلاب بازیافتی نوش جان نکرده‌اید اصلا نگران نباشید، چرا که به زودی آن را امتحان خواهید کرد! گادوآنی می‌گوید: «اصلا به مغزتان فشار نیاورید، این اتفاقی است که رخ خواهد داد.»
فاضلاب فقط به آب توالت محدود نمی‌شود. هر زمان که سیبی را می‌شویید و یا به خودرویتان دستی می‌کشید، آن آب نیز وارد شبکه فاضلاب شده و بخشی از آب بازیافتی آینده خواهد بود. این نوع آب یکی از منابع دست نخورده بوده و خوشبختانه حجم زیادی از آن را در اختیار داریم.
پیتر اسکِیلز، دانشجوی مهندسی شیمی دانشگاه ملبورن استرالیا می‌گوید: «این منبع ارزان‌تر و البته تضمینی است. اگر یک شهر متوسط تمام فاضلاب خود را تصفیه کند، می‌توان نیاز به آب شرب را تا 60 درصد کاهش داد.»
تصفیه آب شبکه فاضلاب برای آبیاری کشاورزی و دیگر مصارف غیر آشامیدنی آب امری طبیعی است که در چند سال اخیر نیز رواج داشته است. این فناوری تقریبا همان چیزی است که برای تصفیه آب‌های آلوده استفاده می‌شود.
در ابتدا باید تمامی مواد جامد و کثیف آب از آن جدا شود. سپس در رویه‌ای به نام «اسمز معکوس» تمام ذرات ریز آب نیز از آن جدا شده و تدابیر بهداشتی دیگری نیز بر روی آن صورت می‌گیرد. آقای اسکیلز می‌گوید: «ما می‌توان آب موجود در شبکه فاضلاب را به صاف‌ترین آب موجود تبدیل کنیم به شکلی که حتی از آب به دست آمده از منابع و رودخانه‌ها نیز تمیزتر باشد.»
اما مسئله «چندش» نیز مطرح است. پاول روزین، پژوهشگر دانشگاه پنسیلوانیا، و چند پژوهشگر دیگر در مورد همین مسئله از حدود 2000 آمریکایی نظرخواهی کردند و به این نتیجه دست یافتند که 49 درصد این افراد با مصرف فاضلاب بازیافتی مشکلی نداشتند. همچنین 13 درصد آن‌ها از نوشیدن این نوع آب امتناع کرده و مابقی نیز مطمئن نبودند. برخی از افراد، فارغ از اصرار شما بر پاک و بهداشتی بودن آب، نوعی حس چندش آور دارند که همین مسئله مانع آن‌ها برای نوشیدن فاضلاب بازیافتی خواهد شد.
مشکلات سیاسی
در سال 2006، شهری به نام «تووومبا» در شرق استرالیا که با مشکلات عدیده خشکسالی مواجه بود. مسئولان شهر تلاش کردند تا طرح تصفیه فاضلاب شهری را در آنجا پیاده کنند، اما این طرح به یک فاجعه سیاسی تبدیل شد که در آن 62 درصد رای‌دهندگان در یک رفراندوم پاسخ منفی به طرح دادند. اسکیلز می‌گوید: «تصفیه آب اقدامی بسیار مهم است، اما از نظر سیاسی مشکل ایجاد می‌کند.»
به گزارش فرادید، کلارا لوگار، سخنگوی واتر کورپوریشن (شرکت تصفیه آب پرت و وسترن استرالیا) می‌گوید: «کمبود منابع آبی باعث شد تا مقامات تووومبا کمی عجله کنند. آن‌ها به سرعت قصد داشتند آب بازیافتی را وارد شبکه توزیع خانگی کنند و به مردم اجازه ندادند که با این ایده کنار بیایند. به گزارش فرادید به نقل از بی بی سی انگلیسی، شرکت واتر کورپوریشن البته از اتفاق رخ داده در شهر تووومبا درس عبرت گرفته و کمی سرعت خود را کند کرده‌اند.
نمک زدایی جهت تولید آب شیرین به انرژی زیادی نیاز دارد. برای تهیه آب شرب باید زحمت زیادی کشیده شود
مناطق شرقی استرالیا یکی از خشک‌ترین مناطق روی زمین است و تغییرات اقلیمی تنها شرایط را در آنجا بدتر کرده است. گادوآنی می‌گوید: «خشکسالی دامان این منطقه را گرفته و البته همه چیز طبق مدل‌های از قبل پیش‌بینی شده جلو رفته است. سال گذشته میلادی، تنها 72.4 میلیارد لیتر پشت سدهای شهر پرت (Perth) جمع شد و این میزان یک سوم مقدار کافی بود.»
واتر کورپوریشن برای جبران خشکسالی تصمیم گرفت تا پروسه نمک زدایی را در سال 2006 پیگیری کند. آن‌ها تصمیم گرفتند تا آب شور دریا را به آب شیرین تبدیل کنند. نمک زدایی هزینه‌بر اما موثر است. امروزه حدود 39 درصد آب شرب آن منطقه از طریق نمک زدایی، 43 درصد از آب‌های زیرزمینی و مابقی نیز از منابع دیگر به دست می‌آید. اما با توجه به تمدید خشکسالی و افزایش جمعیت ساکن، فاضلاب بازیافتی تنها چاره موجود است.
واتر کورپوریشن از مدل تصفیه آب اُرنج کانتیِ کالیفرنیا استفاده می‌کند تا این نوع آب دیگر برای مردم چندش آور نباشد. این شرکت در سال 2012، طرح آزمایشی سه ساله‌ای را تکمیل کرد که بتواند توسط آن قلب و ذهن مردم را تسخیر کند. تورهای مردمی و مقامات به سفره‌های آب این شرکت می‌رفتند تا شخصا از مجموعه دیدن کنند. این اقدامات نهایتا باعث شد تا 70 درصد مردم از فاضلاب بازیافتی پشتیبانی کنند.
اینک زمان گسترش کار رسیده است. واتر کورپوریشن بین سال 2013 تا 2014 توانست بیش از 10 میلیارد لیتر آب را برای شهر پرت استرالیا تصفیه کند. این شرکت بزرگ در سال آینده میلادی از طرحی رونمایی خواهد کرد که می‌تواند روزانه 14 میلیارد لیتر آب را تصفیه و وارد شبکه توزیع کند. این طرح قابلیت افزایش به 28 میلیارد لیتر آب را نیز در صورت نیاز خواهد داشت. در این صورت، فاضلاب بازیافتی یا همان طرح «از توالت به شیر آب» خواهد توانست که 20 درصد آب شرب شهر پرت استرالیا را تامین کند.
ضد خشکسالی
ترکیب بازیافت، نمک زدایی و - شاید مهمتر از همه - حفظ منابع طبیعى به شهر پرت کمک خواهد کرد تا در برابر هرگونه خشکسالی آسیب ناپذیر باشد. لوگار می‌گوید: «ما برای کشورهای دیگر به یک الگوی مورد مطالعه بدل شده‌ایم، زیرا نحوه تعامل با خشکسالی و تغییرات اقلیمی را به بهترین شکل مدیریت کرده‌ایم.»
به گزارش فرادید به نقل از بی بی سی انگلیسی، رویکرد چندجانبه‌ی این چنینی حیاتی است. اسکیلز می‌گوید: «یکی دیگر از منابع دست نخورده دیگر باران است. اگر بتوانیم آب بارانی که وارد جوی می‌شود را کنترل کنیم، می‌توانیم برای تمام شهر آب ذخیره کنیم.»
زیرساخت جمع‌آوری آب باران سال‌ها و شاید دهه‌ها زمان طلب کند. اما این رویه اصلا ساده نیست و باید آن را در عمل اثبات کرد.
نقاطی نظیر سنگاپور، بلژیک، ویندهوکِ نامیبیا و شهر ویچیتا فالز در شمال تگزاس قبلا طرح فاضلاب بازیافتی را پیاده کرده‌اند. اما افزایش جمعیت انسان‌ها در تمام نقاط جهان به رغم خشکسالی و تغییرات اقلیمی ما را به سوی فاضلاب بازیافتی سوق خواهد داد. اسکیلز می‌گوید: «چاره‌ای نیست.»
کمبود آب شرب در اغلب شهرهای بزرگ جهان نظیر کلان‌شهرهای آسیا و آمریکای جنوبی، منجر به شیوع انواع بیماری‌ها می‌شود. اسکِیلز در این رابطه می‌گوید: «دلیلش این است که آب‌های سطحی این شهرها توسط آب شبکه فاضلاب آلوده شده است.» اما نباید فراموش کرد که تصفیه آب آلوده به همان شیوه تصفیه آب شبکه فاضلاب می‌تواند صورت گیرد. از نظر فنی، این دو مشکل کاملا مشابه هم هستند.
فرقی نمی‌کند آن را چه بنامیم: تصفیه، بازیافت و یا طرح از توالت به شیر آب؛ در هر صورت ما به یک چیز اشاره می‌کنیم و آن «آب پاک برای همه» است.
منبع: BBC Wolrd
برای دریافت آخرین اخبار از طریق "تلگرام" به کانال اختصاصی «پرشین خودرو» telegram.me/persiankhodro بپیوندید.
نظر شما