به گزارش «پرشین خودرو»، دکتر بیوک تاجری افزایش نرخ جریمه های راهنمایی و رانندگی را از مهمترین عوامل بازدارنده روانی بروز تخلفات دانست و اظهارداشت: سطح جریمه نقدی باید در حدی باشد که در زندگی رانندگان، اثر معناداری داشته باشد. لذا افزایش نرخ جریمه ها باید حتی بیش از این حد باشد تا فرد متخلف جرات فکر کردن به تخلف را نیز نداشته باشد. وی تصریح کرد: افزایش نرخ جریمه ها عامل تاثیرگذار برای کاهش تخلفات در همه جوامع است. در بعضی کشورها مثل سوئیس کسی هنگام رانندگی با موبایل صحبت کند حتی زندانی می شود، در ایران نیز باید همینطور باشد زیرا جریمه زیاد در واقع باعث کاهش توان مالی سبد خانواده می شود و در نتیجه رانندگان مجبور هستند لااقل ملاحظه هزینه افراد خانواده خود را بکنند. لذا هرکس که تخلف می کند چه فقیر باشد، چه غنی باید تاوانش را پس دهد. عضو هیات علمی دانشکده روانشناسی دانشگاه آزاد کرج گفت: در افزایش نرخ جریمه ها بیشترین افزایش مربوط به مواردی است که باعث ایجاد حادثه یا تصادفات سنگین می شود، موارد دیگر افزایش چندانی نداشته است. این روانشناس عوامل مهم در رانندگی را در وحله اول جاده و عوامل محیطی مثل آب و هوا، لغزندگی معابر و همچنین کیفیت وسیله نقلیه و نقص فنی آن و در آخر عوامل انسانی و روانشناختی دانست. وی رفتار رانندگان را از لحاظ روانشناختی در ابعاد مختلف رفتاری، عاطفی، شناختی، حسی و حرکتی و اجتماعی قابل ارزیابی دانست و ادامه داد: خصوصیات فردی و رفتاری رانندگان نیز در رانندگی نقش بسزایی دارد. مواد مخدر، الکل، خواب آلودگی، ویژگی های شخصیتی و پرخاشگری از جمله مواردی است که رفتار رانندگان را تحت تاثیر قرار می دهد. تاجری همچنین فشارهای اجتماعی، بیکاری، فقر، مشکلات خانوادگی و مشکلات تحصیلی را نیز از موارد موثر در سبک رانندگی دانست. وی گفت: درصد کمی از افراد جامعه هیجان طلب هستند و نمی توان رفتار رانندگان را خیلی در گرو شخصیت آنها و غیرقابل کنترل دانست، بلکه این رفتارها کاملا قابل کنترل است، مگر در مواردی که رفتارهای غیرعادی و غیر ارادی باعث ایجاد تخلف و یا تصادف شده است. در اینصورت نیز باید بعد از جریمه، فرد را به مشاور و روانشناس هدایت کرد و تنها بعد از درمان قطعی، اجازه رانندگی به او داد. وی در تحلیل رفتار رانندگان از دیدگاه روانشناسانه، به توضیح نظریه «رفتارهای برنامه ریزی شده» پرداخت و گفت: قصد انجام یک رفتار، با سه عامل در ارتباط است که این سه عامل عبارتند از عامل نگرش (دید مثبت راننده نسبت به تخلف)، هنجارهای اجتماعی (بایدها و نبایدها و رفتارهای متخلفانه در جامعه) و در آخر عامل کنترل رفتاری (احساس فرد به توانایی انجام رفتار). اگر راننده احساس کند می تواند تخلف کند و کسی نیز متوجه تخلف او نیست، نگرش فرد نسبت به تخلف مطلوب تر و قصد انجام آن رفتار بیشتر می شود و به مرور آن رفتار برای فرد به ارزش و بعد به هنجار ذهنی تبدیل می شود. منبع: ایسنا