به گزارش «پرشین خودرو»، علاقمندان به سه خودروی اصیل آمریکایی فورد موستانگ، شورولت کامارو و دوج چلنجر, آنها را تنها برای رانندگی آرام در شهر‌ها خریداری نمی‌کنند پس خودروهای اینچنینی به راحتی می‌توانند به سرعت‌های بالا دست یابند. ممکن است با خود فکر کنید که خودرویی مانند چلنجر هلکت که 707 اسب‌بخار قدرت دارد حتماً دارای بیشترین لوازم ایمنی و بهترین حالت طراحی پلتفرم و شاسی برای دریافت ضربات ناشی از تصادفات است، اما باید گفت در طی تست‌هایی که سازمان ایمنی بزرگ‌راه‌های آمریکا (IIHS) بر روی این خودرو‌ها انجام داده است، هیچ کدام از آنها نتوانسته‌اند به حدنصابِ مورد نظر این سازمان دست یابند.

آدریان لاند، ریاست سازمان IIHS در همین مورد گفت: «این خودروها دارای موتورهایی با توانایی بالا هستند و نسبت به بقیه خودروها با سرعت بیشتری رانده می‌شوند و طبیعتا در هنگام تصادف نیز سرعت بالایی دارند پس شما انتظار دارید که دارای درجه‌ی محافظت بالایی از سرنشینان در هنگام تصادف باشند که متاسفانه هیچ‌کدام از آنها نتوانستند به بالاترین میزان ایمنی دست یابند.»

در این تست ها که با سرعت 40 مایل یا 64 کیلومتر در ساعت به طور یکسان بر روی هر مدل انجام شد، فورد موستانگ توانست بهترین نتایج را بدست آورد که از مجموع پنج تستی که روی آن انجام شد تنها در یکی از آنها به نمره‌ای کمتر از حداکثر رسید. این نتیجه تنها 1 پله عقب‌تر از حداکثر امتیاز است. شورولت کامارو در این تست با بدست آوردن یک امتیاز "قابل قبول" نه "خوب" به مقام دوم رسید. این خودرو در میزان مقاومت سقف دارای کاستی‌هایی است. البته با نبود سیستم جلوگیری از تصادف امتیاز دیگری نیز از آن کم شد.

اما دوج چلنجر با ثبت نتایجی نه‌چندان مناسب به رده‌ی آخر رضایت داد. در تستی بسیار مشکل به نام Small Overlap Front که به تازگی به تستهای تصادف IIHS اضافه شده نمره‌ی "لب مرز" را بدست آورد. در این تست قسمت بسیار کوچکی از کاپوت جلو ( به طور دقیق یک‌چهارم از عرض اتومبیل) با سرعت 64 کیلومتر به مانعی برخورد می‌کند. چلنجر در قسمت‌های دیگر مانند میزان مقاومت سقف و  محافظت از سر نیز امتیازی بالاتر از " قابل قبول" دریافت نکرد.

این امتیازات احتمالا برای چلنجری که دارای قدیمی‌ترین فرم شاسی و کهنه‌ترین فرم بدنه است خیلی عجیب نیست. هشت سال است که چلنجر با بروزرسانی‌های مهم و مختلفی تولید می‌شود اما به راحتی می‌توان اثرات پیشرفت تکنولوژی و ایمنی را در طی این سال‌ها در موستانگ و کامارو مشاهده کرد؛ زیرا هر دوی آنها در طی یک سال اخیر به طور کامل از نو طراحی شده‌اند. البته چلنجر تنها خودرویی نیست که در این تست سخت مردود شده است. پیش از این نیز خودروهایی چون هوندا فیات، مزدا CX-9 هم در این تست رد شده بودند که در پی آن مزدا در جوابیه‌ای رسمی توضیح داد که خودروی CX-9 قبل از وضع این تست طراحی شده که برای مدل آینده برای گرفتن بالاترین امتیازات به طور حتم از آن پیروی خواهیم کرد.

شاید با دیدن عنوان مطلب شما هم به این موضوع رسیده‌اید که تعریف ایمن نبودن یک خودرو تفاوتی بسیار در کشور‌های مختلف دارد. سازمان IIHS در بیانیه‌‌ی رسمی همین تست اعلام کرد که «ممکن است شخصی در تصادف با چلنجر مجروح شود» و با خواندن این جمله به یاد تست تصادف خودروهای هندی می‌افتیم که از هفت خودروی حاضر، مجموعاً حتی یک ستاره هم در بین‌شان پدیدار نشد! و این موضوع به راحتی نشان از تفاوت زمین تا آسمان تعریف ایمنی در کشوری پیشرفته و تفاوتش با کشورهایی نظیر هند و ایران است.

برای مثال در آمریکا تمام خودروهای تولیدی و وارداتی باید حداقل نمره‌ی قابل قبول را برای دریافت مجوز‌های عبور و مرور در کشور دریافت کنند در حالی که در کشورمان به سختی خودرویی با 2 ستاره‌ی ایمنی تولید می‌شود و بعد از دیدن هر حادثه‌ی تصادف به خود می‌گوییم که طرف شانس آورد که زنده‌ است!

یکی از مهمترین دلایل این تفاوت‌ها نبود تولیدات جهانی و صادر نشدن خودروهای تولیدی ایران به سایر کشور‌های پیشرفته‌ی جهان است؛ زیرا اگر یکی از ساخته‌های وطنی به یک کشور پیشرفته می‌رسید آنها با انجام تست‌های مختلف بر روی آن، نقاط ضعفش را به گوش تولید‌کنندگانش می‌رساندند تا با رفع آنها، دوباره برای صادر کردن محصولاتشان تلاش کنند. اما تا وقتی خودروهای مونتاژ شده در ایران فقط در همین بازارِ داخلی به فروش می‌رسند هیچگاه هیچ پیشرفتی در مسئله‌ای مانند ایمنی را شاهد نخواهیم بود. زیرا در ایران سازمان و قانونی برای نظارت دقیق و در حد استانداردهای جهانی در زمینه‌ی ایمنی وجود ندارد. در حالی که سازمان هایی مانند IIHS و NCAP به دنبال روش‌هایی برای رساندن ایمنی خودروها به حداکثر خود هستند، در کشورمان خودروهایی تولید می‌شوند که حتی ایربگ راننده جزو لوازم لوکس آن محسوب می‌شود!

منبع: زومیت