به گزارش «پرشین خودرو»، این گروه از رانندگان معتقد بودند که این محصولات گران فروخته شده و یا خدمات پس از فروش مناسبی ندارند. دقیقا وضعیت مشابهی که برای هوو به وجود آمده بود و دردسر بزرگی را برای خودروساز به وجود آورده بود. با این تفاوت که این بار کیفیت محصول چندان مورد اشاره رانندگان نبود. اما آیا موضوع بالا بودن قیمت و یا وضعیت خدمات پس از فروش می تواند بهانه ای برای تجمع رانندگان محصولات نیسان دیزل باشد؟ طبیعی است که خریدار قبل از تصمیم گیری برای خرید شرایط کامل آن را مطالعه و وویژگی های محصول را در برابر دیگر محصولات موجود در بازار و همچنین شرایط کلی خدمات پس از فروش و گارانتی مقایسه کرده است. در چنین شرایطی این طور به نظر می رسد که خریدار آگاهانه تصمیم گرفته و محصول مورد نظر خود را خریداری کرده است. اما اکنون و با گذشت چند سال از زمان خرید خریداران محصولات نیسان دیزل به وضعیت خدمات پس ارز فروش و یا گران بودن آن اعتراض کرده اند. گرچه در علم تجارت همیشه حق را به مشتری می دهند و از آن به عنوان سرمایه یاد می کنند، اما باید اصل موضوع را مدنظر قرار داد. چه بسا این اعتراضات تنها چند روز پس از اعتراضات رانندگان هوو مشاهده شده است. اعتراضاتی که حتی پای پلیس و دستگاههای قضایی را به میان آورد و تا مسدود شدن حساب های شرکت ایران خودرو دیزل پیش رفت و در عین حال بازتاب رسانه ای وسیعی را به دنبال داشت. حال این سوال مطرح می شود که چطور مالکین محصولات نیسان دیزل دوباره و در شرایطی که موضوع کشنده های هوو هنوز داغ است به یاد گرانفروشی و یا خدمات پس از فروش نامناسب افتاده اند؟ آیا آنها هم در تلاشند تا از این آب گل آلود ماهی بگیرند؟ در کنار این فرضیه مساله دیگری هم وجود دارد و باید کمی به گذشته نگاه کرد. محصولات T300 دانگ فنگ (نیسان دیزل) در سال 83 تمام تاییدیه ها و مجوزهای ورود به بازار کشور را اخذ کرده و قرارداد آن توسط مدیریت قبلی شرکت سایپا دیزل منعقد شده است. البته در همان زمان نیز اعتراضاتی نسبت به وضعیت کیفی این محصول مطرح می شد، تا اینکه با روی کار آمدن علی ملک به عنوان مدیرعامل جدید، تصمیماتی مبنی بر عدم همکاری با این خودروساز گرفته شد. تا آنجا که طرف چینی پیشنهاد همکاری برای تولید نسل جدید و با کیفیت این محصول با عنوانT375 در ایران و با مشارکت سایپا دیزل را مطرح و پس از مطالعات کارشناسی دقیق این هدف محقق شد. به طوری که هم اکنون این محصول با نام البرز و با کیفیتی بالاتر نسبت به محصول قبلی در ایران تولید می شود. طبق آخرین گزارش ها نیز نمره منفی این محصول از منفی 140 به 56 رسیده و روند رو به بهبودی را دنبال کرده است. اما آنچه اکنون به عنوان اعتراض دارندگان محصولات نیسان دیزل مطرح می شود در حقیقت به محصول کنونی برنمی گردد و بسیاری از این رانندگان دوران گارانتی را به اتمام رسانده و در عین حال اقساط پرداختی آنها به شرکت فروشنده محصول معوق مانده است. به طوری که حتی مسوولان این شرکت معتقدند که این گروه از رانندگان کاملا شناخته شده هستند و طی سالهای اخیر هر از چندگاهی اعتراضات خود را به شیوه های مختلف مطرح کرده اند. اکنون نیز به واسطه رویداد های پیش روی هوو بستر جدیدی برای ادامه اعتراضات آنان به وجود آمده است. طبیعی است که در چنین شرایطی حداقل انتظار از دستگاههای اجرایی ذیربط آن است که با موشکافی بیشتری در این رابطه تصمیم گیری کنند. در عین حال نمی توان از کنار مشکلات رانندگانی که با درآمدهای این محصول ارتزاق می کنند را نادیده گرفت. در مقابل شرایط خودروساز نیز به گونه دیگری است و تصمیم به واردات این محصول از سال 83 در زمان مدیریت قبلی گرفته شده و این اعتراضات نییز معطوف به گذشته است. بنا براین تصمیم گیری در این رابطه نیازمند تدقیق و هوشمندی بیشتری از سوی دستگاههای اجرایی ذی ربط است. تصمیمی که هزینه های آن را نه مردم بپردازند و نه مدیران جدید صنعت خودرو.