به گزارش «پرشین خودرو»، ارزیابی تاثیر پرداخت نشدن این بدهی معوقه بر شکل فعالیت قطعه‌سازان، راه‌حل‌های عملی موجود برای پرداخت آن توسط خودروسازان و تفاوت میان قطعه‌سازانی که طلب خود را دریافت کرده‌اند و آنهایی که مدت‌هاست منتظر کوچک‌ترین نشانه‌های پرداخت هستند، موضوعاتی است که حمیدرضا رعنایی، نایب‌رئیس انجمن تخصصی صنایع همگن نیرومحرکه و قطعه‌سازی و بهرام شهریاری، فعال صنعت قطعه‌سازی در گفت‌وگو با روزنامه «دنیای خودرو» در پاسخ به سوالات مطرح‌شده در این زمینه درباره آنها توضیحاتی ارائه کردند.
حمیدرضا رعنایی، نایب‌رئیس انجمن تخصصی صنایع همگن نیرومحرکه و قطعه‌سازی
پرداخت بدهی به قطعه‌سازان با بی‌عدالتی همراه است
به نظر می‌رسد موضوع بدهی‌های معوقه خودروسازان به قطعه‌سازان همچنان حل‌نشده باقیمانده است. تاثیر این بدهی بر شکل فعالیت قطعه‌سازان به چه شکل ارزیابی می‌شود؟
در واقع چند سال است خودروسازان به قطعه‌سازان بدهکارند و سال‌به‌سال بر میزان این بدهی اضافه می‌شود. همین امر منجر به کاهش توان حرکت قطعه‌سازان شده است. اساسا این دلیلی است که باعث می‌شود قطعه‌سازان نتوانند تکنولوژی و فن‌آوری تولید خود را به‌روز کنند و به‌دنبال آن نیز نتوانسته‌اند بدهی خود به بخش‌های زیرمجموعه را بپردازند. به این ترتیب امکان حرکت رو به جلو برای رسیدن به افقی بهتر در آینده از آنها سلب شده است. به این ترتیب قطعه‌سازانی که برای ایجاد تعامل و همکاری با شرکت‌های قطعه‌ساز خارجی در تلاش هستند نیز در این مسیر با مشکلات زیادی مواجه می‌شوند.
امضای قراردادهای اخیر با شرکت‌های خارجی می‌تواند نحوه تعامل خودروسازان داخل را با قطعه‌سازان تغییر دهد؟ در واقع آیا مشخص است نقش قطعه‌سازان در تولیدات آتی چه میزان خواهد بود؟
در این زمینه باید بگویم با توجه به قراردادهای جدید خودروسازان با شرکت‌های خارجی، در ظاهر این‌طور به نظر می‌رسد نیاز خودروسازان به قطعه‌سازان کاهش یافته است. چون طبق قراردادهای تازه امضاشده، بخشی از نیاز تولید خودرو توسط شرکت‌های خارجی طرف قرارداد تامین می‌شود. این شرایط در حال حرکت به سمتی است که فقط برخی قطعه‌سازان بزرگ‌تر کشور طرف قرارداد خودروسازان قرار می‌گیرند و مدیران این قطعه‌سازی‌های بزرگ همان کسانی هستند که اعلام می‌کنند برای دریافت طلب قطعه‌سازان، نباید خودروسازان را تحت فشار قرار داد و باید شرایط دشوار آنها را درک کرد. ضمن اینکه به‌طور کلی هنوز تکلیف دقیق چگونگی همکاری قطعه‌سازان و سهم مشخص آنها به صورت عملی در قراردادهای امضاشده با خودروسازان خارجی با ابهامات زیادی مواجه است.
در زمینه دریافت بدهی از خودروسازان، آیا شرایط همه قطعه‌سازان به یک شکل است؟ یا بعضی از آنها طلب خود را دریافت کرده‌اند، اما برخی هنوز در این زمینه موفق نبوده‌اند؟
قطعه‌سازهای بزرگ که در حال همکاری با خودروسازان هستند سود مناسبی از این همکاری نصیب‌شان می‌شود. این قطعه‌سازان یا پول خوبی از خودروسازان می‌گیرند یا ثبت سفارش‌های آنها به شکلی است که منافع‌شان ایجاب می‌کند در رابطه با موضوع بدهی‌ها از خودروسازان دفاع کنند. بدهی خودروسازان به قطعه‌سازان واقعیتی است که چندسال است وجود دارد و باید پرداخت شود.
چه راه‌هایی برای پرداخت این بدهی پیش پای خودروسازان قرار دارد و آنها در چه شرایطی ملزم می‌شوند این بدهی را بپردازند؟
بله. راهکارهای مشخصی برای پرداخت این بدهی تعیین شده، با این وجود چرا تاکنون هیچ یک از آنها به صورت موفق مورد اجرا قرار نگرفته است؟ دلیل این مساله این است که ظاهرا خودروسازان اعتقادی به تسویه بدهی خود ندارند. چون اگر امروز شرایطی ایجاد شود که خودروسازان محتاج قطعه‌سازان داخل و تعاملات‌شان با شرکت‌های خارجی دچار مشکل شود، تمام تلاش خود را برای جلب رضایت قطعه‌سازان جهت ادامه همکاری به کار خواهند بست. اما تا زمانی که این نیاز وجود ندارد، متاسفانه خود را متعهد به پرداخت این بدهی نمی‌دانند.
من این مساله را با قطعیت می‌گویم. چون حدود یک سال گذشته تیراژ تولید و فروش خودروسازان نسبت به قبل بالا بود، بنابراین اوضاع مناسبی برای پرداخت بدهی خود به قطعه‌سازان داشتند، اما قدمی در راستای حل این مشکل برنداشتند. از طرفی خودروسازان باید از این دیدگاه به این مساله نگاه کنند که می‌توانند پس از پرداخت بدهی خود، مجددا قطعات جدید بگیرند، در واقع این پرداخت می‌تواند نقش سرمایه در گردش را ایفا کند. در این صورت تاریخ بدهی‌های قدیمی هم به‌روز می‌شود و هر روز بر میزان آن افزوده نخواهد شد. این در حالی است که با انتقال این سرمایه و بودجه به بخش قطعه‌سازی، آنها می‌توانند از تکنولوژی و فناوری روز نیز برای تولیدات جدید خود استفاده کنند و پیامد آن، کاهش قیمت تمام‌شده تولید و ارتقای کیفیت محصولات خواهد بود.
بهرام شهریاری
فعال صنعت قطعه‌سازی
جلب‌نظر 80درصد قطعه‌سازان با پرداخت 20 درصد بدهی توسط خودروسازان
ارزیابی شما از مساله تاخیر طولانی در پرداخت بدهی خودروسازان به قطعه‌سازان چیست؟ در صورت پرداخت بدهی توسط خودروسازان، اوضاع و شرایط در قطعه‌سازی چه تغییری خواهد کرد؟
در واقع پرداخت ۲۰درصد از بدهی خودروسازان به قطعه‌سازان باعث می‌شود ۸۰درصد از مطالبات واحدهای قطعه‌ساز کوچک تسویه شود. این در حالی است که ۸۰درصد از مطالبات، مربوط به ۲۰درصد از قطعه‌سازان بزرگ است. در چنین شرایطی، امروز مناسب‌ترین مسیر پرداخت مطالبات قطعه‌سازان زمانی است که قطعه‌ای تحویل داده می‌شود. این در حالی است که متاسفانه در پرداخت مطالبات قطعه‌سازان به میزانی تاخیر رخ داده است که نحوه دریافت مطالبات تبدیل به عدالت‌خواهی می‌شود. سال‌هاست موضوع کاهش زمان پرداخت مطالبات قطعه‌سازان مطرح است. شواهد موجود نشان‌دهنده این است که زمان پرداخت مطالبات برخی قطعه‌سازان از یک سال نیز گذشته است و تاخیر زیادی دارد. از این‌رو اقدام خودروسازان در پرداخت مطالبات تا حدودی بر شرایط نقدینگی و بهبود مالی قطعه‌سازان تاثیر گذاشته است اما همچنان به شرایط مطلوبی در این زمینه دست نیافته‌ایم.
راهکارهای پیشنهادی شما برای حل این مشکل و دریافت طلب قطعه‌سازان از خودروسازان چیست؟
باید گفت قطعه‌سازان داخلی باید از سیستم و مکانیزم مناسب برخوردار باشند. این در حالی است که واحدهای کوچک قطعه‌سازی قادر به تامین چنین مکانیزمی نیستند. بارها بر این مساله تاکید کرده‌ام که ایجاد کنسرسیوم می‌تواند به قطعه‌سازان کمک و در هر زمینه و هر بعدی، مسائل و مشکلات را با قدرت بیشتر و راحت‌تر برطرف کند.
زمانی که قطعه‌سازان کوچک و متوسط اقدام به تشکیل کنسرسیوم کنند، نه‌تنها وصول و دریافت بدهی از خودروسازان تسهیل می‌شود، بلکه هزینه‌های بالای قطعه‌سازان کاهش می‌یابد و به‌دنبال آن هزینه تولید قطعه نیز کاهش خواهد یافت. همچنین هزینه تحقیق و توسعه برای افزایش کیفیت و بازاریابی برای فروش محصولات به‌منظور صادرات در بین اعضای کنسرسیوم تقسیم و این موضوع به نفع قطعه‌سازان تمام می‌شود. همچنین در صورت تشکیل کنسرسیوم، قیمت تمام‌شده تولید کاهش پیدا می‌کند و تولید در تیراژ بالا و اقتصادی خواهد بود.
منبع: دنیای خودرو
نظر شما