به گزارش«پرشین‌خودرو» به نقل از پانا، اولین راننده زن بی آر تی مدتی است که از شرکت اتوبوس رانی بیرون راننده شده است. او که چند سال پیش نشان اولین راننده زن اتوبوس خط را بر سینه داشت حالا مدتی است به اجبار خانه نشین شده است. فرحناز شیری اولین راننده خطوط BRT مسیر میدان آزادی دپوی شرق به همراه 30 زن راننده دیگراز شرکت واحد رانده شده‌اند و خود دلیل این بازخرید اجباری را نمی‌دانند. شیری می‌گوید: 20 شهریور سال 86 وارد شرکت و احد شدم. آن زمان مدیر عامل اتوبوسرانی بیژنی بود و حمایت و پشتیبانی او باعث حضورمن در شرکت واحد شد. ادامه همکاری من با اتوبوسرانی ادامه داشت تا 20 اسفند ماه سال 88. در این مدت 6 ماه از قرار داد من گذشته بود کسی نیز به در خواست‌هایم برای تمدید قرار داد توجهی نمی‌کرد. او ادامه می‌دهد: سرانجام قرار بر این شد که قرار‌دادی جدید با من بسته شود در حالی بر اساس قانون کار قرار داد گذشته باید تمدید می‌شد. شیری می‌گوید: 5 راننده زنی که پس از من در اتوبوسرانی مشغول به کار شدند رسمی شده بودند و من هنوز بلاتکلیف بودم. با وجود دوندگی‌های بسیار و نامه‌نگاری‌ها همچنان از رسمی شدنم امتناع کردند. این وضعیت ادامه داشت تا 10 اردیبهشت ماه که حکم اخراج من صادر شد. شیری با حکم دادگاه دوباره به کار باز می‌گردد اما تا تیر‌ماه که او به همراه سی زن دیگر که در این خط آزادی –دپوی شرق فعالیت می‌کردند اتوبوس‌هایشان را تحویل ندادند و ریالی از حق بیمه‌اش را پرداخت نکرده‌اند. شیری که بیمار است، می‌گوید: حتی دفترچه بیمه ندارم و امکان پرداخت هزینه‌های درمان خود را هم ندارم. او که 4 ماه است بیکار است، می‌گوید: یک روز که رفتم ماشین را تحویل بگیرم دیدم جلوی تعرفه من را گرفته‌اند. سی زن دیگری که به همراه من بیکار شده‌اند بیشترشان از زنان سرپرست خانواده هستند و قبل از رسیدن مهلت قرار‌دادهایشان مجبور به باز خرید شده‌اند. یکی از این رانندگان زن که در راهروهای شورای شهر به دنبال گرفتن حق نادیده گرفته شده‌اش است، می‌گوید: مسئولان حمل ونقل و ترافیک زمانی وعده استفاده رانندگان زن در خطوط را می‌دانند و ما به این امید، آینده شبانه روز می‌راندیم اما حالا حتی به ما نمی‌گویند چرا ما را از کار بیکار کرده‌اند. حالا سوال ما از شهردار تهران این است که آیا شما با فعالیت زنان مخالف هستید؟ شیری که در روز حمل و نقل لوح تقدیر از دست شهردار گرفته است می‌گوید: باید مشخص شود چرا آن زمان از ورود ما حمایت کردند و حالا بی‌توجه به رای دادگاه از پذیرفتن ما سر باز می‌زنند. شیری به یاد گذشته‌ها می‌گوید: هر روز ساعت 6:30 صبح اتوبوس اسکانیای خود را تحویل می‌گرفتم و 12 ساعت بدون وقفه مسافران را جا به جا می‌کردم. او که رانندگی همه نوع ماشین‌های سنگین را تجربه کرده است، نصیحت پدرش را در زمانی که می‌خواست برای نخستین بار پشت فرمان این اتوبوس‌های قرمز رنگ بنشیند به خاطر می‌آورد و می‌گوید: وقتی قرار شد به عنوان راننده اتوبوس در خط BRT مشغول به کار شوم، پدرم به من گفت که درست است که سال‌ها در جاده و بیابان رانندگی کرده‌ای و در این زمینه تجربه کافی داری اما باید بدانی که قرار است به محیطی مردانه وارد شوی که کار در آن، سختی‌های خاص خودش را دارد که گاه مردان را هم عاجز می‌کند. اما من به اصرار قانعش کردم که از برخوردهای بد احتمالی نمی‌ترسم و از سختی‌هایش هم استقبال می‌کنم. در واقع در این راه قدم گذاشتم تا به نوعی جاده صاف کن بقیه زنانی باشم که می‌خواهند به عنوان راننده اتوبوس در شهر تهران کار کنند اما بعد از چند سال حالا این‌گونه رانده می‌شویم.