به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، ورود برندهای مطرح اروپایی به بازار ایران اگر تبدیل به یک فرصت برای توسعه صنعت خودرو شود باید مورد حمایت همه جانبه دولت قرار گیرد اما اگر قرار باشد تنها برای فروش محصولات قدیمی این شرکت‌ها در بازار گران قیمت ایران از آن بهره گرفت، بهتر است که آن را در نطفه تعطیل کرد.
اما خدمات پس از فرش در صنعت خودرو نیز از آن دست فعالیت هایی است که در کشور ما تنها به عنوان گارانتی و وارانتی به آن نگاه می شود و توجه اصلی به مقوله قبل از آن یعنی ایجاد بازار فروش است.
در کشورهای اروپایی به رغم اینکه 50 درصد درآمد خودروساز از محل فروش خودرو است اما 13 درصد سود تعریف شده برای این فروش وجود خواهد داشت اما در مورد خدمات پس از فروش که تنها 30 درصد درآمد خودرساز را ایجاد می کند، سود 50 درصد است و این نشان می دهد که خدمات پس از فروش می تواند به عنوان یک سیستم سود آور و مجزا از فروش دیده شود.
رادین پیمان فر کارشناس حوزه خدمات پس از فروش، در گفت وگو با خبرنگار پرشین خودرو، با تایید موارد در خصوص وضع حوزه خدمات پس از فروش در کشور و تفاوت های آن با کشورهای صنعتی اظهار داشت: متاسفانه در ایران حوزه خدمات پس از فروش سودآور نیست چرا که مواردی همچون واردات قطعه با هر کیفیت توسط شرکت ها و افراد متفرقه روال طبیعی کار را به دلیل برخی زد و بندهای پشت پرده و فرار از پرداخت تعرفه و هزینه های گمرکی، تغییر داده و قیمت تمام شده را در مقابل قیمت شرکت های واردکننده و خودروساز کاهش می دهد.
پیمان فر ادامه داد: مشکل دوم در خدمات پس از فروش هزینه ای است به نام ارزش افزوده که شرکت های اصلی و نمایندگان از مشتری ها باید دریافت کنند اما شرکت ها و مغازه داران متفرقه این هزینه را دریافت نمی کنند بنابراین بازهم مشتری با این دیدگاه که ارزان تر خرید کند به سراغ غیر اصلی ها می رود و از شرکت های اصلی خرید کمتری دارد.
وی، بحث فرهنگی را نیز در مورد حوزه خدمات پس از فروش و سودآور نبودن آن مهم دانست و اضافه کرد: مشتریان ایرانی فکر می کنند اگر به نماینده رسمی مراجعه کنند هم وقت بیشتری را باید برای دریافت خودروی خود صرف کنند و هم هزینه آن از مغازه داران بیشتر خواهد بود. برای رفع این دیدگاه باید کار فرهنگی انجام شود تا مردم تفاوت نماینده رسمی و فروشگاه متفرقه را با تمام مزیت های ممکن درک نمایند.
دکتر پیمان فر، در خصوص دلایل مشتاق بودن برندهای خودروسازی برای دخالت مستقیم در بحث خدمات پس از فروش افزود: از آنجایی که در بحث خدمات و قطعه سود بسیار وجود دارد، برندهای خارجی سعی می کنند این سود را نیز سهم خود کرده و به همین دلیل در قراردادهای خود این شرط که قطعه و کار خدمات نیز باید با محصولات برند خودشان رخ دهد را می گنجانند.
این کارشناس داخلی تاکید کرد: البته اینکه خود شرکت مادر در بخشی از قطعات مانند قطعات مربوط به ایمنی خودرو مستقیما وارد عمل شود بسیار خوب است و بنده نیز از آن حمایت می کنم. اما برای تولید سایر قطعات می توان از توان تولیدکننده داخلی بهره برد کما اینکه اگر داخلی ها بتوانند در قطعات اصلی نیز کیفیت و قیمت مناسب ارائه کنند، اولویت ما استفاده از آنها خواهد بود. البته در حال حاضر الزامات شرکت های مادر، ما را از خرید از قطعه ساز داخلی منع می کند.
وی با اشاره به این مطلب که خودروسازان جهانی در حال حرکت به سمت سیستم Just in Time یا JIT هستند تصریح کرد: باید هر چیز در همان لحظه که نیاز است در دسترس باشد و زنجیره تامین به گونه ای کار کند که اساسا چیزی به نام انبار کردن و موجودی سازی وجود نداشته باشد و در لحظه قطعه تامین شود. البته این خیلی رویایی است و در شرایط فعلی برای ما کمی غیر قابل تصور خواهد بود.

با حمایت دولتی؛ می توان قطعه سازان قوی داشت
پیمان فر در خصوص وضع قطعه سازان داخلی اظهار کرد: این صنعت حال و روز خوبی ندارد زیرا از نظر سرمایه در گردش و دریافت طلب هایش از صنعت بالادستی یعنی خودرو مشکل داشته و همین موجب شده است نتواند به موقع رشد کند.
وی افزود: کشور ما دارای زنجیره تامین با روال معمول نیست آن هم به دلیل اینکه تامین کننده و قطعه ساز نمی تواند بر اساس یک برنامه از پیش تعیین شده حرکت و تولید داشته باشد.
پیمان فر متذکر شد: سیستم کاری ما با شرکت های خارجی بسیار روشن است و در لحظه می دانیم که پس از سفارش یک لیست قطعه، در چه تاریخی 80 تا 90 درصد سفارش را تحویل خواهیم گرفت و این یعنی برنامه ریزی مناسب برای توزیع قطعات در نمایندگی ها که می تواند به افزایش سطح رضایت مشتری از خدمات دریافتی ما کمک کند.

رنو پرچم دار سرمایه گذاری در صنعت قطعه سازی ایران
وی در خصوص ورود شرکت های مادر برای سرمایه گذاری مستقیم در قطعه سازی ایران تاکید کرد: رنو اولین شرکتی است که این مهم را کلید زده و به عنوان نمونه شاسی تندر90 را در داخل و با تمام استانداردهای خود و با نظارت کامل تولید می کند و این یعنی تولید در داخل کشور ما مزیت هایی دارد که حتی رنو نیز علاقه مند به استفاده از آن ها است.
این کارشناس ارشد حوزه خدمات پس از فروش خودرو تصریح کرد: ما در ایران به یک اراده نیاز داریم برای استفاده از دانش و سرمایه شرکت های مادر، و این مهم هر زمان که ایجاد شده سایر مشکلات قابل رفع خواهد بود اما این اراده هنوز در داخل وجود ندارد!

کار کردن با قطعه سازان کوچک اما توانا بهتر است
پیمان فر همچنین در خصوص بحث ادغام قطعه سازان با یکدیگر و تبدیل شدن به مجموعه سازان بزرگ، ضمن مخالفت با این طرح گفت: وقتی شما به صورت مجزا با تولیدکنندگان بیشتری سر و کار داشته باشید، بسیار بهتر است تا اینکه بخواهید با 2 یا 3 مجموعه ساز فعالیت کنید.
وی توضیح داد: رقابتی که بین چندین قطعه سازی وجود خواهد داشت بیشتر از رقابت بین 2 مجموعه ساز است و این رقابت به نفع کیفیت و قیمت تمام شده محصول خواهد بود.
وی افزود: البته در کشورهای صنعتی مانند فرانسه، مجموعه ساز ها وجود دارند و شرکت ها در این مجموعه سازهای بزرگ سرمایه گذاری مستقیم می کنند اما در ایران این مهم نمی تواند رخ دهد چون خودروسازان در قطعه سازی سرمایه گذاری نمی کنند.

داخلی سازی خودرو توسط شرکت های مادر در ایران یک الزام است
پیمان فر در خصوص مزیت های سرمایه گذاری در ایران گفت: نیروی متخصص و ماهر ارزان، دسترسی آسان به انرژی و ... را می توان یک مزیت خوب برای سرمایه گذاران خارجی برای ورود به بازار ایران دانست اما من اعتقاد دارم خودروسازان نیازی به شنیدن مزیت های ایران ندارند زیرا آنها ملزم به تولید در داخل هستند.
وی بیان کرد: در تمام قراردادهای بسته شده بر این نکته تاکید شده است که باید حداقل با 40 درصد داخلی سازی خودرو در بازار ایران توزیع شود و این یعنی الزام، و اختیاری نیست و شرکت مادر اجبار دارد که حداقل هایی را انجام دهد.
این کارشناس صنعت خدمات پس از فرش خودرو خاطرنشان کرد: وقتی شرکت های مادر در ایران سرمایه گذاری کنند، این دلگرمی برای شرکت ها و نمایندگان ایجاد می شود که حواس شرکت مادر به بازار و اهمیت آن هست.