به گزارش پرشین خودرو به نقل اززومیت، تیمی از محققان دانشگاه ونکوور و مک‌گیل کانادا در مقاله‌ی خود به بررسی تأثیرات جغرافیا و رفاه در میزان شادی و رضایتمندی افراد پرداختند؛ آن‌ها ۴۰۰ هزار نفر کانادایی را در نظرسنجی خود شرکت دادند تا میزان رضایتمندی در مناطق مختلف این کشور را ارزیابی کنند.
این محققان توانستند در مقایسه‌ی داده‌ها با یکدیگر، پاسخ‌های بهتری پیدا کنند و به این نتیجه برسند که کدام عوامل می‌تواند با شادی افراد جامعه بیشتر مرتبط باشد. به‌عنوان مثال آیا جوامع شادتر، الزاما ثروتمندتر هستند؟ آیا افراد تحصیل‌کرده شادتر هستند؟ افراد مذهبی چطور؟
یافته‌های محققان توانست ارتباط قابل توجهی بین تراکم جمعیت در یک منطقه و سطح شادی افراد آن پیدا کند. هنگامی که آن‌ها ۱۲۱۵ منطقه را رتبه‌بندی کردند، به این نتیجه رسیدند که تراکم متوسط جمعیت در ۲۰ درصد غمگین‌ترین مناطق، ۸ برابر بیشتر از ۲۰ درصد شادترین جوامع است. به بیان دیگر در مناطقی که از لحاظ ابعادی کوچک‌تر بود افراد از شادی و رضایت بیشتری برخوردار بودند. در جمع‌بندی این مقاله آمده است:
زندگی در مناطق شهری به‌مراتب از شادی و رضایت کم‌تری برخوردار است.
می‌توانید این اثر را در نقشه‌ی زیر که نشان‌دهنده‌ی مناطق اطراف تورنتو است، مشاهده کنید:
سطح شادی در شهرهای کانادا
در این میان، مناطق پرتراکم مانند تورنتو، همیلتون و کیچنر نسبت به مناطق ساحلی کم‌جمعیت‌تر خوشحالی کم‌تری داشتند.
در این بررسی، احساس شادی با پرسیدن سؤالاتی ارزیابی و بسته به میزان رضایتمندی افراد به آن‌ها نمرات ۱ تا ۱۰ داده می‌شد؛ در سراسر کانادا، نمره‌ی میانگین جامعه بین ۷.۰۴ تا ۸.۹۴ گزارش شد؛ جالب اینکه محدوده‌ی این نمرات نزدیک به هم است. البته در این میان کانادایی‌هایی بودند که به سطح رضایت خود از زندگی نمره‌ی زیر ۵ دادند؛ اما تعداد آن‌ها فقط ۵ درصد جامعه‌ی آماری بود. نتیجه‌گیری دیگری که از نمرات نزدیک به هم در این نظرسنجی می‌توان داشت، پیوستگی سطح شادی در کانادا است. سؤال اصلی این است که چه عاملی مردم بعضی از مناطق را نسبت به نواحی دیگر شادتر می‌کند؟
نویسندگان این مقاله در مطالعه‌ی خود به این نتیجه رسیدند که در جوامع شادتر افراد زمان کم‌تری صرف رفت و آمد می‌کنند، هزینه‌ی مسکن کم‌تری می‌پردازند و جمعیت خارجی‌نشین این مناطق کم‌تر است؛ علاوه بر این، آن‌ها متوجه شدند که در جوامع شادتر، افراد کم‌تر محل زندگی خود را تغییر می‌دهند و بیشتر به شرکت در مراسم مذهبی کلیسا تمایل دارند. در واقع در این جوامع، افراد نوعی احساس تعلق به محیط و جامعه‌ی خود دارند.
شاید این‌طور به نظر برسد که شادی افراد به دو عامل تراکم پایین جمعیت و حس تعلق به جامعه مربوط است؛ اما بخش قابل توجهی از این تحقیق نشان می‌دهد که وجود ارتباطات اجتماعی قوی‌تر بین افراد، یک عامل کلیدی در رضایتمندی آن‌ها رقم می‌زند.
نکته‌ی عجیب و حتی شگفت‌انگیز آن است که بعضی از پارامترهایی که انتظار داریم، تأثیری در افزایش رضایتمندی افراد ندارند که نمونه‌های بارز آن میانگین درآمد، نرخ بیکاری و تحصیلات افراد است. افراد زیادی از شهرهای کوچک به‌منظور کسب درآمد بالاتر به شهرهای بزرگ‌تر مهاجرت می‌کنند؛ اما مطالعات کانادایی نشان داده است که هرگز شادتر از حالت قبل خود نیستند.
مطالعه‌ی مشابه دیگری در ایالات متحده انجام شد و نشان داد افرادی که در مناطق دور از شهر زندگی می‌کنند بیشتر احساس رضایتمندی و خوشحالی دارند. نکته‌ی مهم دیگر در خصوص مطالعه‌ی تیم کانادایی این بود که هیچ دلیل قدرتمندی بین ارتباط تراکم جمعیت و خوشحالی گزارش نشد. به هر حال یک شهرنشین ناراضی که به یک روستا نقل مکان می‌کند، در نهایت به یک روستایی ناراضی تبدیل می‌شود!
البته نمی توان کتمان کرد که نکات مثبتی در شهرهای کوچک و مناطق روستایی وجود دارد که باعث بالاتر رفتن سطح شادی افراد در این نواحی می‌شود.
نظر شما