به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، در سخنان شعار گونه مسوولان دولتی از اولین تحریم هایی که بر ضد کشورمان شد این جمله را به یادگار گرفته ایم که می شود تهدید را به فرصت تبدیل کرد!

یعنی درست است که دنیا و یا بخشی از آن ایران را از حق داشتن تکنولوژی و دانش منع کرده اما؛ ما می توانیم با کمک از داشته های داخلی از نیروی دانشمند ایرانی گرفته تا صنایع و منابع قابل اتکا، در جهت توسعه و خودکفایی کشور سود ببریم. البته به قول دوستی که می گفت: از شعار تا عمل ...

برخی مدیران ما شعار دادن را بسیار خوب بلد هستند اما نوبت به عمل به شعار ها که می رسد گویی همه چیز از یادشان رفته و حتی نام خود و مسئولیتی که بر گردن دارند را نیز فراموش می کنند.

در حالیکه در یک فرصت 90 روزه تا آغاز دور اول تحریم ها، می توانستیم برای رفع برخی مشکلات پس از تحریم شدن، گذرگاه های جدیدی باز کنیم اما با دستان مبارک مدیران دولتی این گذرگاه های نیمه باز، کاملا مسدود شد.

تقریبا از همان نیمه اول سال 96 بسیاری از مدیران دخیل در حوزه خودرو اعم از داخلی و خلرجی می دانستند که تحریم ها بر خواهد گشت و شایاد به همین دلیل بود که برخی برای انجام قرارداد های خود دست دست و برخی برای سرعت بخشیدن به روند قراردادها، خون دل می خوردند.

تابستان 96 اولین خود تحریمی صنعت خودرو نه توسط آمریکا و ترامپ بلکه توسط وزارت صنعت کلید خورد. واردات خودرو به کشور ممنوع شد. بعد از چند ماه در آغاز زمستان این واردات باز شد اما با شرط و شروط های مختلف.

البته این قصه با باز و بسته شدن های مختلف به تیر ماه 97 رسید و در این مرحله کاملا بسته شد یعنی در طول یکسال فرصتی که داشتیم به جای محکم کردن قرارهای خود با برندهای مطرح جهان، خودمان خط قرمزی بر روی این همکاری ها کشیدیم.

حال تحریم ها با تاثیر بیشتری به صنعت خودرو ورود کرده و قصه تا آنجا پیش رفته است که حتی خودروساز های داخلی نیز در تولید محصولات خود درمانده اند.

چنانچه برخی مدیران وزارت صنعت از تیر 96 تا تیرماه 97 به جای فعالیت های مشکوک در حوزه خودرو و ارائه رانت های مختلف به این و آن، کمی فکر! (البته فقط کمی) می کردند شاید امروز دیگر تنها دغدغه ما تولید خودروهای داخلی و جایگزین کردن آن با خودروهای قدیمی تر می بود اما؛ امروز این دغدغه کوچک ترین دغدغه صنعت و بازار خودرو است.

نمایندگان برندهای خارجی خودرو پیش فروش کرده اند اما اجازه واردات ندارند و حالا جدا از اینکه در پیشگاه مشتریان خود بدنام شده اند دیگر برای طرف خارجی خود نیز نمی توانند ادعایی داشته باشند زیرا اجازه واردات نه از سوی آمریکا که از سوی دولت ایران از ایشان گرفته شده است.

مهدی دادفر دبیر انجمن واردکنندگان خودرو ایران، در گفت وگو با خبرنگار پرشین خودرو، این خود تحریمی را ظلم دولت به واردات تعبیر می کند و می افزاید: تحریم واردات خودرو، یک پیکان دو لبه است . در یک طرف آمریکا و در طرف دیگر دولت خودمان قرار دارد اما سهم آسیب رساندن به واردکننده برای دولت ایران 80 و برای تحریم و آمریکا تنها 20 درصد است.

وی تاکید می گوید: ما می توانستیم از فرصت واردات به نفع صنعت خودرو استفاده کنیم یعنی ما می توانستیم برندهای خارجی را با ادامه دادن واردات خودرو، در کشور پاگیر کنیم اما؛ تنها کاری که انجام شد قطع همین ارتباط کم با برندهای مطرح جهان بود.

دادفر به این مطلب اشاره می کند که واردکنندگان خودرو به هیچ عنوان به ارز دولتی نیازی نداشتند و این موضوع را بارها به دولت نیز منتقل کرده بودند اما باز هم کاری کردند تا بخش خصوصی از تصمیمات عجیب دولتی متضرر شود البته این ضرر در ادامه دامن دولت و خودروساز دولتی را نیز خواهد گرفت.

وی اضافه می کند: دوستان قبل از اینکه آمریکا تحریم ها را استارت بزند خودشان با دستان مبارکشان دکمه تحریم داخلی را زدند و بعد هم با یک نمایش دموده و دم دستی، لیستی از تخلف در واردات خودرو منتشر و اسم نمایندگی ها و واردکنندگان را اعلام کردند اما وقتی به خودشان رسید به جای اعلام اسامی متخلفان وزارتی، از مخفف اسم و یا سمت شخص بهره بردند.

به نظر می رسد که دولتی ها یا نمی دانستند که قرار است تحریم شویم و یا می دانستند و بروی خودشان نمی آوردند. اگر نمی دانستند که خوب باید گفت گلی به جمالشان زیرا مردم کوچه و خیابان نیز حدس و گمان تحریم را در سر داشتند و دوستان گویی از ایشان نیز عقب ترند و اگر می دانستند و باز با تصمیمات اشتباه بازار خودرو را زودتر از پیش بینی ها وارد تنش کردند باز هم دست گلشان درد نکند.

این گزارش می افزاید که صنعت و بازار خودروی کشور از نبود مدیرانی آینده نگر رنج می برد و این رنج نه تنها مربوط به چند سال اخیر بلکه قدمتی 40 ساله دارد. صنعتی که در تولید محصولات خود تنها به درجا زدن عادت کرده و این در درجا زدن را به بازار نیز تزریق کرده است.

البته هنوز نتایج عمیق این سو مدیریت به طور کامل پدیدار نشده است یعنی هنوز صف های طولانی خریداران خودروهای داخلی و وارداتی جلوی شرکت ها، تشکیل نشده است. هنوز از اعتراض به نبود قطعات اصلی خودروها به دلیل موجودی انبارها، خبری نیست. هنوز پیش خرید کنندگانی که دعوتنامه های تکمیل وجه خود را باید دریافت می کردند با افزایش قیمت خودروهای داخلی، شوکه نشده اند و به طور کلی هنوز اولین خان مشکلات آغاز نشده است و تا خان هفتم مسیری پر پیچ و خم و طولانی در انتظار دولت، وزارت و خودروساز و البته واردکننده است.

در این میان ضرر کننده واقعی از اشتباهات و سوء مدیریت ها و نبود آینده نگری دولتی، مصرف کنندگان واقعی هستند و متاسفانه هیچ سازمان دولتی و غیر دولتی پاسخگوی این قشر نیست.