به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، بازگشت تحریم ها برای فعالان بخش صنعتی از جمله خودروسازی و قطعه سازی و همچنین مردمی که از تولیدات این صنعتگران استفاده می کنند، یادآور اتفاقات خوبی نیست.

درعرصه تولید، کسری ها و نبود مواد اولیه و یا قیمت بالای برخی مواد و قطعات، تجربه خوبی نبود و حالا دچار شدن به این تجربه مجدد، نمی تواند راضی کننده باشد کما اینکه شرایط امروز صنعت ما با 7 سال پیش تغییر خاصی از نظر خودکفایی و بی نیازی به غیر نکرده و همچنان ما نیازمند بخشش و توجه دیگرانی هستیم که تنها به فکر جیب خودشان هستند.

در دوره قبلی تحریم ها، مصرف کنندگان از کاهش کیفیت اقلام خریداری شده می نالیدند. خودرو یکی از حوزه هایی بود که بیشترین نارضایتی را در بین مشتریان خود ایجاد کرد و به همین دلیل موضوعاتی همانند تحریم خرید خودرو در جامعه پیش آمد.

خودروساز، کم کیفیتی محصولات را بر گردن قطعه ساز و قطعه ساز بر گردن خودروساز می انداخت و البته در این میان تنها خریدار و مشتری بود که بیشترین ضرر را می کرد.

خودرو هنوز از درب شرکت تولید کننده بیرون نیامده بود که یک قطعه آن خراب می شد و هنوز گاز اول به خودرو داده نشده بود که باید به تعمیرگاه بر می گشت. وجود قطعات بی کیفیت و عمدتا چینی بازار خودرو را با تنش های بسیاری رو به رو کرد.

ورود قطعات چینی با برند و بسته بندی ایرانی به بازار لوازم یدکی خودرو موجب از بین رفتن اعتماد عمومی به قطعات ایرانی شد و متاسفانه برخی از این قطعات بی کیفیت از تعمیرگاه های مرکزی دو خودروساز بزرگ کشور نیز سردرآورد.

دلیل این مشکلات از سوی کارشناسان تحریم، سهل انگاری خودروسازان در زمان تحویل قطعات و همچنین سود بالای واردات قطعات چینی بی کیفیت به جای تولید قطعه در ایران برای قطعه ساز عنوان می شد و البته در تمام آن سال ها قطعه ساز و خودروساز زیر بار مسوولیت خود نرفته و از اصل، ماجرا را تکذیب می کردند. اینکه چه کسی این قطعات بی کیفیت را وارد می کرده و در بسته بندی ایرانی می فروخته و یا چه کسی مسوولیت وارد شدن قطعات درجه شش چینی به تعمیرگاه های مرکزی را بر عهده داشته، سوالی است که همچنان بی جواب مانده است.

اما در سال 97 و دقیقا در همین روزهایی که در آن هستیم، گویی قرار است قصه تکرار شود یعنی باز تحریم های خودرویی بر صنعت تحمیل شد و بر عکس دوره قبل این بار تحریم صنعت خودرو جزو اولین موارد تحریمی بود که کلید خورد و صنعت خودروی ایران نیز برای این تحریم ها آماده نبوده و نیست.

مشکلات از جایی شروع خواهد شد که قطعه کافی برای تولید محصولات ایران خودرو و سایپا وجود نداشته باشد و قرار بر این است که چرخ این صنعت نیز به هر طریق ممکن بچرخد حتی اگر شده است با تولید قطعات مورد نیاز در ایران! و یا خرید چند برابر قیمت قطعه از هند و چین و تایوان.

در این شرایط و در اوضاعی که قطعه ساز ایرانی هنوز پس از سال ها نتوانسته در تولید قطعات برخی خودروهای قدیمی مانند پراید و 405 به خودکفایی صد در صد و کیفی سازی دست پیدا کند، تولید قطعه برای ال 90، ساندرو، پرشیا، دنا، رانا و صدها خودروی دیگر از سوی این صنعتگران گرامی جای شبه دارد یعنی یا قرار است باز قطعه از چین و ما چین وارد کرده و به عنوان قطعه ایرانی به مشتری خودروهای داخلی قالب کنیم و یا قرار است مانند خودکفایی در بنزین که با تغییر چرخه تولید یک محصول به محصول دیگر رسیدیم! این بار در قطعه سازی، موتور پراید را برای ال 90 و موتور 405 را برای ساندرو و یا برای دنا استفاده نماییم.

حتی فکر کردن به چنین اتفاقاتی سخت است.

بی شک از چند ماه دیگر بسیاری از قطعات خودرویی به خصوص برای خودروهای جدید و البته وارداتی نایاب، کم یاب و البته گران خواهند شد. این همه در شرایطی اتفاق می افتد که دو خودروساز بزرگ کشور با تمام این مشکلات همچنان در حال پیش فروش کردن خودروهای خود برای تحویل در ... هستند.

همگان می دانند که صنعت خودرو به پول نیاز دارد و چه کسی بهتر از مردم برای تامین این سرمایه. اما سوال اینجاست که وقتی برای تحویل تعهدات قبلی قطعه لازم را نداریم و به همین دلیل ده ها هزار خودروی ناقص در انبارهای این دو شرکت در خواب ناز قرار دارند، پیش فروش خودروهای جدید چه معنی می دهد.

در همین یک ماه اخیر یکی از این دو شرکت به دلیل آماده نبودن خودروهای پیش فروش شده در فصل بهار، از صدور و تحویل دعوتنامه های فروش سر باز زده و خریداران را با مشکلات عدیده ای رو به رو کرده است بنابراین پیش فروش مجدد خودرو آن هم برای سال 98 و باز در صورتی که تحریم استارت خورده و واردات برخی مواد به صفر خواهد رسید جای سوال دارد و شاید جای تعمل!

تعمل به این موضوع که شاید همه ما مردمانی که فکر می کنیم وضع صنعت خودرو خراب است و باید بدان کمک کرد تا روی پای خود بایستد گزافه می گوییم و این صنعت دارای مدیران مدبری است که از ماه ها قبل برای چنین روزهایی انبارهای قطعات خود را ده ها برابر نیاز اسمی خود؛ تجهیز کرده و برای تولید در 10 سال آینده هیچ مشکلی نخواهند داشت. اگر چنین نیست که یک نفر به ما بگوید در این صنعت بی در و پیکر چه خبر است که هر روز پیش فروش های جدید آغاز می شود و اگر این تدبیر برای پیش دستی و انبار کردن نیاز های قطعه ای وجود داشته پس جریان وجود خودروهای بی قطعه در پارکینگ های ایران خودرو و سایپا و همچنین سر باز زدن از صدور دعوتنامه چیست؟

متاسفانه برخی نمایندگان مجلس و دولت که وظیفه اصلی آنها صیانت از حق و حقوق مردم است در خواب فرو رفته و به جای مردم به کارخانه داران پناه برده اند و البته شاید هم در ذهن ایشان همان فکری نهفته است که در فکر پسر سفیر سابق ایران در ونزوئلا نهفته بود یعنی همان فکری که می گوید: اگر ندارید؛ بمیرید!