به گزارش پرشین خودرو به نقل از ایسنا، دکتر عزت‌الله قنواتی  با بیان اینکه تاکنون در ایران هیچ کار دقیق و منظمی درباره آتشفشان دماوند انجام نشده و شناخت ما از آن خیلی کم است گفت: به همین دلیل از زمان آخرین فعالیت آن اطلاع دقیقی در دست نیست.

قنواتی افزود: برخی آخرین فعالیت این آتشفشان را 10 و برخی چهار هزار سال قبل عنوان می‌کنند و تفاهمی بر روی یک عدد وجود ندارد.

وی با بیان اینکه شناخت دماوند نیاز به مطالعات بیشتری دارد تصریح کرد: یکی از مهمترین موضوعاتی که در این زمینه نیاز به مطالعه دارد؛ گسل‌های منطقه و تأثیر متقابل گسل‌ها و آتشفشان است.

این استاد زمین‌شناسی دانشگاه خوارزمی ادامه داد: دو نکته در خصوص گسل‌های این منطقه مطرح است اول تعداد فراوان گسل‌ها و دومی پیچیده بودن سیستم این گسل‌ها، این دو وضعیت در کنار هم باعث تشکیل یک اکوسیستم خاص در این منطقه شده است.

قنواتی در خصوص احتمال فوران دماوند و خطر آن برای استان‌های همجوار همچون تهران و البرز گفت: دماوند نفس‌های آخر خود را می‌کشد و به هیچ عنوان احتمال خروش دوباره و فوران مواد مذاب را ندارد و به تبع آن هیچ خطری مردم و شهرها را تهدید نمی‌کند.

وی اضافه کرد: وجود برخی بخارات در بالای قله و شعله‌های کوچک در قسمت‌های پایین‌تر قله که برخی کوهنوردان آن را مشاهده می‌کنند دلیلی بر فعالیت یا نزدیک بودن زمان فعالیت نیست بلکه برعکس نشان دهنده نزدیک بودن مرگ آتشفشان و خاموشی آن است.

عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی احتمال وقوع زلزله به دلیل فعالیت دماوند را نیز رد کرد و افزود: ممکن است فعالیت‌های دماوند به صورت جزیی گسل‌ها را تحریک کند اما این که مسبب زلزله‌ای شدید در تهران شود امکان ندارد؛ البته این نکته را هم نباید فراموش کنیم که پیشرفته‌ترین کشورهای جهان هم توانایی پیش‌بینی زلزله را ندارند.

قنواتی در بخش دیگری از صحبت‌های خود به پتانسیل‌های دماوند اشاره و خاطرنشان کرد: دماوند یک منبع غنی برای جذب گردشگر است ولی ما این بخش را نادیده گرفته‌ایم.

وی افزود: ما هنوز از آب گرم لاریجان به ابتدایی‌ترین شکل ممکن استفاده می‌کنیم ؛ دماوند امکان استفاده از انرژی زمین‌گرمایی را به ما می‌دهد ولی متأسفانه به دلیل در اختیار نداشتن تکنولوژی امکان استفاده از آن را نداریم.

قنواتی در پایان دماوند را یکی از نمادهای ایران دانست و بیان کرد: دماوند به عنوان اثر طبیعی ملی درحال ثبت است و ما باید مانند یک اثر ملی با آن رفتار کنیم و برای حفظ آن هزینه‌هایی پرداخت شود که امیدوارم در آینده این کارها انجام شود.