به گزارش «پرشین خودرو»، به دنبال انتشار مصاحبه ای از قول معاون اجرایی سازمان حمل ونقل و ترافیک شهرداری تهران در خصوص روند خروج خودروهای فرسوده و نوسازی ناوگان حمل و نقل توضیحات ذیل از طرف مدیر ارتباطات مردمی معاونت نوسازی ناوگان حمل و نقل جهت تنویر افکار عمومی ارائه می شود. اظهارات عجیب و در عین حال نامفهوم برخی مقامات شهری در خصوص روند خروج خودروهای فرسوده و نوسازی ناوگان حمل و نقل که اخیرا در برخی رسانه ها منتشر شده است، بیش از آنکه حس تلاش برای پاسخگویی را برانگیزاند، موجی از افسوس و دل آزردگی را برای آگاهان به امور و ناظران تلاش های انجام شده، به ارمغان می آورد. افسوس و تأسف از آن رو که با مشاهده چنین برخوردها و قضاوت هایی، هر روز بیشتر از روز قبل، امیدها و خوش بینی ها برای بازگشت انصاف و اخلاق به رفتار و گفتار برخی مدیران و مسئولان حوزه شهری کم رنگ و بعید می نماید؛ مسئولانی که به استناد اظهارات پر تعدادشان در مورد مسائل خارج از حوزه تخصصی و مسئولیتی، ظاهرا کمتر وقتی برای حل مشکلات و معضلات نه چندان اندک کلانشهر تهران می یابند. در تازه ترین این موارد، مشاور زیست محیطی معاون شهردار تهران، در اظهاراتی به دور از انصاف که بیش از هر چیز نشاندهنده کم اطلاعی ایشان از فعالیت های انجام شده در حوزه نوسازی خودروهای فرسوده است، روش دولت را در خارج کردن خودروهای فرسوده به جیره خواری تشبیه کرده اند. در شرایطی که بنا بر مستندات موجود، ستاد مدیریت حمل و نقل و سوخت کشور با اجرای طرح های متعدد جایگزین سازی خودروهای نو با فرسوده و همچنین طرح های بدو ن جایگزین طی سال های اخیر توانسته است گام های بلندی در انجام مسئولیت های محول شده بردارد، تمسک به واژه ها و ادبیاتی غریب و ناشایست در توصیف این اقدامات، چاره ای جز پاسخگویی و تبیین واقعیت ها باقی نمی گذارد. فارغ از اینکه آیا اساسا چنین توصیفی برای روش جایگزینی خودروهای فرسوده با نو در نوسازی ناوگان حمل و نقل در کشور، تعبیری مناسب، معنادار و منصفانه است، بیراه نخواهد بود اگر توجه این مشاور را به مجموعه اقدامات موفق انجام شده طی سال های اخیر در رابطه با نوسازی ناوگان حمل و نقل جلب کنیم. در نظر این وی گرچه خروج بیش یک میلیون خودرو فرسوده از چرخه حمل و نقل که به صرفه جویی حدود 21 هزار میلیارد ریالی در مصرف بنزین طی 2 سال اخیر منجر شده، امری پیش پا افتاده و درخور اظهار ندامت است اما بی تردید بر کارشناسان و آگاهان پوشیده نیست که این میزان صرفه جویی در مختصات اقتصاد ایران و در شرایط حساس سال های اخیر چه اهمیت و پیامدهایی داشته است. مشاور محیط زیست معاون شهردار تهران گرچه در اظهارات کم دقت خود اشاره ای به تأثیر صرفه جویی مصرف بنزین در کاهش آلودگی هوای کلانشهرهای کشور از محل حرکت خودروها نکرده اند، بی گمان اما به این حقیقت واقفند که نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی کشور که با تمرکز بر خروج تاکسی های فرسوده در حال پیگیری است، چه تأثیراتی بر سلامت هوا داشته و دارد. دست یابی به درکی دقیق از این تأثیرگذاری در شرایطی که پیش از سال 85 تنها 50 هزار دستگاه خودرو فرسوده از رده خارج شده بود و مقایسه آن با حدود یک میلیون دویست هزار دستگاهی که در سال های بعد اسقاط شده است، نباید برای ایشان چندان دشوار باشد البته اگر انصافی هم در کار باشد. واقعیت آن است که ما به عنوان خدمتگزاران کوچک مردم شریف ایران در مجموعه ستاد مدیریت حمل و نقل وسوخت و معاونت نوسازی، چشم امید بر برخوردها و قضاوتهای منصفانه و اخلاقی مسئولان شهرداری بسته ایم و از این کمترین انتظار که اگر تشویقی نمی شویم دستکم از نقدهای کارشناسی، اخلاقی و منصفانه دوستان شهرداری بهره مند شویم، دست شسته ایم چرا که به فرموده امام عزیز، مأمور به تکلیف می دانیم نه نتیجه. این واقعیت نیز با تجربه بر ما ثابت شده است که مردم و افکار عمومی خود بهترین قاضی و ناظر هستند و به خوبی قضاوت خواهند که آیا پاسداشت اقداماتی مانند نوسازی ناوگان فرسوده تاکسیرانی، تعابیر سبک و ملال آوری مانند جیره خواری است؟ وی به عنوان معاون اجرایی سازمان حمل و نقل و ترافیک تهران حتماً دسترسی به آمار تاکسیهای شهر تهران دارند و واقفند که فقط در سال 90 تمام تاکسی های بالای 10 سال که حدود9 هزار دستگاه می شد در تهران با تسهیلات بانکی و ارائه کمک بلاعوض دولت نوسازی گردید و پایان آن هم در جشن نوسازی توسط مسئولان حمل و نقل شهرداری تهران اعلام شد اما چه حاصل که گویا با گذشت حدود دو ماه از آن تاریخ، فراموشی سراغشان آمده است گرچه شاید هم این شیوه ای جدید در قدردانی از اقدامات موثر حوزه نوسازی ناوگان است. مجموعه مدیران حوزه مدیریت سوخت و حمل و نقل با همین رویکرد تمامی تلاش ها و موفقیت های حاصل از آن را در مقایسه با شرافت، کرامت و لیاقت ملت بزرگوار ایران اسلامی، ناچیز و کم مقدار می دانند و با این همه خود را همواره بدهکار مردمی می دانند که ولی نعمتان دولتیان هستند. چنین رویکرد و باوری را به دوستان و مدیران حوزه شهری نیز پیشکش می کنیم تا شاید به اندازه نمی از یم گسترده ارزش های مردم کشورمان را جبران کرده باشیم که اگر غیر از این باشد خدای ناکرده مصداق عرض خود بردن و زحمت دیگران افزودن خواهد بود سخنانشان و اظهاراتشان.