به گزارش «پرشین خودرو» به نقل از فارس، محمد علیزاده برمی تولید‌کننده ماشین‌های سنگین، اتوبوس، کامیون و پیشکسوت نمونه صنعت کشور با توجه به نامگذاری سال‌جاری از سوی مقام معظم رهبری تحت عنوان «تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه‌ ایرانی» در مورد چالش‌های تولید در بخش صنعت و اینکه در حال حاضر تولید‌کنندگان این بخش با چه فشارها‌ و محدودیت‌هایی مواجه‌اند، همچنین در مورد اینکه آیا سیاست‌گذاری‌های دولت در راستای رفع مشکلات بوده یا خیر، گفت: با توجه به سابقه 52 ساله‌ام در ساخت و تولید ماشین‌های سنگین، اتوبوس و کامیون انتظار داشتم که شعار خودکفایی و اینکه حداقل ساختار تولید ملی که قرار بود از هر محصول خارجی یک نمونه داخلی داشته باشیم محقق شود، البته در زمینه خودروهای سواری به خودکفایی رسیده‌ایم ولی در اتوبوس و کامیون هنوز وابستگی داریم. بخش خصوصی در بهبود وضعیت تولید مؤثر است وی افزود: کارخانه‌های دولتی و غیر دولتی در زمینه تولید اتوبوس و کامیون هنوز به خودکفایی نرسیده‌اند و قادر نیستند نیازهای داخلی را به طول کامل برطرف کنند به همین دلیل لازم است بخش‌های دولتی بر اساس اصل 44 به بخش خصوصی واگذار شود و با تعیین یک بازه زمانی معین در تولید محصولات داخلی خود بتوانند با کشورهایی مانند ترکیه و کره به رقابت بپردازند. این تولید‌کننده ماشین‌های سنگین، اتوبوس و کامیون ادامه داد: عدم اجرای قانون یکی از چالش‌های بزرگ بخش صنعت است و علیرغم تمام تبلیغاتی که برای واگذاری‌ شرکت‌ها به بخش خصوصی انجام می‌شود بخش خصوصی در حاشیه قرار دارد و وضعیت‌ آن هم روز به روز بدتر می‌شود. علیزاده گفت: وقتی در بخش‌های صنعت و کشاورزی تولید کم باشد طبیعتا برای تأمین بودجه‌های کشور به درآمد حاصل از فروش نفت متوسل می‌شویم و صرف درآمد حاصل از نفت در مسیری غیر از تولید برای جامعه و کشور شایسته نیست و این موضوع باید اصلاح شود. وی افزود: در سال‌های گذشته یکی از آرزوهای کشور ترکیه این بود که مانند ایران باشد ولی هم‌اکنون آرزوی ماست که مانند ترکیه شویم سؤال اینجاست که با توجه به این سرمایه ملی که در اختیارمان است چرا باید از ترکیه واردات کالا داشته باشیم. برگزیده ششمین جشنواره «تولید ملی» گفت: خانواده‌ای در ترکیه در زمینی به مساحت 140 متر یک قطعه کوچک (جعبه انتقال نیرو) که در خودرو کاربرد دارد و کارایی‌اش نیز فراوان است را می‌سازند و آن را به آلمان، آفریقا و آسیا صادر می‌کنند، حتی ما نیز این قطعه را از ترکیه وارد می‌کنیم، چرا در ایران که امکاناتمان به مراتب بهتر و بیشتر از آنهاست نمی‌توانیم چنین قطعه‌ای را بسازیم. این تولید کننده ماشین‌های سنگین، اتوبوس و کامیون در ادامه به یکی از معضلات و مشکلات اساسی تولید اشاره کرد و گفت: محصولاتی که در داخل تولید و ساخته می‌شود از خارج هم وارد می‌شود همچنین محصولاتی که قابلیت و امکان ساخت و تولید آن در داخل وجود دارد به آن اهمیت داده نمی‌شود. تولید و صنعت به افراد غیر متخصص واگذار نشود وی در پاسخ به این سؤال که به عنوان یک دست‌اندرکار تولید دلیل اینگونه نابسامانی و بی‌برنامگی‌ها را در بخش تولید چه می‌دانید گفت: نبودن کار در دست کاردان و عدم اجرای قانون از دلایل عمده این نابسامانی‌ها در تولیدات داخلی است. علیزاده برمی گفت: عدم اجرای قانون، غیرمتخصص بودن افراد دست‌اندرکار و نداشتن وسعت دید، همچنین سرکار آمدن افراد بدون تخصص به دلیل رابطه‌ها در بخش‌های تولید و صنعت از دیگر معضلات و چالش‌های‌هایی است که می‌توان به آن اشاره کرد. وی گفت: عملکرد و سوابق یک صنعتگر بیانگر جایگاهش است و چنانکه فردی یا صنعتگری مدعی شود قادر است کاری را انجام دهد، باید از وی بهره گرفت تا نسبت به انجام آن کار تعهد دهد و از سوی دیگر برای به سرانجام رسیدن آن کار مورد حمایت واقع شود. مناقصه‌ها عادلانه‌ واگذار نمی‌شود این تولید کننده ماشین‌های سنگین، اتوبوس و کامیون گفت: سرمایه ملی که در اختیار ارگان‌های دولتی است طوری به مناقصه گذاشته می‌شود که غالبا افراد و شرکت‌هایی که تخصص دارند از آن بی‌بهره می‌مانند و در مقابل شرکت‌ها و افرادی که هیچ‌گونه تخصصی در زمینه مربوطه ندارند مناقصه را بدست آورده و در نهایت هم به دلیل عدم تخصص در زمینه مربوطه ناگزیر کار را به افراد متخصص واگذار می‌‌‌کنند.با این کار هم کارخانه‌های خودشان متضرر شده و هم متخصصین مربوطه که کار را به صورت نیمه کاره تحویل گرفته‌اند،زیرا مزد واقعی کارشان را به دلیل اینکه کار را نیمه کاره تحویل گرفته‌اند دریافت نمی‌کنند. علیزاده برمی ادامه داد: مدیریت کشور باید طوری عمل کند که سرمایه ملی در راهی مصرف شود که بازده کافی داشته باشد. وی گفت: مناقصه‌ای برگزار شد و یک شرکت تولید‌ کننده اتوبوس سفارش ساخت 100 دستگاه اتوبوس را برای مدت یک سال گرفت در حالیکه بعد از گذشت 5 سال هنوز این سفارش‌ها را تحویل نداده است،امثال این مسائل زیاد است و باید درس عبرت شود در حالی که همچنان شاهد اینگونه مسائل هستیم. این تولید‌کننده ماشین‌های سنگین، کامیون و اتوبوس اضافه کرد: در این بین اگر قرار باشد برخورد قانونی با شرکت‌هاب اینچنینی شود از آنجایی که این شرکت متعلق به یکی از نهادهای بزرگ و قدرتمند اقتصادی است، امکان پذیر نیست از طرفی مناقصه نیز بر اساس عدالت اجرا نشده است و کسی هم جوابگو نیست و نتیجه آن چیزی جز هدر رفتن سرمایه ملی نیست. علیزاده گفت: اگر یک شرکت خصوصی که وابستگی به جایی ندارد این کار را می‌کرد، ضمانت‌نامه‌اش را به اجرا می‌گذاشتند و فشارهای زیادی به آن می‌آوردند تا دیگر نتواند فعالیت اقتصادی داشته باشد و اگر هم فعالیتی داشت متحمل ضرر و زیان زیادی شود. وی گفت: اگر قرار است رقابتی ایجاد شود باید در شرایط مساوی باشد. درست نیست یک نفر و یا شرکتی همه شرایط را داشته باشد و اغماض کرد و شرکت یا شخص دیگر تکان بخورد جریمه شود. تحریم فرصتی برای خودکفایی است وی درباره اینکه تأثیر تحریم‌ها بر بخش صنعت و بخصوص در تولید ماشین‌های سنگین، اتوبوس و کامیون چگونه بوده است،گفت: تحریم یک حسن دارد و اینکه برای تولید‌کنندگان صنایع داخلی فرصت‌هایی را پدید می‌آورد تا آنهایی که دنبال کار هستند ساختارشان را بالا ببرند و کالاها و قطعاتی که در داخل قادر به ساخت آن هستیم و تا زمان تحریم به آن بی‌توجه بوده‌ایم را بسازیم. علیزاده گفت: در زمان تحریم باید بستر مناسب ایجاد و هدف را مشخص کرد و با تعیین زمان مشخص به هدف مدنظر دست یافت. برای هر پروژه‌ای زمان، امکانات و بستر مناسب لازم است که من فکر می‌کنم در بخش ماشین‌های سنگین و کامیون امکانات کافی در ایران موجود است. وی گفت: لازم است ساخت هر قطعه‌ای از یک محصول به سازندگان و شرکت‌های مختلف خصوصی واگذار شود، به عنوان مثال ساخت گیربکس به یک شرکت و اتاق راننده به شرکتی دیگر واگذار شود و از تکراری سازی و مشابه‌سازی در کارخانه‌های مختلف ممانعت بعمل آید.کارها تقسیم‌بندی شود و به این ترتیب هر شرکت و کارخانه‌ای در تولید یک محصول تخصص یافته و قابلیت‌هایش را در یک رشته افزایش دهد. بودجه حاصل از هدفمندی یارانه‌ها صرف زیرساخت‌ها شود وی در خصوص اثرات اجرای فاز اول هدفمندی یارانه‌ها و اینکه قرار است فاز دوم هدفمندی اجرایی شود، دولت چه حمایت‌هایی می‌تواند داشته باشد، گفت: من یکی از مخالفین ۱۰۰در صدی هدفمندی یارانه‌ها بودم، زیرا معتقدم پرداخت پول به هر فردی به صورت مفت و مجانی بدون زحمت، جامعه را به تباهی می‌کشاند. در روستاها به دلیل اینکه هزینه‌های زندگی پایین است حتی با پول حاصل از دریافت یارانه‌ها تا حدودی قادر به امرار معاش هستند و این مسئله جوانان روستایی را بد عادت می‌کند. این تولید‌کننده ماشین‌های سنگین، اتوبوس و کامیون در ادامه اظهار کرد: بودجه‌ای که برای یارانه‌ها در نظر گرفته شده است باید صرف صنعت، کشاورزی و زیرساخت‌های کشور شود تا بواسطه آن شاهد کاهش تورم و افزایش اشتغال باشیم. یارانه متعلق به افراد مستحق است که به دلیل ناتوانی قادر به کار کردن نیستند و هیچ‌گونه بیمه و یا درآمدی برای امرار معاش ندارند. علیزاده بیان داشت: قرار بود 30 درصد درآمد حاصل از یارانه‌ها به تولید اختصاص یابد که عملا این مسئله محقق نشد و در نهایت سبب صدمه به بخش تولید و تولید‌کنندگان شده است. وی در پاسخ به این سؤال که مهمترین مشکل تولید‌کنندگان از نظر سرمایه در گردش و تسهیلات چیست و چه انتظاری از بانک‌ها و دولت دارید گفت:یکی از مشکلات ما تولید‌کنندگان که معمولا خریدار محصولات تولیدی‌مان دولت است این است که قرارداد یک طرفه است و پول را به موقع پرداخت نمی‌کنند، در نتیجه با گذشت 6 ماه یا یک سال از موعد دریافت پول به دلیل تورم از ارزش پول کاسته می‌شود و تولید‌کننده نیز قادر به تأمین خسارت مربوطه نیست و دستش خالی می‌ماند. این تولید‌کننده ماشین‌های سنگین، اتوبوس و کامیون افزود: بانک‌ها هیچ‌گونه رویکردی نسبت به صنعت و تولید ندارند و فقط به دنبال کسب درآمدند و تنها به آن چیزی توجه می‌کنند که درآمدشان را افزایش می‌دهد. وقتی صنعتگر قرار است برای دریافت وام ضمانت بدهد این کار برایش میسر نیست. علیزاده گفت: برای دریافت وام امکانات مالی‌ صنعتگر به وی اجازه نمی‌دهد که ضمانت بدهد در نتیجه قراردادهایی را که با ضمانت نامه‌ است را نمی‌تواند دریافت کند و به این ترتیب با دست خالی قادر به کار کردن نیست و فشار مالی اجازه نمی‌دهد استعدادهایش را بروز دهد و در نتیجه برخی از چرخه صنعت حذف، ورشکست و یا با بی‌علاقگی مواجه می‌شوند و به ناچار از دور خارج می‌شوند و کنار می‌کشند. وی گفت: در خارج الی سی داخلی می‌فروشند به این معنا که وقتی قراردادی بسته می‌شود صنعتگر آن را به بانک برده و پولش را دریافت می‌کند. علیزاده در خصوص وضعیت صادرات در ماشین‌های سنگین، اتوبوس و کامیون و همچنین در مورد اینکه واردات و مدیریت بر واردات چه نقشی در تولید ملی ایفا می‌کند، گفت: تولیدات ما کاملا صادراتی است در این زمینه در منطقه قابلیت خوبی داریم اما مشابه تولیدات ما توسط دولت وارد می‌شود و در نتیجه صدمات زیادی در داخل به ما وارد می‌شود. وی در ادامه گفت: صادرات بستگی به روابط سیاسی دولت‌ها دارد. برای نمایش محصولاتمان در نمایشگاه‌های خارجی لازم است دولت حمایت کند و مخارج اینگونه‌ نمایشگاه‌ها را بپردازد.یک صنعتگر از نظر مالی توانایی پرداخت هزینه‌های گزاف نمایشگاه‌های خارجی را ندارد. این تولید کننده ماشین‌های سنگین، اتوبوس و کامیون در ادامه بیان داشت: محصولاتمان در منطقه قابل رقابت است. عراق، افغانستان و آسیای میانه به محصولات ما نیاز دارند ضروری است دولت کمک کند تا صنعتگر بتواند محصولش را در جهان معرفی تا تولیدش نیز مستمر باشد. ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسان وی در پاسخ به این سؤال که در زمینه تولید حمایت تعرفه‌ای می‌شوید یا خیر گفت: به قول معروف ما را به خیر تو امید نیست، شر مرسان. اگر مشابه کالاهای تولید داخل را وارد نکنند این برای تولید‌کنندگان کافی است چیز دیگری نمی‌خواهیم. صنعتگر مانند بچه یتمی است که هیچ کس سراغی از وی نمی‌گیرد و در این وادی تنهاست. علیزاده در ادامه گفت: تجربه نشان داده که باید رقابت مساوی باشد نباید تعرفه محصولی را آنقدر بالا برد تا اینکه رقابت از بین برود و محصول از رقابت‌های بین‌المللی عقب بماند. علیزاده گفت: تعرفه ابزاری است در دست دولت و باید برای واردات مشابه محصولات داخلی که با استاندارد بین‌المللی تولید می‌شود تعرفه گذاشت. بطوریکه آمریکا وقتی محصول فولادش دچار ضرر شد 30 درصد تعرفه را افزایش داد. جوانان با مشاهده مصائب تولید، وارد این وادی نمی‌شوند وی گفت: دولت حرف صنعتگر را بشنود و از تجربیات افرادی که سال‌ها عمرشان را با عشق و علاقه در راه عمران و آبادانی کشور صرف کرده‌اند استفاده کند، علیزاده افزود: جوانانی که شاهد مشکلات ما هستند حاضر به ادامه راه ما نیستند و قدم در راه تولید نمی‌گذارند، ما برویم دیگر جایگزین نداریم. من صنعتگر که بیشتر عمرم را در این راه صرف کرده‌ام با این مصائب و مشکلاتی که در امر تولید پیش رو دارم نمی‌دانم یک سال دیگر می‌توانم دوام بیاورم یا نه.