به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، زمین روزبه‌روز در حال گرم‌تر شدن است و وجود وسایل نقلیه‌ای که با سوخت‌های فسیلی کار می‌کنند به تسریع این اتفاق کمک زیادی می‌کنند. یکی از راه حل‌هایی که بشر برای رفع این معضل از آن استفاده کرده ساخت خودروهایی است که آلودگی کمتری داشته و یا اصلا آلودگی ندارند. به صورت کلی اکنون خودروهایی که نسبت به خودروهای احتراقی آلودگی کمتری داشته و یا اصلا آلودگی ندارند به سه دسته تقسیم می‌شوند: خودروهای هیبریدی، خودروهای پلاگین هیبریدی و خودروهای برقی.

هر کدام از این دست خودروها مزایا و معایبی دارند و افراد مختلفی ممکن است هر یک از آنها را بنا به دلایلی انتخاب کند. خودروهای هیبریدی را می‌توان اولین قدم خودروسازان برای تولید خودروهای تمام برقی دانست. خودروهای هیبریدی از دو موتور احتراقی و الکتریکی و یک یا چند پک باتری تشکیل شده است. در این خودروها منبع اصلی تامین انرژی قوای محرکه خودرو همچنان همان پیشرانه احتراقی است و پیشرانه برقی تنها به عنوان مکمل و کمک کننده پیشرانه احتراقی فعالیت می‌کند.

از این جهت هیچگونه راه خارجی برای شارژ باتری‌های سیستم برقی خودرو وجود ندارد و این باتری‌ها تنها از طریق ترمزگیری و البته شتابگیری شارژ شده و به همین خاطر قابلیت شارژ خودکار را دارند. در نتیجه امکان شارژ باتری‌ها از طریق اتصال به برق شهری وجود ندارد. در خودروهای هیبریدی امکان رانندگی در حالت تمام برقی بسیار محدود بوده و به صورت متوسط خودروهای هیبریدی تنها تا ۳۰ الی ۴۰ کیلومتر می‌توانند به صورت تمام برقی طی مسیر کنند.

پلاگین هیبرید یا به اختصار PHEV اما مدل بعدی و تکمیل‌تر خودروهای هیبریدی بوده که کمی سیستم کار آنها با خودروهای هیبریدی متفاوت است. در خودروهای پلاگین هیبرید کماکان پیشرانه احتراقی و پیشرانه برقی به همراه باتری‌ها وجود دارند اما این بار در این خودروها ظرفیت باتری‌ها بیشتر شده و امکان شارژ آنها از طریق برق شهری و پورت ورودی برق وجود دارد. در نتیجه شعاع حرکتی این خودروها در حالت تمام برقی بیشتر از خودروهای هیبریدی است.

نحوه کار خودروهای پلاگین هیبرید یا PHEV به این صورت است که موتور برقی وظیفه تامین نیروی محرکه خودرو را دارد و حرکت دادن خودرو به عهده موتور برقی است. در نتیجه موتور احتراقی هیچ دخالتی در حرکت خودرو ندارد. هنگامی که نیرو و شارژ باتری‌ها رو به اتمام است موتور احتراقی روشن شده و با کار کردن اقدام به شارژ باتری‌های خودرو می‌کند. از این نظر آلودگی این مدل از خودروها کمتر از مدل‌های هیبریدی بوده و همچنین شعاع حرکتی آنها هم نسبت به خودروهای هیبریدی بیشتر است.

از مزایای خودروهای پلاگین هیبرید می‌توان به آلایندگی کمتر، شعاع حرکتی بیشتر و در نتیجه برطرف شدن نگرانی‌های راننده مبنی بر برد حرکتی خودرو و همچنین مصرف سوخت کمتر اشاره کرد. از طرفی با توجه به اینکه کماکان پیشرانه‌های احتراقی درون این خودروها استفاده شده همچنان یکی از نکات منفی آن همین است. همچنین خودروهای پلاگین هیبرید قیمت بیشتری نسبت به خودروهای هیبریدی دارند که ممکن این سبب شود تا نظر بسیاری افراد از این خودروها بازگردد. همچنین اگر باتری‌ها خالی باشند مصرف سوخت خودروهای پلاگین هیبرید از خودروهای هیبریدی نیز بیشتر می‌شود.