به گزارش «پرشین خودرو»، بر اساس استانداردهای بین الملی نسبت تعداد جایگاه های عرضه سوخت مایع و سی.ان.جی و تعداد خودروها باید یک به کمتر از هزار باشد که در این بخش ها هیچ گونه مطابقتی با استانداردها دیده نمی شود. این در حالی است که در کشور ما به ازای هر 1500 خودرو یک جایگاه سی ان جی و به ازای هر سه هزار خودروی بنزین سوز یک جایگاه عرضه بنزین وجود دارد. هم اکنون از مجموع 12 میلیون و 300 هزار خودرو در کشور، 9 میلیون خودرو بنزین سوز و سه میلیون و 300 هزار دستگاه دوگانه سوز هستند. همچنین سه هزار جایگاه عرضه فرآورده نفتی و یک هزار و 956 جایگاه عرضه گاز طبیعی فشرده در کشور وجود دارد که 800 جایگاه از این تعداد دومنظوره هستند. در این شرایط، باید علاوه بر کمبود تعداد جایگاه ها، به پراکندگی نامتناسب این جایگاه ها هم توجه کنیم. دراین خصوص بیژن حاج محمدرضا رئیس هیات مدیره سندیکای جایگاه های اختصاصی فروش فرآورده های نفتی کشور به ایرنا، گفت: بیش از 95 درصد جایگاه های عرضه فرآورده های نفتی تهران در بافت 30 سال پیش مستقر است و تنها 5 درصد در بافت های جدید احداث شده است. وی ادامه داد: در این وضعیت در برخی اتوبان ها جایگاه عرضه فرآورده های نفتی وجود ندارد؛ بعنوان نمونه در اتوبان شهید صیاد شیرازی حتی یک جایگاه نیز احداث نشده و اتوبان های پر رفت و آمدی چون بزرگراه امام علی و رسالت نیز با کمبود شدید جایگاه روبرو هستند. با این حال، بطور کلی سه هزار جایگاه اختصاصی و فروشندگی فرآورده های نفتی در کشور وجود دارد که از این مجموع 800 جایگاه دومنظوره (عرضه بنزین و سی ان جی) است و 2 هزار و 200 جایگاه مختص عرضه فرآورده های نفتی است. دستگاه های متولی این بخش، بخصوص شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی بعنوان نهاد فعال در امر توزیع فرآورده های نفتی و گاز طبیعی (سی.ان.جی) باید با تلاشی بیش از گذشته آمارهای کنونی در کمیت جایگاه ها را به آنچه باید باشد نزدیک کنند و به این ترتیب فاصله ما تا استانداردهای جهانی را کاهش دهند.