به گزارش «پرشین خودرو»، با این ماشین‌ها همه با مفهوم پیل سوختی آشنا شدند و البته خیلی زود معلوم شد سلول‌های سوختی گران هستند و باتری‌های ارزان لیتیوم ـ یون جایگزین آنها شدند. اما حالا نیسان با طراحی مفهومی«ترا و» رونمایی از آن در نمایشگاه خودروی پاریس شانس دوباره‌ای به این سلول‌های سوختی داده كه مایه امیدواری هواداران محیط زیست نیز شده است. ترا فقط آب پس می‌دهد و محیط زیست را اصلا آلوده نمی‌كند. از این رفتار دوستانه‌تر با محیط زیست در بین ماشین‌ها سراغ دارید؟ در روزگاری كه عواقب استفاده بیش از اندازه از سوخت‌های فسیلی دارد گریبانگیر كل سیاره زمین می‌شود، شنیدن چنین خبرهایی می‌تواند كمی آرامش خاطر ایجاد كند. استفاده از یك پیل سوختی هیدروژنی به ترا این امكان را می‌دهد كه میزان تولید گازهای سمی‌اش را به صفر برساند؛ یعنی صفر مطلق! یعنی می‌توانید از لوله اگزوز این خودرو با خیال راحت نفس بكشید. ماشینی با سه موتور نیسان ترا اما از موتور خودروی قبلی كمپانی نیسان به نام لیف كه یك خودروی الكتریكی بسیار موفق است نیز استفاده می‌كند و بدنه‌اش شبیه شاسی بلند جاك از آب درآمده است. البته این ماشین به جای استفاده از باتری‌های لیتیوم ـ یون مرسوم در خودروی لیف از مخزن هیدروژنی سود می‌برد كه در پیل سوختی سوزانده می‌شود. این كار باعث می‌شود این ماشین مشكلات استفاده از باتری قابل شارژ مجدد را نداشته باشد اما خب هزینه‌هایش كمی بیشتر می‌شود. ماشین‌های الكتریكی كه با باتری كار می‌كنند محدود به مسافت‌های كوتاه هستند و باید زمان‌های طولانی برای شارژ باتری در انتظار بمانند. اما پیل سوختی این معضلات را ندارد و همین موضوع آن را تبدیل به یك جایگزین مناسب برای باتری در خودروهای الكتریكی می‌كند. پیل سوختی مورد استفاده در ترا توان تولیدی 2/5كیلو وات به ازای هر لیتر سوخت هیدروژن را دارد. این پیل سوختی، الكتریسته لازم برای موتورهای این ماشین را تامین می‌كند چون موتور نیسان لیف تنها موتور این شاسی بلند نیست. ترا از یك موتور 107 اسب بخاری لیف برای چرخ‌های جلو و دو موتور برای چرخ‌های عقب استفاده می‌كند. این موتور‌ها از روی خودروی مفهومی PIVO 3 برداشته شده‌اند و هر كدام به یك چرخ نیرو می‌دهند. این استفاده از موتور برای هر چرخ، ماشین را از اضافه وزن سیستم انتقال نیرو به چرخ‌های عقب نجات می‌دهدو باعث می‌شود ماشین به اندازه قابل توجهی سبك شود. به ننوشته جام جم، نیسان ادعا می‌كند این مجموعه موتور‌ها قدرت كافی به این ماشین می‌بخشند تا ترا بتواند در جاده‌های درون شهر و خارج از شهر، عملكرد مناسبی داشته باشد. موتورهای مخصوص چرخ‌های عقب می‌توانند در مواقع لزوم با تولید نیروی بیشتر، به چرخش ماشین در پیچ‌ها كمك كنند. همچنین وجود سه موتور به ماشین این امكان را می‌دهد تا در صورت خرابی هر كدام از موتورها ترا بتواند به مسیرش تا محل مناسبی ادامه دهد و از این نظر ترا كمی شبیه هواپیماست. اتاق شش ضلعی از آنجا كه این ماشین اكسل عقب، برای انتقال قدرت نیازی به تشكیلات سیستم انتقال نیرو و گیربكس و ... ندارد، كف اتاق آن بسیار صاف از آب درآمده است. یعنی فضای داخل ماشین به حد كافی بزرگ و جادار است و این، دست طراح را برای طراحی جذاب داخل آن باز گذاشته است. داخل ترا كمی بزرگتر از خودروی جاك نیسان است و به صورت شش ضلعی طراحی شده است. همین موضوع باعث شده تا صندلی‌های جلو و عقب طوری قرار بگیرند كه برای مسافران عقب امكان دیدن شیشه جلو به خوبی فراهمشود. در مجموع، داخل آن آنقدر فانتزی است كه باز هم حس كابین خلبان یك هواپیمای پیشرفته را برایتان تداعی می‌كند. صندلی‌های آن خوب به نظر می‌رسد، اما نه برای سفرهای طولانی و به نظر نمی‌رسد برای این كار راحت باشد. هر چند نیسان هم می‌گوید كه این ماشین یك شاسی بلند شهری است كه البته از عهده رانندگی خارج از جاده هم به خوبی برمی‌آید. زیر داشبورد و جلو پای راننده جای زیادی وجود دارد و هیچ چیزی به جز پدال گاز و ترمز در آن به چشم نمی‌خورد. آی اسپیدو متر تجهیزات جلو داشبود اما كمی پیچیده است و اصلا شبیه ماشین‌های معمولی به نظر نمی‌رسد. در حقیقت ترا به وسیله یك صفحه نمایش لمسی شبیه آی‌پد كنترل می‌شود. در جلو داشبورد تجهیزات معمول نمایش سرعت و بقیه مشخصات ماشین روی صفحه نمایش لمسی به چشم می‌خورد كه هنگام سوار شدن به ماشین متصل می‌شود و سرعت و بقیه مشخصات برقی ماشین را به صورت دیجیتال نمایش می‌دهد. این تجهیزات مجدد به راننده ترا حس بودن در كابین خلبان یك هواپیما را می‌دهد. همچنین از این صفحه نمایش لمسی می‌توان به عنوان سرگرمی، ارتباط اینترنتی و همین طور ناوبری استفاده كرد. به محض این كه از ماشین پیاده شوید، می‌توانید صفحه نمایش را از محلش خارج كرده و مثل یك تبلت شخصی از آن استفاده كنید. به این صورت، صاحب ترا با یك تیر دو نشان زده و صاحب تبلت و ماشین شده است و دیگر نگران دزدی هم نیست! چون بدون آن تبلت، ماشین اصلا كار نمی‌كند. دستگاه بخور سیار پیل سوختی هیدروژنی شبیه یك باتری است و با دادن الكترونش به قطب مثبت یا آند جریان الكتریسیته تولید می‌كند و خودش تبدیل به یون منفی می‌شود. سپس در قطب منفی یا كاتد با اكسیژن تركیب شده و ماده آشنایی را تولید می‌كند؛ آب. این سلول‌های برقی هیدروژنی تقریبا هیچ اكسید مضری مثل مونواكسید كربن، اكسیدهای گوگرد و دی اكسید كربن تولید نمی‌كنند و به جایش بخار آب به هوا می‌فرستند. با این همه نیسان قصد تولید انبوه این ماشین را ندارد و فقط آن را به عنوان سندی بر تكنولوژی پیشرفته خود ساخته است. البته عامل هزینه هم در این تصمیم بی‌تاثیر نبوده است. نیسان ادعا می‌كند در هزینه‌های ساخت پیل سوختی تا 80 درصد از طریق جایگزین فلزات گران با نمونه‌های ارزان صرفه‌جویی كرده و البته بازده سلول‌ها را هم در سطح خوبی حفظ كرده است. اما مساله تهیه سوخت هیدروژن هنوز پابرجاست كه البته گران نیز هست. مساله هیدروژن تهیه هیدروژنی كه این ماشین به عنوان سوخت به آن احتیاج دارد یكی دیگر از مسائل اصلی تولید چنین ماشین‌هایی است و هزینه‌های آن یكی از مسائل عمده بر سر راه تولید این ماشین‌ها بوده است. مثلا ماشین هوندا در ماه 600 دلار هزینه تهیه سوخت برای رفت‌وآمدهای شهری دارد كه بسیار گران‌تر از سوخت‌های رایج برای همین استفاده است. در حال حاضر هیدروژن مورد استفاده برای سوخت از تجزیه گازهای آلی به دست می‌آید اما تهیه آن كمی گران است و محققان به دنبال راه‌های ارزان‌تری برای تولید آن هستند. شاید تجزیه آب و تهیه هیدروژن به كمك برق راه حل مناسبی باشد، هیدروژنی كه در سلول‌های سوختی این ماشین دوباره تبدیل به آب می‌شوند. البته بخار آب هم اثرات گلخانه‌ای دارد و هنوز هیچ تحقیقی نشان نداده اگر همه ماشین‌های ما با سلول سوختی هیدروژنی كار كنند چه تاثیری روی آب و هوا در بلند مدت می‌گذارد. اما حداقل معلوم است تنفس آن مثل گازهای حاصل از سوختن سوخت‌های فسیلی برای بدن ضرر ندارد.